Zend_View Object
(
[_useViewStream:Zend_View:private] => 1
[_useStreamWrapper:Zend_View:private] =>
[_path:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[script] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[1] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/
[2] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/user/views/scripts/
[3] => ./views/scripts/
)
[helper] => Array
(
)
[filter] => Array
(
)
)
[_file:Zend_View_Abstract:private] => /srv/www/tl-www/website/application/layouts/scripts/bodyTravelDetail.phtml
[_helper:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta Object
(
[_typeKeys:protected] => Array
(
[0] => name
[1] => http-equiv
[2] => charset
[3] => property
)
[_requiredKeys:protected] => Array
(
[0] => content
)
[_modifierKeys:protected] => Array
(
[0] => lang
[1] => scheme
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => index,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Reisdetails van Santiago
Omschrijving:
Donderdag 29 mei 2014: Harelbeke – Laon 176 km Na een eerste gezamenlijk ontbijt in Harelbeke vertrekt de groep van 16 Compostela-fietsers voor een eerste rit van 180 km. Voor de eerste rit worden we nog begeleid door drie gezellen die hun tocht daarna alleen voortzetten. Na zo’n 60 km passeren we de Franse grens en komen terecht in het Franse noorden. Niet bepaald de mooiste of gezelligste omgeving van Frankrijk, maar Velotour heeft er wel mooie, rustige paden uitgekozen. Onderweg leert een mens nog wat bij. Bijvoorbeeld: hoe laat je je hond uit zonder je moe te maken? Je rijdt stapvoets met de auto en de hond aan de leiband loopt ernaast op de weg. Wat valt nog op? Vele oude tv-antennes. Hoe moet je dat aan jongeren duidelijk maken? Geen schotelantennes, maar stevige klassieke antennes. Maar we moeten het over de rit hebben. Die ging gezwind, onder enkele donkere wolken, maar het bleef droog. Iedereen reed vlot mee, terwijl de mannen aan de kop bekend werden. Ze zouden dat ook de komende dagen volhouden. Straffe gasten.
Vrijdag 30 mei 2014: Laon- Nemours 214 km Tweede dag en meteen een stevige. 214 km wachten ons. De eerste helft is bovendien al goed op en af. Vele afdalingen, maar er zat toevallig ook altijd een forse klim voor. Nu ja, fors is volgens sommigen overdreven. Maar iedereen geeft toe dat het wel kuitenbijters zijn. De omgeving verandert drastisch. We rijden door de rand van de Champagne. Mooi en zonnig, maar dubbel hard, want we stopten nooit bij één van de vele champagneboeren. Vreemde jongens en meisjes, die van Velotour. Eenmaal voorbij de Champagne, kwamen we terecht in de bossen, richting Fontainebleau. De wegen werden wat vlakker en het tempo ging de hoogte in, zodat we met een uur voorsprong op het schema bij het hotel kwamen (waar een kopgroep de 214 km niet genoeg vond, want gewoon voorbij het hotel reed, zodat de laatsten plots de eersten werden). We kwamen toe in een alcoholvrij hotel. Leg dat maar eens uit na een rit door de Champagne (al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we in een ander restaurant gegeten hebben…).
Zaterdag 31 mei 2014: Nemours – Issoudun 182 km De derde rit werd een ‘overgangsetappe’, behoorlijk lang (184 km), maar tamelijk vlak. Laten we het golvend noemen (we zijn ook enkele golfvelden gepasseerd). Meestal reden we door het veld. Wat een geluk dat we meewind hadden en een warme zon. Wie door deze enorme open ruimte tegenwind krijgt, zal het geweten hebben. We mogen er niet aan denken. Hoewel, we hebben toch nog altijd dezelfde straffe jongens die ons uit de wind zetten. Af en toe een dorp en daar zaten mooie bij. Onze lunch namen we in Sainte Moraine, op een dorpsplein dat zo kan dienen als decor van een film over het Frankrijk van de jaren stillekens (maar dan positief bedoeld). We reden zelfs de Loire over en, zoals de Loirestreek het wil, zagen we daar ook al een royaal kasteel. Het tempo werd vandaag nog opgetrokken, de bevoorrading en de lunch werden dan ook nog meer op prijs gesteld. Nu tijd voor de was en de plas, dat hoort ook bij het “avontuur” van velotour.
Zondag 1 juni 2014: Issoudun – Limoges 172 km De vierde dag laat zich al behoorlijk meer voelen, zeker als ook het landschap er nog een schepje bovenop doet. “Mijn vlakke land” is nu immers ver weg, hier golft het en geregeld mag je al van meer dan een golvend parcours spreken. Op een bepaald moment stond er zelfs al een “sommet”, meer bepaald Col de la Roche. Een stevige, maar wel nog altijd niet boven de 500 meter boven de zeespiegel. Kortom, ’t was puffen, zij het voor de ene wat meer dan voor de andere. Na een frisse start werd het zelfs echt warm en dan staat er in die klimmetjes af en toe een man met een hamer (alweer: voor de ene is dat een hamer van staal en voor de andere is dat een hamer van plastic – en sommigen hebben niet eens een hamer gevoeld). Aanvankelijk reden we nog tussen eindeloze velden. “We” staat hier voor de 16 jongens (15 op de fiets, één aan het stuur van de volgwagen, klaar met drinkbussen?) en 1 meisje (sommige jongens mogen misschien al meer man genoemd worden, maar een meisje blijft een meisje). Terug naar de route: als er een graanschuur van Frankrijk bestaat, ligt die waarschijnlijk wel na Issoudun. We moesten vandaag ook iets meer zeggen over de natuur. Daarom: tussen al die tarwe, het koolzaad en het graan (is dat wel natuur?) werden de rode klaprozen stilaan vervangen dor blauwe korenbloemen (tot vandaag kende ik wel korenwijn, maar geen korenbloemen). Als lunch werd het pasta met worstjes. Dat klinkt misschien niet lekker, maar we hebben hier een organisator die daar echt smaak kan in brengen, het geheim zou bij de pesto en de groenten liggen. In het tweede deel van de rit zorgde het landschap voor een nieuwe verrassing: een heuvelzone. Even links en rechts kijken, neen, geen ontkomen aan, het werd nog steiler. Na 170 of 172 km (er is discussie, zoals elke dag, elke gps volgt zo zijn eigen methode, al ligt het verschil niet meer dan 2 tot 4 km uiteen tot nog toe) bereikten we hotel Le Marceau in Limoges. In de buurt hangen grote affiches over “La Vallée des Singes”, al weet ik niet of we daar zomaar binnen kunnen met deze groep. Ze hebben hier ook een “Parc des Loups” maar we hebben zelf al de wolf van het Waasland mee. Die is trouwens van de kop niet weg te krijgen. Naast hem rijdt meestal iemand uit de buurt van de enige echte Muur. Voilà, zo hebben we de privacy beschermd en toch een aanwijzing gegeven van degenen die het meest op kop rijden (het meest is soms volledig in dit geval). Ze rijden trouwens niet traag. Gisteren werd er bijna 31 km per uur gehaald, op het veel zwaardere parcours vandaag klokten we nog af op 28,5km. Nu eens kijken of ze vanavond iets anders dan pasta op het bord leggen. Groeten uit het nog zonnige, zij het stilaan wat bewolkte Limoges.
Maandag 2 juni 2014: Limoges – Sainte Foy la Grande 178 km De vijfde dag: het zadel wordt al een beetje harder en sommige kilometers schijnen al een beetje langer te duren. Zeker als er meteen na de start een paar lange hellingen wachten. Het klom zo lang, dat we het eerste uur nauwelijks 23 km ver zaten. Na de 178 km bij de aankomst was het gemiddelde gestegen tot 27,2 km. (Alweer wat discussie, volgens sommigen zijn er een paar kilometers meer of minder.) De allereerste kilometers waren nochtans vlak, maar behoren tot de minst prettige tot nog toe: fietsen in een Franse stad in de maandagochtendspits, dan word je vooral geconfronteerd met chagrijnige Fransen op weg naar het werk. Een paar kilometers verder zaten we weer in de rust van de velden en bossen (en heuvels). Vandaag verlieten we de Limousin-koeien en trokken naar de beroemde ganzen van de Périgord. Dat zorgde in de groep bijna voor een nieuwe Franse revolutie. De Gaiaïsten kwamen pal tegenover de Canardisten te staan. De ene groep wilde geen foie gras op het menu, de andere proefde de smaak al bij de gedachte alleen. Het bleef bij dat ingebeelde proeven… Maar, laten we niet overdrijven en in goede José De Cauwer-traditie eens uitleggen wat er zoal gegeten wordt bij een bevoorrading. Dat ziet er doorgaans als volgt uit: Luikse wafel, frangipane, carré confiture, energiesnoep, energiereep, energiepoeder, cola, limonade, café en nog een en ander. Lunch onderweg is ofwel een smakelijke pasta (zie gisteren), ofwel belegde brodjes, zeg maar stevige broodjes. Dan komt er nog eens fruit en/of koekjes achterna. Over het avondeten zullen we het dan maar niet hebben, want dan breekt die nieuwe Franse revolutie misschien echt uit. De lunch nuttigden we vandaag trouwens op een parking in het middeleeuwse dorpje Bourdeille. Oorspronkelijk heette het dorp Bordelha. Hoe dan ook, wij hebben er alleen gegeten en gefietst. Onderweg waren er wel meer merkwaardige gemeentenamen, zoals Le Sac, Mars en een naam die ik niet mag typen, want er zijn er al voor minder ontslagen bij de BBC, laat staan wat dat hier zou betekenen. Wedden dat ze die dorpsnaam binnenkort zullen aanpassen? Vandaag moest er ook geschiedenis in het verslag zitten (opdracht van de organisator). Dat komt goed uit, want we reden een tijdje op de Richard Leeuwenhart-route. Voor meer uitleg passen we een geheel journalistiek, wetenschapelijk en onderwijskundig verantwoorde manier toe: zie Wikipedia. Ondertussen zijn we aanbeland in Sainte Foy la Grande, nog zo’n oude gemeente met vele nauwe straten. Niet ver hiervandaan stroomt de Dordogne. De kayakken en kano’s liggen daar op ons te wachten, maar niemand wil er naartoe. Omdat er morgen een rit van 206 km op het programma staat? Goed, ik moet afsluiten, want mijn recuperatiedrank zou klaar staan. Met schuim op. Dat mag wel na een rit in temperaturen tot zo’n 30 graden.
Dinsdag 3 juni 2014: Sainte Foy la Grande – Maslacq 210 km Precies halverwege de rit stond de steen er met het opschrift: Santiago de Compostelle 1000 km. Het eerste teken van de pelgrimsweg. Dat betekent ook dat we halfweg zijn. Na een rit van 210 km staan er nu al meer dan 1100 km op de teller. Lange rit en er werd voorzichtig begonnen. Afwachten? Schrik van de afstand en van de komende, veel steilere ritten? Later ging het tempo wel hoger, zodat we afklokten met een gemiddelde van 27 km per uur. Het parcours gaf zowat alles: eerst de wijngaarden van de Bordeaux, rustig golvend met af en toe een nijdig knikje. Voor de liefhebbers van de Franse aardrijkskunde: we reden Lot et Garonne binnen. De rivier Garonne zouden we later op de dag oversteken. Na de druiven kwamen de bossen van de Landes. Vrij vlak, lange rechte wegen met nauwelijks verkeer, nawelijks dorpen en nauwelijks mensen. Saai dus, maar het ging wel vooruit. Wie dacht dat het saai bleef, zou nog raar opkijken. Het venijn zat immers in de staart (wat dacht je?). Op en af, de ene keer wat meer op dan af. Met percentages tot 15% zaten er ook wel pittige hellingen tussen. Morgen wacht trouwens de oversteek naar Spanje, jawel, met wat ‘cols’ uit de Pyreneeën (neen, de echt hoge Pyreneeën laten we links liggen, we rijden richting Pamplona). Vandaag noteerden we alvast 1748 hoogtemeters (al meer dan 9200 hoogtemeters in totaal). Morgen wachten er heel wat meer hoogrtemeters en volgens het weerbericht jammer genoeg ook de eerste regen. Echt saai had het nochtans niet moeten zijn. We reden immers ook door de Bas Armagnac. Zeg nu zelf, met een paar glaasjes Armagnac… Maar neen, weer geen liefhebbers om eens te stoppen. Wat een groep. Je rijdt voorbij de lekkerste zaken, maar zij blijven trappen en praten over fietsen. Je moet ze ook goed in de gaten houden. Plots gaan ze een finale rijden en dan zie je dat er vier ploegmaten van Casino Knokke bij zitten, die het spel professioneel spelen. Casino Knokke, zouden we eens geen uitnodiging krijgen? Ja, om te komen meerijden met de wielertoeristen die er elke dag, winter en zomer, vertrekken. Dat kregen we als antwoord, maar dat was niet bepaald het verhoopte antwoord. Je merkt het, pelgrim zijn naar Santiago de Compostela is echt geen lachertje.
Woensdag 4 juni 2014: Maslacq – Puente La Reina 176 km Eén enkel onderwerp deze morgen: het regent. Wat? Voor één van de zwaarste ritten? Jawel, meteen een baaldag voor heel wat deelnemers. Wat moeten we aantrekken? Wat is te weinig, wat is te veel? We zouden het later op de dag ondervinden. Eerst de nuchtere gegevens: een rit van 176 km met 3215 hoogtemeters. Bovendien dus: nat van bij het begin (we hebben ons nu nog enigszins beleefd proberen uit te drukken, er werd wel wat anders gezegd, gemompeld, gemurmeld,…). En koud. Koud, uw verslaggever zelf voelde zich na 100 km ongeveer bevroren. Oké dan, bij een bevoorrading gebruikgemaakt van nieuwe, droge kleren: met wintervest, winterhandschoenen en regenjas erbovenop. Dat heeft hij ook gevoeld: in het bergop rijden was het telkens verwoed proberen om de ritsen open te krijgen, in het afdalen was het telkens alles dicht. Na de zoveelste bevoorrading telde hij zes lagen kledij en nog was hij aan het bibberen. Tot Pamplona, waar de temperatuur de hoogte inschoot naar 16 graden en het plots veel te warm werd. Geen probleem, toch al kou genoeg gehad? Dat dacht je maar, daarna volgde nog een ferme klim naar het hotel en weer maar proberen de ritsen open te trekken. Je merkt het: het leven van een wielerpelgrim is niet bepaald rozengeur en maneschijn. Doe maar eens de route tussen Maslacq en Puente La Reina. We spreken elkaar daarna. Om maar een idee te geven: er zat onder meer (onder meer, met de klemton op veel meer) een beklimming van zo’n 26 km in. De Col Ibaneta. Goed, ik hoor het je al zeggen: dat is nauwelijks boven de 1000 meter. Klopt, maar wel lang en geregeld bijzonder steil. Je moet ook eens de kleinere proberen, die nauwelijks op ons rittenschema stonden, zoals de Col Gamia. Die zit boordevol met stroken van 15% klimpercentage. Nota bene in de regen. Je moet zo’n “colletjes” dan ook nog afdalen. Hoeveel remblokjes zijn er vandaag weggesleten? Voor de liefhebbers: er stonden ook nog de Col D’Osquich en de Erro op het programma. Maar tussendoor mocht ook niet onderschat worden. Hier en daar steeg het percentage boven 15%. Het belangrijkste nieuws van de dag (ja, goed, na de regen en de kou en de beklimmingen en de afdalingen) is wel dat we Spanje binnengereden zijn. Van Frans Baskenland naar Spaans Baskenland, het échte, en dat merk je. In Frankrijk zijn de borden al wel tweetalig, maar nog lang niet allemaal. Het lijkt verdacht veel op faciliteitengemeenten in België: het hangt dan van de lokale politiek af in hoeverre de faciliteiten zichtbaar zijn. Eenmaal de Spaanse grens over, verandert dat helemaal. De tweetaligheid is algemeen en als er al eens één taal is, is het Baskisch. Niets van te begrijpen overigens, moeilijk aan te leren taal. De Basken zelf zijn er fier op, getuige de Baskische vlaggen aan huizen en winkels. We zijn ook twee Spaanse vlaggen gepasseerd. Maar die stonden bij een ministerie van Binnenlndse Zaken en een kazerne, allebei omringd door een forse betonnen muur en stalen toegangspoorten. Met vangrails en parkeerverbod voor de deur. Spanje en Baskenland, het is geen liefde. Maar we mogen hier niet te veel politiek geladen onderwerpen naar voren schuiven (alweer, orders van de organisator). Terug naar de rit dan maar. Weet je wat je zoal in deze aanloop van de Pyreneeën tegenkomt. In een klim botsten we bijna op een koe op de weg, in de afdaling stonden er drie paarden op de weg en wat verder ook nog een hondje). Dan denk je al gauw : wat zal het volgende beest zijn? Belanden we na deze afdeling misschien in een dierentuin? Ik heb beneden aan de berg alleen maar een deel van de al gearriveerde groep teruggevonden. De ezels stonden daar ook, keurig in de weide. Wat veel goedmaakte vandaag: een prima hotel met als avondeten een buffet. Keuze tussen spaghetti en… frieten met vis, ribbetjes en nog al wat meer. Sommigen konden niet kiezen en gingen dan maar voor de hele kaart. Dit hotel, Hôtel Jukue, biedt ook wel een andere formule aan: in de kelderverdieping kunnen pelgrims naar Compostela overnachten in zalen en ze hebben er een wasserette en keuken ter beschikking, waar ze zelf hun potje kunnen koken. Even gaan kijken en daar vonden we zowel fietsers als wandelaars, die er gemoedelijk vebroedereden en verzusterden. Pelgrims naar Santiago de Compostella, er zitten precies niet veel “gewone” tussen… Wa
Donderdag 5 juni 2014: Puente La Reina – Burgos 188 km Gisteren bevonden we ons in een kletsnatte koelkast, vandaag peddelden we door een kurkdroge bakoven. Als je ’t mij vraagt, liever de zon hoog aan de hemel. We reden 188 km, wat dan weer wel niet altijd meevalt in de hitte. Maar goed, we mogen niet mopperen, anders doe je zo’n gekke reis niet. Vandaag duurde de rit wel langer dan lang. Er was een paar keer oponthoud. Enkele lekke banden, bij dezelfde persoon dan nog, tot hij lek valt pal tegenover een fietsenmaker. Toch eens die velg en vooral dat lint daarin herstellen. Het bleek dan nog een goede fietsenmaker ook, want hij kon iemand helpen die al heel wat dagen met zijn versnellingsapparaat sukkelde. Een eerste poging bij een vermeende fietsenmaker in Frankrijk leverde niets op, maar deze Spanjaard wist wel van wanten en wilde het nog herstellen ook. Sindsdien rijdt die man met een wel erg brede smile rond. Zo’n toeval, net iemand plat gevallen op die plaats, hoe noem je dat? Even nadenken, vergeet niet dat we pelgrims zijn. Oké? Vul nu zelf in. Er zijn er echter die nog veel heiliger zijn dan wij. Zo kwamen we een groep collega-wielertoeristen-pelgrims uit Italië tegen. Zij rijden naar Lourdes, Santiago de Compostela en Fatima. Daar kunnen wij niet tegenop. Er waren nog meer zaken die voor oponthoud zorgden. Bijvoorbeeld een “puente romantica”, een romaans bruggetje dat een symbool is op de pelgrimsroute. Zo’n 20 km verder stopten we zowaar bij een wijnfontein of wijnbron. Nu ja, een kraan waar wijn uitkomt in plaats van water. Goed, wie dit verslag al enkele dagen volgt, weet dat ondergetekende wel eens klaagt en jammert en zaagt dat we aan al dat lekkers voorbij rijden. Nu zorgt de organisator eindelijk, eindelijk voor een stop en ondergetekende heeft zijn drinkbus daar niet gevuld. ’t Was dan ook nog niet eens 9.30 uur. El ak heet. Dan wijn drinken? Vanavond, vanavond dan maar, zeker? Over ’s avonds gesproken. Gisteren hadden we als hoofdgerecht de keuze tussen friet met vlees of vis en spaghetti bolognaise (of iets dat erop lijkt ’t was alleszins pasta). Het was het een of het ander. Weet wat je zo’n bende wielertoeristen dan kiest? Het een én het andere. Smakelijk. (Vergeef het ons, we hadden honger, we haden overdag een wafel te weinig gekregen, normaal zijn er dat ongeveer zes en gisteren maar vijf plus al dat andere zoiets…). Wielertoeristen, een hongerig volkje… Het schoot niet echt grandioos op vandaag. We wezen de hitte en de vele klimmetjes aan als oorzaak, maar niemand wil natuurlijk toegeven dat ook de vermoeidheid nu en dan, zo heel nu en dan een beetje toeslaat. Je merkt het, ik moet nu voorzichtig zijn, want het gaat om wielertoeristen. Ken je dat, wielertoeristen? Terwijl ik dit typ, vliegen ze elkaar in de haren (al hebben sommigen er niet zo echt veel meer, die helm, heé – of zou dat andere oorzaken hebben, laten we daar vooral niet op ingaan?) over de hoogtemeters van vandaag ging de verhitte discussie (nog wat heter). Ik zal gewoon de uitersten doorgeven (uit veiligheidsoverwegingen): tussen 2400 en 2600 hoogtemeters. Als je ‘t mij vraagt, ’t was gewoon puffen, stampen en nog meer trappen. We zitten nu duidelijk op de weg van de pelgrims. Ze zijn er in alle leeftijden, alle geslachten, alle maten, tal van nationaliteiten en in diverse hoedanigheid. Daarmee bedoel ik: wielertoeristen, fietsers met bagage en wandelaars, zeg maar trekkers. Alle hebben ze zo hun eigen wegen. Vandaag liepen de wegen van de wandelaars geregeld parallel met onze weg, zodat we heel wat keren ‘ola’ hebben mogen zeggen (’t zal mooi zijn als ik thuis geraak: ola in plaats van hallo, ’t kan zijn dat ze me een Magnum geven). Hoe dan ook, in vergelijking met de bepakte fietsers en trekkers, zijn wij salonpelgrims. Watjes. Maar zeg dat niet voort, ’t is hier sowieso al afzien bij de beesten. Bij de beesten? Jawel, vandaag waren die beestjes vooral niet tijdig over de weg geraakt: slangen in alle maten en zelfs iets dat verdacht veel op een das gelijkt. Wil iemand eens opzoeken of dat wel waar kan zijn in deze streken van noordelijk Spanje? De ooievaars leefden wel. Gelukkig maar, zij hebben nog veel werk om de baby’s rond te brengen. Ook enkele valken (of iets dat erop lijkt, we hebben hier geen gediplomeerde vogelaar in de groep) wiekten boven de hete velden. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er in een gracht langs de weg een of ander skelet lag. Toch geen pelegrino die te lang in de zon geweest was? Ondertussen zijn we de streken van de kleine bevallige kerkjes gepasseerd, nu worden ze robuuster, mooi in natuursteen en romaans van aard. We hebben er zelfs eentje gezien dat uitgehouwen was in de rotsen. Het landschap was gevarieerd. We reden de Rioja binnen en dat betekent dat er her en der weidse wijngaarden te bewonderen waren. Maar ook de gerst is hier al tijp, zodat ook de San Miguel gebrouwen kan worden. ’t Kan niet altijd Bavik zijn… Het landschap? Op en af. Op is vermoeiend en af is soms angstwekkend. Mooi en woest en woest mooi, dat wel. We passeerden vandaag vooral landschappen die aan andere oorden deden denken. Zoals de “white cliffs of Dover” (mooie rotsen op de zijkant), Toscaanse heuvels, bezaaid met hier en daar een verloren dorp en zowaar ook groezelioge oorden die deden denken aan de Far West. Je ziet dat de Spanjaarden hun erfenis ook nagelaten hebben in het westen van de VS. We reden zelfs voorbij een apartementsblok dat San Francisco heet, zo zie je maar. Het strafste onderweg is misschien nog wel dat een metrostel ons drie keer voorbij reed. Dat stond wel op een vrachtwagen. Dat was het minst leuke deel van de route vandaag: kilometerslang langs een druk bereden weg, blijkbaar omdat er werken waren op de autweg en al die vrachtwagens nu elders hun toevlucht zochten. Of vermijden ze gewoon de “péage”? We hebben nu ongeveer 1500 km gefietst. Morgen? Dan proberen we weer een heel eind verder te geraken… Velotour is en blijft wel top, een aanrader.
Vrijdag 6 juni 2014: Burgos - Sahagun 152 km Weer moeten we dit verslag beginnen met het weer. Dit keer staat alles in het teken van de wind. Geen gewone wind, niet zomaar wat wind, maar wind die op kop en vooral in de zijkant duwde. Wat aangekondigd werd als een dagje om te recupereren tussen het zware werk door, werd een rit waarin het constant vechten was tegen de beukende wind. “Recuperatiedag” bij de pelgrims van Velotour, dat betekent een rit van “slechts” 152 km. Let op de aanhalingstekens. Er zijn er hier die dat in België niet al te dikwijls rijden en hier is dat dan een dagje tussendoor. Gelukkig zaten er enkele fraaie zichten, monumenten en landschappen in he parcous. De eerste bevoorrading was er zo eentje: bij de ruïnes van het klooster van San Anton. Nee, niet “der Anton”, maar San Anton, dat is een wereld van verschil, geloof me. De schnaps was ver weg. Het kolossale portaal van de kerk, kathedraal waardig, staat er nog (zelfs nog nadat wij er gepasseerd zijn). De lunch (vandaag broodjes met kaas, ham en tomaat – of voor moeilijke mensen alleen met ham en tomaat) kwam er bij de kerk van San Pedro in Fromista. Op de toren nestelen ooievaars (zoals op wel meer plaatsen in deze omgeving) . De kerk, vrij duister, maar met schatten van beeldhouwwerk en schilderijen binnenin (en zelfs iconen en middeleeuwse handschriften in een museum bij de kerk) staat er al overeind sinds de vijftiende eeuw. Op het plein ervoor staan kort gehouden platanen, die waarschijnlijk niet zo oud worden. We rijden ondertussen door Castilla y Leon. Op de borden staat er telkens bij “Junta de Castilla y Leon”. Met de huidige koningskwestie in Spanje zullen we maar geen grapjes maken over “junta”. Ze hebben hier immers een traditie… Wat we vandaag nog onthouden? We zijn gezandstraald door de aanhoudende wind. Zelfs de schaarse dorpen staan hier krom gebogen over de vlakten, alsof ze zich bukken voor de wind. Met hun nauwe steegjes lijkt het wel of de huizen zich al evengoed uit de wind proberen te zetten als de passerende wielertoeristen. We mogen hier geen namen noemen, maar ondergetekende heeft vandaag vooral voor zich “Wilier Izoard” op een fiets zien staan en als hij zich oprichtte, was dat “Casino Knokke”. Met dank. En een tip voor wie door de immense graanvelden van Castilla y Leon komt fietsen: laat de wielen met hoge velgen thuis. Groeten vanuit Hotel La Condorniz, tussen de pelgrims (vandaag zelfs een pelgrim met grote rugzak op skeelers ontmoet). Morgen staat er weer meer klimmen op het programma (en, jawel, veel wind).
Zaterdag 7 juni 2014: Sahagun – Ponferrada 158 km Zo nat, zo koud, maar niet zo alleen. Ik geef het toe, het is een wat miserabele verwijzing naar een stokoude schlager, maar het vertrek vandaag was dan ook miserabel. Koud en nat. Het goede nieuws: toch al minder wind dan gisteren en na een uur kwam de zon erdoor. Eerst schuchter, later wat gemeender, maar echt warm werd het niet. Nog heel even over de wind gisteren: toen ik bij een bevoorrading van mijn fiets stapte, was het goed dat ik hem stevig vast had, de wind tilde die bijna op – en ik was niet bepaald de enige die dat voelde. De rit vandaag gaat echter niet de geschiedenis in door de wisselende weersomstandigheden en zelfs niet eens door de forse klim naar het beroemde kruis in Foncebadon. Dat betekent 20 km klimmen, waarvan de laatste 10 km enkele pittige stroken bevatten. Volgens sommigen 12%, volgens anderen 14% klimmen. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd: steil, een slecht wegdek en als verrassing dwars door een dorp, door een heel nauwe straat met de goot in het midden. De echte verrassing kwam nog enkele kilometers verder. Politie. We mochten niet meer verder, omdat er een autorally bezig was. Dan wachten we wel even. Dat wordt wel 8 uur vanavond, antwoordde de politieman. Het alternatief: een wendelwegje door de bergen, eerst weer bergop, dan steil naar het dorpje in de vallei. Na een tijdje zaten alleen nog de echte Sven Nijs-gelijken op de fiets. Voor de anderen werd het een moeizame wandeling (wandel maar eens met fietsschoenen op een steil pad, dat bezaaid ligt met stenen, kuilen, zand, weer putten en stenen in alle maten). Je ziet het, Velotour brengt echt wel avontuur. Deze extra expeditie was zelfs in de prijs inbegrepen. (Over “in de prijs inbegrepen” hebben we trouwens geen klachten – je ziet het, ik blijf vriendelijk voor mijn organisatoren, af en toe wat reclame.) Eerder op de dag al hadden we een bevoorrading in Valencia. Echt waar, maar dan wel Valencia de Don Juan. Dat roept allerhande bedenkingen of gevoelens op, die Don Juan, maar ik denk dat de Don Juans in de groep ook een beetje moe aan het worden zijn. Nochtans blijven de ooievaars hun best doen, ze nestelen op kerken en de hoogste gebouwen. Bij de lunch (pasta met worstjes, pesto en groenten, wat dacht je?) waren we al voorbij de beroemde brug van Astorga, de zigzagbrug waar ale pelgrims over stapen, wij dan met de fiets er tussenin. Ondertussen krijgen we een beeld van Noord-Spanje. Veel graan, zeer veel graanvelden en eindeloze wegen met pelgrims. Rijkdom zie je hier zelden of niet geëtaleerd. Wel veel bordjes ‘se vende’ bij huizen en boerderijen. Onmiskenbaar heeft de crisis hard toegeslagen. Ook de doorsnee auto is hier ouder en goedkoper en kaduuker dan de doorsnee auto in België. Je passeert een herder met een bepakte ezel en een kudde schapen, stoffige dorpjes, ’t was vandaag weer vooral veld-veld-veld. Maar bij het kruis van Foncebadon zie je na het dal de bergen een fiks stuk hoger rijzen, met sneeuw op de toppen en flanken. Jawel, Noord-Spanje is niet bepaald een warme streek… We overnachten in Ponferrado, vlabij de aankomst van het wereldkampioenschap dit jaar. De stad zelf is vrij vlak, maar in de onmiddellijk omgeving wachten tal van kuitenbijters. Wie kan die aan? Morgen wordt het de laatste lange rit, maar wel nog een bijzonder stevige met alweer een lange klim, gevolgd door talloze bulten in het profiel. Het blijft trappen, sleuren, duwen. Velotour, jawel, het blijft een avontuur.
Zondag 8 juni 2014: Ponferrada – Arzua 176 km Gisteren kregen we het eerste uur regen, vandaag het laatste uur. Als je ’t mij vraagt, ik verkies het laatste. Zoals aangekondigd, is deze laatste lange rit van ons traject ook één van de lastigste. Na 30 km begon de klim al naar de Alto de Polo, zo’n 1300 meter hoog. Wel een gestage klim, 5 tot 9% steil en vooral lang. Daarmee was het niet afgelopen, de meer dan 100 km daarna was het alsof we op een uitvergrote kermisattractie zaten: op en af, de ene keer al wat steiler en langer dan de andere. We registreerden meer dan 2750 hoogtemeters. Hier en daar een beetje gemopper gehoord? Aha, dat betekent dat de vermoeidheid zich meer en meer laat voelen. Zal wel, we hebben nu immers bijna de kaap van 2000 km gerond. Dat is voor morgen. Er staan amper 50 km op het programma. Een ereronde of veredeld criterium? Geen sprake van. Dit is de Tour de France niet, dit is een pelgrimsweg: dat betekent dat het ook morgen klimmen blijft. Zelfs stevig. We krijgen een spervuur van klimmetjes en klimmen, tot boven de 15%. Daarna wacht Santiago de Compostela… Wat hebben we nu geleerd op deze tocht? Ten eerste hier en daar een extra woordje van de talen van de regio’s waar we doorheen trokken, al viel dat met het Baskisch niet zo mee (niet bijster veel van te snappen). Ook het Westvlaams blijft voor problemen zorgen. Jawel, nogal wat Westvlamingen in de groep en probeer die taal maar eens volledig te verstaan. Als er dan nog veel wind staat onderweg, verloopt zo’n gesprek niet altijd even vlot. Qué? Qué? Wat onthouden we nog? Zeer weinig wielertoeristen gezien onderweg. Alleen de laatste dagen passeerden we uiteraard ook de vele pelgrims op hun zwaar bepakte fietsen en mountainbikes. Respect, zo heet dat dan (maar welgemeend, respect). Maar lokale wielertoeristen bleven zeldzaam. Frankrijk en Spanje zijn toch ook wielergekke landen? De volgende les: een landschap als vandaag is dikwijls prachtig, de dorpjes zijn schilderachtig en hier en daar een middeleeuws klooster of nog een oud dorpje: dat fleurt de pelgrim op, ook de fietsende pelgrim. Maar we vergeten ook de eindeloze wegen door de bossen en velden niet. Een pelgrim moet er allemaal tegen kunnen. Wat nog? Zeg nooit dat er geen kloeke auto’s in een regio rijden. Gisteren geschreven, vandaag leek het wel of dat bericht in het Spaans vertaald is, en dat al die Spanjaarden even ons ongelijk wilden komen tonen: want er reden nog nooit zoveel auto’s van merken als Mercdes en BMW voorbij. Omdat het zondag is? Of omdat Galicia, waar we doorheen reden, rijker is? Ook geleerd in Spanje: zowat elke provincie wil hier autonomie, zo lijkt het wel. We dachten alleen aan Baskenland en Catalonië, maar ook de anderen sparen de graffiti en andere opschriften niet over hun streven naar autonomie. Oei oei, nu komen we in politiek vaarwater en dat zullen we maar vlug verlaten. Met de regeringsvorming in België… Morgen de laatste loodjes… Dan is het nu het moment om iedereen te bedanken. Neen, geen namen, maar iedereen weet wel wat hij/zij gedaan heeft en hoe hij/zij de groep geholpen heeft. Ook oprecht dank aan de organisator. Hoewel, zouden we dat wel doen? Weet hij wel hoeveel wij hebben “afgezien”? Dat betekent ook dat er morgen niet meteen een verslag volgt. Hou deze blog wel nog wat langer in de gaten. Er kan nog wat op komst zijn… Groeten vanuit Hotel Suiza in Arzua.
Maandag 9 juni 2014: Arzua – Santiago de Compostela 58 km (tot luchthaven 70 km)& Donderdag 29 mei – maandag 9 juni 2014: Harelbeke – Santiago de Compostela 2040 km (tot de luchthaven 2052 km) Opstaan voor de laatste rit van de befaamde pelgrimsweg, een korte maar nijdige rit met veel op en af, een parcours met ettelijke keren iets dat verdacht veel gelijkt op de Bosberg erin (gelukkig telkens op asfalt), een enkele keer al eens een geasfalteerde Taaienberg en voor het overige tal van heuvels die niet zouden misstaan in een Ronde van Vlaanderen. (Een tip voor een Ronde van Compostela?) Gelukkig zouden het op deze laatste dag niet eens 50 km worden. Dat moest nog haalbaar zijn. Meer nog, bij het vertrek was het zelfs droog. Beetje fris, maar de temperatuur zou vlug stijgen (of kwam dat door het klimwerk?). Bij het begin lagen de wegen weliswaar nog nat en de wolken dreigden, maar we zouden de hele dag van regen gespaard blijven. En toch. Consternatie bij het vertrek. Paniek? Niet echt, maar de verschillende gps’en wijzen verschillende richtingen uit. Bij de ritten van boven de 170 en zelfs boven de 200 km was dat allemaal geen probleem, maar voor deze rit is er al meteen discussie over het parcours bij het vertrek. Via heuse democratische (maar niet geheime) stemming hebben we dan maar beslist dat we de makkelijkste route zouden nemen. Daar zou niets boven de 10% klimmen in zitten. Zijn de helden moe? Gevaarlijke vraag, ik corrigeer: zijn de helden een beetje moe? Een zeer klein beetje moe? Misschien? Heel misschien? Dat laatste kunnen ze nog wel toegeven. Soms zit het in de vraagstelling om een vriendelijk antwoord te krijgen. Die “gemakkelijke” weg was nog nooit verreden en enkele kilometers verder en begon met een lange “loper”, zo’n typische klim die een beetje geselt zonder in het begin iemand in het rood te jagen, maar op de duur toch de hele groep uit elkaar ranselt. Dan, plots, blijkt de weg vrolijk vlak verder te gaan via de… autostrade. Alweer consternatie alom. Moeten we nu echt weer naar beneden en dan toch die nauwe, bultige wegen met de opeenvolging van kuitenbijters op? Jawel, geen lievemoederen aan, tenzij iemand zin heeft om door de guardia civil van de autostrade geplukt te worden. Daarmee weten onze opvolgers het: er is geen ontsnappen mogelijk aan die kwellende klimmetjes de laatste dag. Voor ons werd het zo ook geen verhoopte 48 km, maar wel 58 kilometer naar de kathedraal van Santiago de Compostela. Dat is zelfs letterlijk klimmen tot zowat de laatste meters. Ook de laatste kilometer (ja, er hangen echt rode driehoeken, maar die zullen hier wel een andere betekenis hebben, het is trouwens een hele rij driehoeken) blijft het klimmen. Nog een moeizame plaveiweg van 14% steil, zigzaggend tussen de pelgrims te voet, op mountainbike, met de zwaar bepakte fiets of een zeldzame groep met racefietsen en nog tal van andere toeristen en inwoners, het is daar sleuren, duwen, balanceren tussen al dat gewriemel. Een mierennest kruipt omhoog. Dan volgen nog twee trappen en daar speelt de doedelzak. Het klinkt als een welkom voor elke pelgrim die de poort naar het kathedraalsplein doorkomt. Echt waar, we zijn er! Alle twijfels, alle vermoeidheid, alle inspanningen worden naar de achtergrond geduwd. Later volgden nog ongeveer 12 km naar de luchthaven. Jawel, met nog enkele hellingen. Daarmee kwam de kilometerteller op 2040 km tot de kathedraal en 2052 km tot de luchthaven. Op Facebook of blogs kan je afwijkende kilometers vinden, maar we houden het hier bij de eveneens democratisch tot stand gekomen middenweg tussen de diverse gps’en. Een mens moet de kerk wat in het midden houden (zeker in Compostela). Ook het extra deel van het wereldkampioenschap-parcours in Ponferrada (dat later dit jaar plaatsvindt) is er uiteraard niet bijgeteld. Ook mensen die meer dan eens een rondpunt helemaal rond gereden hebben (al dan niet opzettelijk), zullen meer kilometers tellen. In Santiago de Compostela haalden we ook onze laatste stempel van de route. Dat deden we in een hotel, waar dat meteen gegeven werd. Wie het officieel wil, krijgt er een mooie oorkonde bij, maar dan moet je voor je vertrekt in België eerst wel het lidmaatschap aanvragen van het Compostelagenootschap. Alle informatie daarover vindt u op www.compostelagenootschap.be. Gelovig of niet, vroom of niet, laat de kans zeker niet voorbij gaan om de kathedraal te bezoeken. Een massieve, duistere kerk die in 1188 afgewerkt werd, pas in 1211 ingewijd werd en waar evengoed al in de elfde eeuw gebouwd werd, vandaar dat er verschillende datums in omloop zijn. Vele eeuwen later volgden dan weer aanpassingen en werd er bijgebouwd, zodat architecten en kunstliefhebbers nu hun hart kunnen ophalen aan het vertellen over de vele stijlen. Je ziet het, niet alleen wielertoeristen worstelen wel eens om de cijfers op één lijn te krijgen. Ook historici zijn het niet altijd eens met elkaar of plakken niet altijd dezelfde datum op een kroniek. De kerk staat waar het graf van de apostel Jakobus gevonden werd. Een beetje vreemd dat dit zo ver van het toenmalige Palestina gebeurde, maar goed, de sterren zouden het aangewezen hebben aan een herder, laat ons er vooral niet over redetwisten. Wil je er alles over weten? Er bestaan talloze boeken, reisgidsen en websites, waarvan sommige alles tot in de details uitleggen. Ze vertellen ook alles over de vele prachtige gebouwen onderweg en uiteraard over de beroemde botufumeiro, het grote wierookvat dat op bepaalde dagen door de kathedraal geslingerd wordt. Rond de kathedraal is het Scherpenheuvel in het kwadraat: allerhande kramen en shops met sint-jacobsschelpen, sleutelhangers en andere souvenirs. De sint-jakobsschelp is het symbool van de heilige Jakob of Jacobus. Inderdaad, het gaat om de begeerde en ook niet bepaald om zijn heiligheid bekend staande “coquille Saint-Jacques”. Ze is ook nog bekend als het merkteken van oliemaatschappij Shell, maar daar bevindt de sluiting van de schelp zich onderaan, terwijl de pelgrims ze met de sluiting naar boven dragen. Geen reclame. Jawel, ook de eethuizen in alle formaten, rangen en standen duiken er op. En bars. Overdreven heilig gaat het er niet bepaald aan toe, Santiago de Compostela is duidelijk het Vaticaan niet. Wielertoeristen hoeven zelf ook niet heiliger te zijn dan de paus. Oei oei, iets verkeerd gezegd? Neen, er waren geen klachten over de groep. De ene is wat sterker dan de andere (of veel sterker dan de andere), bergop en bergaf zoekt ieder zo zijn eigen ritme en snelheid, maar bij wind en vlagen sluit dat geheel zich perfect om iedereen mee te krijgen. Het is een organisatie binnenin de groep van 16 deelnemers die spontaan ontstaat. Die 16 moeten nu even bekomen en ook afkicken van hun dagelijkse routine. Uiteindelijk gaat het op zo’n reis elke dag om ontbijt – fietsen – bevoorradingen – installeren in het hotel – avondmaal – slapen – en uiteraard keurig op tijd elke avond de recuperatiedrank, die voor iedereen zo wel wat anders betekent, er circuleerden zelfs recuperatiedranken met de naam Bavik, vreemde naam voor zo’n drank, wel vitaminerijk, naar het schijnt. (’t Is van horen vertellen, hoor.) In naam van alle deelnemers wil ik tot slot organisator-begeleider Stephan Dierick en zijn hele entourage van Velotour (ook de organisatie van thuis uit, de meerijdende mecanicien, alle extra helpers,…) welgemeend bedanken. In zo’n organisatie moet alles stipt gebeuren om steeds de meeste kans te hebben om het doel te bereiken. Ondanks dat duidelijke doel, gaat het er warm en familiaal aan toe. Jawel, we kunnen ook vriendelijk zijn, want we moeten onze fiets nog terugkrijgen. De fietsen keren immers terug in de vrachtwagen, terwijl wij al na enkele uren in het vliegtuig terug in Zaventem stonden. Maar goed, we menen het echt wel met die dankwoorden. Meer nog, we durven zelfs toegeven dat we goed moe zijn. Het was echt wel zwaarder dan we dachten. Niet belabberd moe, wel goed moe. Tevreden moe, zoiets. Zeer tevreden moe zelfs, bestaat zoiets? Dat maakt het grote verschil. Ook nog een speciaal woord van dank aan alle mensen die foto’s genomen hebben. Neem zeker een kijkje op de website. Van hieruit: dankjewel aan deelnemers en organisatoren!
12-06-2014 om 21:50 geschreven door Maes Curt
Periode:
van 28 mei 2014 tot en met 1 december 2016
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => index,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[rel] => alternate
[href] => http://Curt.waarbenjij.nu/feed.rss
[title] => Reisverslagen van Curt.waarbenjij.nu
[type] => application/rss+xml
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/carousel.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Santiago
[1] => Curt Maes
[2] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype Object
(
[_defaultDoctype:protected] => HTML4_LOOSE
[_registry:protected] => ArrayObject Object
(
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[doctypes] => Array
(
[XHTML11] =>
[XHTML1_STRICT] =>
[XHTML1_TRANSITIONAL] =>
[XHTML1_FRAMESET] =>
[XHTML1_RDFA] =>
[XHTML_BASIC1] =>
[XHTML5] =>
[HTML4_STRICT] =>
[HTML4_LOOSE] =>
[HTML4_FRAMESET] =>
[HTML5] =>
)
[doctype] => HTML4_LOOSE
)
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_Doctype
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink Object
(
[_itemKeys:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => href
[2] => hreflang
[3] => id
[4] => media
[5] => rel
[6] => rev
[7] => type
[8] => title
[9] => extras
[10] => sizes
)
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadLink
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[rel] => alternate
[href] => http://Curt.waarbenjij.nu/feed.rss
[title] => Reisverslagen van Curt.waarbenjij.nu
[type] => application/rss+xml
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Reisdetails van Santiago
Omschrijving:
Donderdag 29 mei 2014: Harelbeke – Laon 176 km Na een eerste gezamenlijk ontbijt in Harelbeke vertrekt de groep van 16 Compostela-fietsers voor een eerste rit van 180 km. Voor de eerste rit worden we nog begeleid door drie gezellen die hun tocht daarna alleen voortzetten. Na zo’n 60 km passeren we de Franse grens en komen terecht in het Franse noorden. Niet bepaald de mooiste of gezelligste omgeving van Frankrijk, maar Velotour heeft er wel mooie, rustige paden uitgekozen. Onderweg leert een mens nog wat bij. Bijvoorbeeld: hoe laat je je hond uit zonder je moe te maken? Je rijdt stapvoets met de auto en de hond aan de leiband loopt ernaast op de weg. Wat valt nog op? Vele oude tv-antennes. Hoe moet je dat aan jongeren duidelijk maken? Geen schotelantennes, maar stevige klassieke antennes. Maar we moeten het over de rit hebben. Die ging gezwind, onder enkele donkere wolken, maar het bleef droog. Iedereen reed vlot mee, terwijl de mannen aan de kop bekend werden. Ze zouden dat ook de komende dagen volhouden. Straffe gasten.
Vrijdag 30 mei 2014: Laon- Nemours 214 km Tweede dag en meteen een stevige. 214 km wachten ons. De eerste helft is bovendien al goed op en af. Vele afdalingen, maar er zat toevallig ook altijd een forse klim voor. Nu ja, fors is volgens sommigen overdreven. Maar iedereen geeft toe dat het wel kuitenbijters zijn. De omgeving verandert drastisch. We rijden door de rand van de Champagne. Mooi en zonnig, maar dubbel hard, want we stopten nooit bij één van de vele champagneboeren. Vreemde jongens en meisjes, die van Velotour. Eenmaal voorbij de Champagne, kwamen we terecht in de bossen, richting Fontainebleau. De wegen werden wat vlakker en het tempo ging de hoogte in, zodat we met een uur voorsprong op het schema bij het hotel kwamen (waar een kopgroep de 214 km niet genoeg vond, want gewoon voorbij het hotel reed, zodat de laatsten plots de eersten werden). We kwamen toe in een alcoholvrij hotel. Leg dat maar eens uit na een rit door de Champagne (al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we in een ander restaurant gegeten hebben…).
Zaterdag 31 mei 2014: Nemours – Issoudun 182 km De derde rit werd een ‘overgangsetappe’, behoorlijk lang (184 km), maar tamelijk vlak. Laten we het golvend noemen (we zijn ook enkele golfvelden gepasseerd). Meestal reden we door het veld. Wat een geluk dat we meewind hadden en een warme zon. Wie door deze enorme open ruimte tegenwind krijgt, zal het geweten hebben. We mogen er niet aan denken. Hoewel, we hebben toch nog altijd dezelfde straffe jongens die ons uit de wind zetten. Af en toe een dorp en daar zaten mooie bij. Onze lunch namen we in Sainte Moraine, op een dorpsplein dat zo kan dienen als decor van een film over het Frankrijk van de jaren stillekens (maar dan positief bedoeld). We reden zelfs de Loire over en, zoals de Loirestreek het wil, zagen we daar ook al een royaal kasteel. Het tempo werd vandaag nog opgetrokken, de bevoorrading en de lunch werden dan ook nog meer op prijs gesteld. Nu tijd voor de was en de plas, dat hoort ook bij het “avontuur” van velotour.
Zondag 1 juni 2014: Issoudun – Limoges 172 km De vierde dag laat zich al behoorlijk meer voelen, zeker als ook het landschap er nog een schepje bovenop doet. “Mijn vlakke land” is nu immers ver weg, hier golft het en geregeld mag je al van meer dan een golvend parcours spreken. Op een bepaald moment stond er zelfs al een “sommet”, meer bepaald Col de la Roche. Een stevige, maar wel nog altijd niet boven de 500 meter boven de zeespiegel. Kortom, ’t was puffen, zij het voor de ene wat meer dan voor de andere. Na een frisse start werd het zelfs echt warm en dan staat er in die klimmetjes af en toe een man met een hamer (alweer: voor de ene is dat een hamer van staal en voor de andere is dat een hamer van plastic – en sommigen hebben niet eens een hamer gevoeld). Aanvankelijk reden we nog tussen eindeloze velden. “We” staat hier voor de 16 jongens (15 op de fiets, één aan het stuur van de volgwagen, klaar met drinkbussen?) en 1 meisje (sommige jongens mogen misschien al meer man genoemd worden, maar een meisje blijft een meisje). Terug naar de route: als er een graanschuur van Frankrijk bestaat, ligt die waarschijnlijk wel na Issoudun. We moesten vandaag ook iets meer zeggen over de natuur. Daarom: tussen al die tarwe, het koolzaad en het graan (is dat wel natuur?) werden de rode klaprozen stilaan vervangen dor blauwe korenbloemen (tot vandaag kende ik wel korenwijn, maar geen korenbloemen). Als lunch werd het pasta met worstjes. Dat klinkt misschien niet lekker, maar we hebben hier een organisator die daar echt smaak kan in brengen, het geheim zou bij de pesto en de groenten liggen. In het tweede deel van de rit zorgde het landschap voor een nieuwe verrassing: een heuvelzone. Even links en rechts kijken, neen, geen ontkomen aan, het werd nog steiler. Na 170 of 172 km (er is discussie, zoals elke dag, elke gps volgt zo zijn eigen methode, al ligt het verschil niet meer dan 2 tot 4 km uiteen tot nog toe) bereikten we hotel Le Marceau in Limoges. In de buurt hangen grote affiches over “La Vallée des Singes”, al weet ik niet of we daar zomaar binnen kunnen met deze groep. Ze hebben hier ook een “Parc des Loups” maar we hebben zelf al de wolf van het Waasland mee. Die is trouwens van de kop niet weg te krijgen. Naast hem rijdt meestal iemand uit de buurt van de enige echte Muur. Voilà, zo hebben we de privacy beschermd en toch een aanwijzing gegeven van degenen die het meest op kop rijden (het meest is soms volledig in dit geval). Ze rijden trouwens niet traag. Gisteren werd er bijna 31 km per uur gehaald, op het veel zwaardere parcours vandaag klokten we nog af op 28,5km. Nu eens kijken of ze vanavond iets anders dan pasta op het bord leggen. Groeten uit het nog zonnige, zij het stilaan wat bewolkte Limoges.
Maandag 2 juni 2014: Limoges – Sainte Foy la Grande 178 km De vijfde dag: het zadel wordt al een beetje harder en sommige kilometers schijnen al een beetje langer te duren. Zeker als er meteen na de start een paar lange hellingen wachten. Het klom zo lang, dat we het eerste uur nauwelijks 23 km ver zaten. Na de 178 km bij de aankomst was het gemiddelde gestegen tot 27,2 km. (Alweer wat discussie, volgens sommigen zijn er een paar kilometers meer of minder.) De allereerste kilometers waren nochtans vlak, maar behoren tot de minst prettige tot nog toe: fietsen in een Franse stad in de maandagochtendspits, dan word je vooral geconfronteerd met chagrijnige Fransen op weg naar het werk. Een paar kilometers verder zaten we weer in de rust van de velden en bossen (en heuvels). Vandaag verlieten we de Limousin-koeien en trokken naar de beroemde ganzen van de Périgord. Dat zorgde in de groep bijna voor een nieuwe Franse revolutie. De Gaiaïsten kwamen pal tegenover de Canardisten te staan. De ene groep wilde geen foie gras op het menu, de andere proefde de smaak al bij de gedachte alleen. Het bleef bij dat ingebeelde proeven… Maar, laten we niet overdrijven en in goede José De Cauwer-traditie eens uitleggen wat er zoal gegeten wordt bij een bevoorrading. Dat ziet er doorgaans als volgt uit: Luikse wafel, frangipane, carré confiture, energiesnoep, energiereep, energiepoeder, cola, limonade, café en nog een en ander. Lunch onderweg is ofwel een smakelijke pasta (zie gisteren), ofwel belegde brodjes, zeg maar stevige broodjes. Dan komt er nog eens fruit en/of koekjes achterna. Over het avondeten zullen we het dan maar niet hebben, want dan breekt die nieuwe Franse revolutie misschien echt uit. De lunch nuttigden we vandaag trouwens op een parking in het middeleeuwse dorpje Bourdeille. Oorspronkelijk heette het dorp Bordelha. Hoe dan ook, wij hebben er alleen gegeten en gefietst. Onderweg waren er wel meer merkwaardige gemeentenamen, zoals Le Sac, Mars en een naam die ik niet mag typen, want er zijn er al voor minder ontslagen bij de BBC, laat staan wat dat hier zou betekenen. Wedden dat ze die dorpsnaam binnenkort zullen aanpassen? Vandaag moest er ook geschiedenis in het verslag zitten (opdracht van de organisator). Dat komt goed uit, want we reden een tijdje op de Richard Leeuwenhart-route. Voor meer uitleg passen we een geheel journalistiek, wetenschapelijk en onderwijskundig verantwoorde manier toe: zie Wikipedia. Ondertussen zijn we aanbeland in Sainte Foy la Grande, nog zo’n oude gemeente met vele nauwe straten. Niet ver hiervandaan stroomt de Dordogne. De kayakken en kano’s liggen daar op ons te wachten, maar niemand wil er naartoe. Omdat er morgen een rit van 206 km op het programma staat? Goed, ik moet afsluiten, want mijn recuperatiedrank zou klaar staan. Met schuim op. Dat mag wel na een rit in temperaturen tot zo’n 30 graden.
Dinsdag 3 juni 2014: Sainte Foy la Grande – Maslacq 210 km Precies halverwege de rit stond de steen er met het opschrift: Santiago de Compostelle 1000 km. Het eerste teken van de pelgrimsweg. Dat betekent ook dat we halfweg zijn. Na een rit van 210 km staan er nu al meer dan 1100 km op de teller. Lange rit en er werd voorzichtig begonnen. Afwachten? Schrik van de afstand en van de komende, veel steilere ritten? Later ging het tempo wel hoger, zodat we afklokten met een gemiddelde van 27 km per uur. Het parcours gaf zowat alles: eerst de wijngaarden van de Bordeaux, rustig golvend met af en toe een nijdig knikje. Voor de liefhebbers van de Franse aardrijkskunde: we reden Lot et Garonne binnen. De rivier Garonne zouden we later op de dag oversteken. Na de druiven kwamen de bossen van de Landes. Vrij vlak, lange rechte wegen met nauwelijks verkeer, nawelijks dorpen en nauwelijks mensen. Saai dus, maar het ging wel vooruit. Wie dacht dat het saai bleef, zou nog raar opkijken. Het venijn zat immers in de staart (wat dacht je?). Op en af, de ene keer wat meer op dan af. Met percentages tot 15% zaten er ook wel pittige hellingen tussen. Morgen wacht trouwens de oversteek naar Spanje, jawel, met wat ‘cols’ uit de Pyreneeën (neen, de echt hoge Pyreneeën laten we links liggen, we rijden richting Pamplona). Vandaag noteerden we alvast 1748 hoogtemeters (al meer dan 9200 hoogtemeters in totaal). Morgen wachten er heel wat meer hoogrtemeters en volgens het weerbericht jammer genoeg ook de eerste regen. Echt saai had het nochtans niet moeten zijn. We reden immers ook door de Bas Armagnac. Zeg nu zelf, met een paar glaasjes Armagnac… Maar neen, weer geen liefhebbers om eens te stoppen. Wat een groep. Je rijdt voorbij de lekkerste zaken, maar zij blijven trappen en praten over fietsen. Je moet ze ook goed in de gaten houden. Plots gaan ze een finale rijden en dan zie je dat er vier ploegmaten van Casino Knokke bij zitten, die het spel professioneel spelen. Casino Knokke, zouden we eens geen uitnodiging krijgen? Ja, om te komen meerijden met de wielertoeristen die er elke dag, winter en zomer, vertrekken. Dat kregen we als antwoord, maar dat was niet bepaald het verhoopte antwoord. Je merkt het, pelgrim zijn naar Santiago de Compostela is echt geen lachertje.
Woensdag 4 juni 2014: Maslacq – Puente La Reina 176 km Eén enkel onderwerp deze morgen: het regent. Wat? Voor één van de zwaarste ritten? Jawel, meteen een baaldag voor heel wat deelnemers. Wat moeten we aantrekken? Wat is te weinig, wat is te veel? We zouden het later op de dag ondervinden. Eerst de nuchtere gegevens: een rit van 176 km met 3215 hoogtemeters. Bovendien dus: nat van bij het begin (we hebben ons nu nog enigszins beleefd proberen uit te drukken, er werd wel wat anders gezegd, gemompeld, gemurmeld,…). En koud. Koud, uw verslaggever zelf voelde zich na 100 km ongeveer bevroren. Oké dan, bij een bevoorrading gebruikgemaakt van nieuwe, droge kleren: met wintervest, winterhandschoenen en regenjas erbovenop. Dat heeft hij ook gevoeld: in het bergop rijden was het telkens verwoed proberen om de ritsen open te krijgen, in het afdalen was het telkens alles dicht. Na de zoveelste bevoorrading telde hij zes lagen kledij en nog was hij aan het bibberen. Tot Pamplona, waar de temperatuur de hoogte inschoot naar 16 graden en het plots veel te warm werd. Geen probleem, toch al kou genoeg gehad? Dat dacht je maar, daarna volgde nog een ferme klim naar het hotel en weer maar proberen de ritsen open te trekken. Je merkt het: het leven van een wielerpelgrim is niet bepaald rozengeur en maneschijn. Doe maar eens de route tussen Maslacq en Puente La Reina. We spreken elkaar daarna. Om maar een idee te geven: er zat onder meer (onder meer, met de klemton op veel meer) een beklimming van zo’n 26 km in. De Col Ibaneta. Goed, ik hoor het je al zeggen: dat is nauwelijks boven de 1000 meter. Klopt, maar wel lang en geregeld bijzonder steil. Je moet ook eens de kleinere proberen, die nauwelijks op ons rittenschema stonden, zoals de Col Gamia. Die zit boordevol met stroken van 15% klimpercentage. Nota bene in de regen. Je moet zo’n “colletjes” dan ook nog afdalen. Hoeveel remblokjes zijn er vandaag weggesleten? Voor de liefhebbers: er stonden ook nog de Col D’Osquich en de Erro op het programma. Maar tussendoor mocht ook niet onderschat worden. Hier en daar steeg het percentage boven 15%. Het belangrijkste nieuws van de dag (ja, goed, na de regen en de kou en de beklimmingen en de afdalingen) is wel dat we Spanje binnengereden zijn. Van Frans Baskenland naar Spaans Baskenland, het échte, en dat merk je. In Frankrijk zijn de borden al wel tweetalig, maar nog lang niet allemaal. Het lijkt verdacht veel op faciliteitengemeenten in België: het hangt dan van de lokale politiek af in hoeverre de faciliteiten zichtbaar zijn. Eenmaal de Spaanse grens over, verandert dat helemaal. De tweetaligheid is algemeen en als er al eens één taal is, is het Baskisch. Niets van te begrijpen overigens, moeilijk aan te leren taal. De Basken zelf zijn er fier op, getuige de Baskische vlaggen aan huizen en winkels. We zijn ook twee Spaanse vlaggen gepasseerd. Maar die stonden bij een ministerie van Binnenlndse Zaken en een kazerne, allebei omringd door een forse betonnen muur en stalen toegangspoorten. Met vangrails en parkeerverbod voor de deur. Spanje en Baskenland, het is geen liefde. Maar we mogen hier niet te veel politiek geladen onderwerpen naar voren schuiven (alweer, orders van de organisator). Terug naar de rit dan maar. Weet je wat je zoal in deze aanloop van de Pyreneeën tegenkomt. In een klim botsten we bijna op een koe op de weg, in de afdaling stonden er drie paarden op de weg en wat verder ook nog een hondje). Dan denk je al gauw : wat zal het volgende beest zijn? Belanden we na deze afdeling misschien in een dierentuin? Ik heb beneden aan de berg alleen maar een deel van de al gearriveerde groep teruggevonden. De ezels stonden daar ook, keurig in de weide. Wat veel goedmaakte vandaag: een prima hotel met als avondeten een buffet. Keuze tussen spaghetti en… frieten met vis, ribbetjes en nog al wat meer. Sommigen konden niet kiezen en gingen dan maar voor de hele kaart. Dit hotel, Hôtel Jukue, biedt ook wel een andere formule aan: in de kelderverdieping kunnen pelgrims naar Compostela overnachten in zalen en ze hebben er een wasserette en keuken ter beschikking, waar ze zelf hun potje kunnen koken. Even gaan kijken en daar vonden we zowel fietsers als wandelaars, die er gemoedelijk vebroedereden en verzusterden. Pelgrims naar Santiago de Compostella, er zitten precies niet veel “gewone” tussen… Wa
Donderdag 5 juni 2014: Puente La Reina – Burgos 188 km Gisteren bevonden we ons in een kletsnatte koelkast, vandaag peddelden we door een kurkdroge bakoven. Als je ’t mij vraagt, liever de zon hoog aan de hemel. We reden 188 km, wat dan weer wel niet altijd meevalt in de hitte. Maar goed, we mogen niet mopperen, anders doe je zo’n gekke reis niet. Vandaag duurde de rit wel langer dan lang. Er was een paar keer oponthoud. Enkele lekke banden, bij dezelfde persoon dan nog, tot hij lek valt pal tegenover een fietsenmaker. Toch eens die velg en vooral dat lint daarin herstellen. Het bleek dan nog een goede fietsenmaker ook, want hij kon iemand helpen die al heel wat dagen met zijn versnellingsapparaat sukkelde. Een eerste poging bij een vermeende fietsenmaker in Frankrijk leverde niets op, maar deze Spanjaard wist wel van wanten en wilde het nog herstellen ook. Sindsdien rijdt die man met een wel erg brede smile rond. Zo’n toeval, net iemand plat gevallen op die plaats, hoe noem je dat? Even nadenken, vergeet niet dat we pelgrims zijn. Oké? Vul nu zelf in. Er zijn er echter die nog veel heiliger zijn dan wij. Zo kwamen we een groep collega-wielertoeristen-pelgrims uit Italië tegen. Zij rijden naar Lourdes, Santiago de Compostela en Fatima. Daar kunnen wij niet tegenop. Er waren nog meer zaken die voor oponthoud zorgden. Bijvoorbeeld een “puente romantica”, een romaans bruggetje dat een symbool is op de pelgrimsroute. Zo’n 20 km verder stopten we zowaar bij een wijnfontein of wijnbron. Nu ja, een kraan waar wijn uitkomt in plaats van water. Goed, wie dit verslag al enkele dagen volgt, weet dat ondergetekende wel eens klaagt en jammert en zaagt dat we aan al dat lekkers voorbij rijden. Nu zorgt de organisator eindelijk, eindelijk voor een stop en ondergetekende heeft zijn drinkbus daar niet gevuld. ’t Was dan ook nog niet eens 9.30 uur. El ak heet. Dan wijn drinken? Vanavond, vanavond dan maar, zeker? Over ’s avonds gesproken. Gisteren hadden we als hoofdgerecht de keuze tussen friet met vlees of vis en spaghetti bolognaise (of iets dat erop lijkt ’t was alleszins pasta). Het was het een of het ander. Weet wat je zo’n bende wielertoeristen dan kiest? Het een én het andere. Smakelijk. (Vergeef het ons, we hadden honger, we haden overdag een wafel te weinig gekregen, normaal zijn er dat ongeveer zes en gisteren maar vijf plus al dat andere zoiets…). Wielertoeristen, een hongerig volkje… Het schoot niet echt grandioos op vandaag. We wezen de hitte en de vele klimmetjes aan als oorzaak, maar niemand wil natuurlijk toegeven dat ook de vermoeidheid nu en dan, zo heel nu en dan een beetje toeslaat. Je merkt het, ik moet nu voorzichtig zijn, want het gaat om wielertoeristen. Ken je dat, wielertoeristen? Terwijl ik dit typ, vliegen ze elkaar in de haren (al hebben sommigen er niet zo echt veel meer, die helm, heé – of zou dat andere oorzaken hebben, laten we daar vooral niet op ingaan?) over de hoogtemeters van vandaag ging de verhitte discussie (nog wat heter). Ik zal gewoon de uitersten doorgeven (uit veiligheidsoverwegingen): tussen 2400 en 2600 hoogtemeters. Als je ‘t mij vraagt, ’t was gewoon puffen, stampen en nog meer trappen. We zitten nu duidelijk op de weg van de pelgrims. Ze zijn er in alle leeftijden, alle geslachten, alle maten, tal van nationaliteiten en in diverse hoedanigheid. Daarmee bedoel ik: wielertoeristen, fietsers met bagage en wandelaars, zeg maar trekkers. Alle hebben ze zo hun eigen wegen. Vandaag liepen de wegen van de wandelaars geregeld parallel met onze weg, zodat we heel wat keren ‘ola’ hebben mogen zeggen (’t zal mooi zijn als ik thuis geraak: ola in plaats van hallo, ’t kan zijn dat ze me een Magnum geven). Hoe dan ook, in vergelijking met de bepakte fietsers en trekkers, zijn wij salonpelgrims. Watjes. Maar zeg dat niet voort, ’t is hier sowieso al afzien bij de beesten. Bij de beesten? Jawel, vandaag waren die beestjes vooral niet tijdig over de weg geraakt: slangen in alle maten en zelfs iets dat verdacht veel op een das gelijkt. Wil iemand eens opzoeken of dat wel waar kan zijn in deze streken van noordelijk Spanje? De ooievaars leefden wel. Gelukkig maar, zij hebben nog veel werk om de baby’s rond te brengen. Ook enkele valken (of iets dat erop lijkt, we hebben hier geen gediplomeerde vogelaar in de groep) wiekten boven de hete velden. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er in een gracht langs de weg een of ander skelet lag. Toch geen pelegrino die te lang in de zon geweest was? Ondertussen zijn we de streken van de kleine bevallige kerkjes gepasseerd, nu worden ze robuuster, mooi in natuursteen en romaans van aard. We hebben er zelfs eentje gezien dat uitgehouwen was in de rotsen. Het landschap was gevarieerd. We reden de Rioja binnen en dat betekent dat er her en der weidse wijngaarden te bewonderen waren. Maar ook de gerst is hier al tijp, zodat ook de San Miguel gebrouwen kan worden. ’t Kan niet altijd Bavik zijn… Het landschap? Op en af. Op is vermoeiend en af is soms angstwekkend. Mooi en woest en woest mooi, dat wel. We passeerden vandaag vooral landschappen die aan andere oorden deden denken. Zoals de “white cliffs of Dover” (mooie rotsen op de zijkant), Toscaanse heuvels, bezaaid met hier en daar een verloren dorp en zowaar ook groezelioge oorden die deden denken aan de Far West. Je ziet dat de Spanjaarden hun erfenis ook nagelaten hebben in het westen van de VS. We reden zelfs voorbij een apartementsblok dat San Francisco heet, zo zie je maar. Het strafste onderweg is misschien nog wel dat een metrostel ons drie keer voorbij reed. Dat stond wel op een vrachtwagen. Dat was het minst leuke deel van de route vandaag: kilometerslang langs een druk bereden weg, blijkbaar omdat er werken waren op de autweg en al die vrachtwagens nu elders hun toevlucht zochten. Of vermijden ze gewoon de “péage”? We hebben nu ongeveer 1500 km gefietst. Morgen? Dan proberen we weer een heel eind verder te geraken… Velotour is en blijft wel top, een aanrader.
Vrijdag 6 juni 2014: Burgos - Sahagun 152 km Weer moeten we dit verslag beginnen met het weer. Dit keer staat alles in het teken van de wind. Geen gewone wind, niet zomaar wat wind, maar wind die op kop en vooral in de zijkant duwde. Wat aangekondigd werd als een dagje om te recupereren tussen het zware werk door, werd een rit waarin het constant vechten was tegen de beukende wind. “Recuperatiedag” bij de pelgrims van Velotour, dat betekent een rit van “slechts” 152 km. Let op de aanhalingstekens. Er zijn er hier die dat in België niet al te dikwijls rijden en hier is dat dan een dagje tussendoor. Gelukkig zaten er enkele fraaie zichten, monumenten en landschappen in he parcous. De eerste bevoorrading was er zo eentje: bij de ruïnes van het klooster van San Anton. Nee, niet “der Anton”, maar San Anton, dat is een wereld van verschil, geloof me. De schnaps was ver weg. Het kolossale portaal van de kerk, kathedraal waardig, staat er nog (zelfs nog nadat wij er gepasseerd zijn). De lunch (vandaag broodjes met kaas, ham en tomaat – of voor moeilijke mensen alleen met ham en tomaat) kwam er bij de kerk van San Pedro in Fromista. Op de toren nestelen ooievaars (zoals op wel meer plaatsen in deze omgeving) . De kerk, vrij duister, maar met schatten van beeldhouwwerk en schilderijen binnenin (en zelfs iconen en middeleeuwse handschriften in een museum bij de kerk) staat er al overeind sinds de vijftiende eeuw. Op het plein ervoor staan kort gehouden platanen, die waarschijnlijk niet zo oud worden. We rijden ondertussen door Castilla y Leon. Op de borden staat er telkens bij “Junta de Castilla y Leon”. Met de huidige koningskwestie in Spanje zullen we maar geen grapjes maken over “junta”. Ze hebben hier immers een traditie… Wat we vandaag nog onthouden? We zijn gezandstraald door de aanhoudende wind. Zelfs de schaarse dorpen staan hier krom gebogen over de vlakten, alsof ze zich bukken voor de wind. Met hun nauwe steegjes lijkt het wel of de huizen zich al evengoed uit de wind proberen te zetten als de passerende wielertoeristen. We mogen hier geen namen noemen, maar ondergetekende heeft vandaag vooral voor zich “Wilier Izoard” op een fiets zien staan en als hij zich oprichtte, was dat “Casino Knokke”. Met dank. En een tip voor wie door de immense graanvelden van Castilla y Leon komt fietsen: laat de wielen met hoge velgen thuis. Groeten vanuit Hotel La Condorniz, tussen de pelgrims (vandaag zelfs een pelgrim met grote rugzak op skeelers ontmoet). Morgen staat er weer meer klimmen op het programma (en, jawel, veel wind).
Zaterdag 7 juni 2014: Sahagun – Ponferrada 158 km Zo nat, zo koud, maar niet zo alleen. Ik geef het toe, het is een wat miserabele verwijzing naar een stokoude schlager, maar het vertrek vandaag was dan ook miserabel. Koud en nat. Het goede nieuws: toch al minder wind dan gisteren en na een uur kwam de zon erdoor. Eerst schuchter, later wat gemeender, maar echt warm werd het niet. Nog heel even over de wind gisteren: toen ik bij een bevoorrading van mijn fiets stapte, was het goed dat ik hem stevig vast had, de wind tilde die bijna op – en ik was niet bepaald de enige die dat voelde. De rit vandaag gaat echter niet de geschiedenis in door de wisselende weersomstandigheden en zelfs niet eens door de forse klim naar het beroemde kruis in Foncebadon. Dat betekent 20 km klimmen, waarvan de laatste 10 km enkele pittige stroken bevatten. Volgens sommigen 12%, volgens anderen 14% klimmen. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd: steil, een slecht wegdek en als verrassing dwars door een dorp, door een heel nauwe straat met de goot in het midden. De echte verrassing kwam nog enkele kilometers verder. Politie. We mochten niet meer verder, omdat er een autorally bezig was. Dan wachten we wel even. Dat wordt wel 8 uur vanavond, antwoordde de politieman. Het alternatief: een wendelwegje door de bergen, eerst weer bergop, dan steil naar het dorpje in de vallei. Na een tijdje zaten alleen nog de echte Sven Nijs-gelijken op de fiets. Voor de anderen werd het een moeizame wandeling (wandel maar eens met fietsschoenen op een steil pad, dat bezaaid ligt met stenen, kuilen, zand, weer putten en stenen in alle maten). Je ziet het, Velotour brengt echt wel avontuur. Deze extra expeditie was zelfs in de prijs inbegrepen. (Over “in de prijs inbegrepen” hebben we trouwens geen klachten – je ziet het, ik blijf vriendelijk voor mijn organisatoren, af en toe wat reclame.) Eerder op de dag al hadden we een bevoorrading in Valencia. Echt waar, maar dan wel Valencia de Don Juan. Dat roept allerhande bedenkingen of gevoelens op, die Don Juan, maar ik denk dat de Don Juans in de groep ook een beetje moe aan het worden zijn. Nochtans blijven de ooievaars hun best doen, ze nestelen op kerken en de hoogste gebouwen. Bij de lunch (pasta met worstjes, pesto en groenten, wat dacht je?) waren we al voorbij de beroemde brug van Astorga, de zigzagbrug waar ale pelgrims over stapen, wij dan met de fiets er tussenin. Ondertussen krijgen we een beeld van Noord-Spanje. Veel graan, zeer veel graanvelden en eindeloze wegen met pelgrims. Rijkdom zie je hier zelden of niet geëtaleerd. Wel veel bordjes ‘se vende’ bij huizen en boerderijen. Onmiskenbaar heeft de crisis hard toegeslagen. Ook de doorsnee auto is hier ouder en goedkoper en kaduuker dan de doorsnee auto in België. Je passeert een herder met een bepakte ezel en een kudde schapen, stoffige dorpjes, ’t was vandaag weer vooral veld-veld-veld. Maar bij het kruis van Foncebadon zie je na het dal de bergen een fiks stuk hoger rijzen, met sneeuw op de toppen en flanken. Jawel, Noord-Spanje is niet bepaald een warme streek… We overnachten in Ponferrado, vlabij de aankomst van het wereldkampioenschap dit jaar. De stad zelf is vrij vlak, maar in de onmiddellijk omgeving wachten tal van kuitenbijters. Wie kan die aan? Morgen wordt het de laatste lange rit, maar wel nog een bijzonder stevige met alweer een lange klim, gevolgd door talloze bulten in het profiel. Het blijft trappen, sleuren, duwen. Velotour, jawel, het blijft een avontuur.
Zondag 8 juni 2014: Ponferrada – Arzua 176 km Gisteren kregen we het eerste uur regen, vandaag het laatste uur. Als je ’t mij vraagt, ik verkies het laatste. Zoals aangekondigd, is deze laatste lange rit van ons traject ook één van de lastigste. Na 30 km begon de klim al naar de Alto de Polo, zo’n 1300 meter hoog. Wel een gestage klim, 5 tot 9% steil en vooral lang. Daarmee was het niet afgelopen, de meer dan 100 km daarna was het alsof we op een uitvergrote kermisattractie zaten: op en af, de ene keer al wat steiler en langer dan de andere. We registreerden meer dan 2750 hoogtemeters. Hier en daar een beetje gemopper gehoord? Aha, dat betekent dat de vermoeidheid zich meer en meer laat voelen. Zal wel, we hebben nu immers bijna de kaap van 2000 km gerond. Dat is voor morgen. Er staan amper 50 km op het programma. Een ereronde of veredeld criterium? Geen sprake van. Dit is de Tour de France niet, dit is een pelgrimsweg: dat betekent dat het ook morgen klimmen blijft. Zelfs stevig. We krijgen een spervuur van klimmetjes en klimmen, tot boven de 15%. Daarna wacht Santiago de Compostela… Wat hebben we nu geleerd op deze tocht? Ten eerste hier en daar een extra woordje van de talen van de regio’s waar we doorheen trokken, al viel dat met het Baskisch niet zo mee (niet bijster veel van te snappen). Ook het Westvlaams blijft voor problemen zorgen. Jawel, nogal wat Westvlamingen in de groep en probeer die taal maar eens volledig te verstaan. Als er dan nog veel wind staat onderweg, verloopt zo’n gesprek niet altijd even vlot. Qué? Qué? Wat onthouden we nog? Zeer weinig wielertoeristen gezien onderweg. Alleen de laatste dagen passeerden we uiteraard ook de vele pelgrims op hun zwaar bepakte fietsen en mountainbikes. Respect, zo heet dat dan (maar welgemeend, respect). Maar lokale wielertoeristen bleven zeldzaam. Frankrijk en Spanje zijn toch ook wielergekke landen? De volgende les: een landschap als vandaag is dikwijls prachtig, de dorpjes zijn schilderachtig en hier en daar een middeleeuws klooster of nog een oud dorpje: dat fleurt de pelgrim op, ook de fietsende pelgrim. Maar we vergeten ook de eindeloze wegen door de bossen en velden niet. Een pelgrim moet er allemaal tegen kunnen. Wat nog? Zeg nooit dat er geen kloeke auto’s in een regio rijden. Gisteren geschreven, vandaag leek het wel of dat bericht in het Spaans vertaald is, en dat al die Spanjaarden even ons ongelijk wilden komen tonen: want er reden nog nooit zoveel auto’s van merken als Mercdes en BMW voorbij. Omdat het zondag is? Of omdat Galicia, waar we doorheen reden, rijker is? Ook geleerd in Spanje: zowat elke provincie wil hier autonomie, zo lijkt het wel. We dachten alleen aan Baskenland en Catalonië, maar ook de anderen sparen de graffiti en andere opschriften niet over hun streven naar autonomie. Oei oei, nu komen we in politiek vaarwater en dat zullen we maar vlug verlaten. Met de regeringsvorming in België… Morgen de laatste loodjes… Dan is het nu het moment om iedereen te bedanken. Neen, geen namen, maar iedereen weet wel wat hij/zij gedaan heeft en hoe hij/zij de groep geholpen heeft. Ook oprecht dank aan de organisator. Hoewel, zouden we dat wel doen? Weet hij wel hoeveel wij hebben “afgezien”? Dat betekent ook dat er morgen niet meteen een verslag volgt. Hou deze blog wel nog wat langer in de gaten. Er kan nog wat op komst zijn… Groeten vanuit Hotel Suiza in Arzua.
Maandag 9 juni 2014: Arzua – Santiago de Compostela 58 km (tot luchthaven 70 km)& Donderdag 29 mei – maandag 9 juni 2014: Harelbeke – Santiago de Compostela 2040 km (tot de luchthaven 2052 km) Opstaan voor de laatste rit van de befaamde pelgrimsweg, een korte maar nijdige rit met veel op en af, een parcours met ettelijke keren iets dat verdacht veel gelijkt op de Bosberg erin (gelukkig telkens op asfalt), een enkele keer al eens een geasfalteerde Taaienberg en voor het overige tal van heuvels die niet zouden misstaan in een Ronde van Vlaanderen. (Een tip voor een Ronde van Compostela?) Gelukkig zouden het op deze laatste dag niet eens 50 km worden. Dat moest nog haalbaar zijn. Meer nog, bij het vertrek was het zelfs droog. Beetje fris, maar de temperatuur zou vlug stijgen (of kwam dat door het klimwerk?). Bij het begin lagen de wegen weliswaar nog nat en de wolken dreigden, maar we zouden de hele dag van regen gespaard blijven. En toch. Consternatie bij het vertrek. Paniek? Niet echt, maar de verschillende gps’en wijzen verschillende richtingen uit. Bij de ritten van boven de 170 en zelfs boven de 200 km was dat allemaal geen probleem, maar voor deze rit is er al meteen discussie over het parcours bij het vertrek. Via heuse democratische (maar niet geheime) stemming hebben we dan maar beslist dat we de makkelijkste route zouden nemen. Daar zou niets boven de 10% klimmen in zitten. Zijn de helden moe? Gevaarlijke vraag, ik corrigeer: zijn de helden een beetje moe? Een zeer klein beetje moe? Misschien? Heel misschien? Dat laatste kunnen ze nog wel toegeven. Soms zit het in de vraagstelling om een vriendelijk antwoord te krijgen. Die “gemakkelijke” weg was nog nooit verreden en enkele kilometers verder en begon met een lange “loper”, zo’n typische klim die een beetje geselt zonder in het begin iemand in het rood te jagen, maar op de duur toch de hele groep uit elkaar ranselt. Dan, plots, blijkt de weg vrolijk vlak verder te gaan via de… autostrade. Alweer consternatie alom. Moeten we nu echt weer naar beneden en dan toch die nauwe, bultige wegen met de opeenvolging van kuitenbijters op? Jawel, geen lievemoederen aan, tenzij iemand zin heeft om door de guardia civil van de autostrade geplukt te worden. Daarmee weten onze opvolgers het: er is geen ontsnappen mogelijk aan die kwellende klimmetjes de laatste dag. Voor ons werd het zo ook geen verhoopte 48 km, maar wel 58 kilometer naar de kathedraal van Santiago de Compostela. Dat is zelfs letterlijk klimmen tot zowat de laatste meters. Ook de laatste kilometer (ja, er hangen echt rode driehoeken, maar die zullen hier wel een andere betekenis hebben, het is trouwens een hele rij driehoeken) blijft het klimmen. Nog een moeizame plaveiweg van 14% steil, zigzaggend tussen de pelgrims te voet, op mountainbike, met de zwaar bepakte fiets of een zeldzame groep met racefietsen en nog tal van andere toeristen en inwoners, het is daar sleuren, duwen, balanceren tussen al dat gewriemel. Een mierennest kruipt omhoog. Dan volgen nog twee trappen en daar speelt de doedelzak. Het klinkt als een welkom voor elke pelgrim die de poort naar het kathedraalsplein doorkomt. Echt waar, we zijn er! Alle twijfels, alle vermoeidheid, alle inspanningen worden naar de achtergrond geduwd. Later volgden nog ongeveer 12 km naar de luchthaven. Jawel, met nog enkele hellingen. Daarmee kwam de kilometerteller op 2040 km tot de kathedraal en 2052 km tot de luchthaven. Op Facebook of blogs kan je afwijkende kilometers vinden, maar we houden het hier bij de eveneens democratisch tot stand gekomen middenweg tussen de diverse gps’en. Een mens moet de kerk wat in het midden houden (zeker in Compostela). Ook het extra deel van het wereldkampioenschap-parcours in Ponferrada (dat later dit jaar plaatsvindt) is er uiteraard niet bijgeteld. Ook mensen die meer dan eens een rondpunt helemaal rond gereden hebben (al dan niet opzettelijk), zullen meer kilometers tellen. In Santiago de Compostela haalden we ook onze laatste stempel van de route. Dat deden we in een hotel, waar dat meteen gegeven werd. Wie het officieel wil, krijgt er een mooie oorkonde bij, maar dan moet je voor je vertrekt in België eerst wel het lidmaatschap aanvragen van het Compostelagenootschap. Alle informatie daarover vindt u op www.compostelagenootschap.be. Gelovig of niet, vroom of niet, laat de kans zeker niet voorbij gaan om de kathedraal te bezoeken. Een massieve, duistere kerk die in 1188 afgewerkt werd, pas in 1211 ingewijd werd en waar evengoed al in de elfde eeuw gebouwd werd, vandaar dat er verschillende datums in omloop zijn. Vele eeuwen later volgden dan weer aanpassingen en werd er bijgebouwd, zodat architecten en kunstliefhebbers nu hun hart kunnen ophalen aan het vertellen over de vele stijlen. Je ziet het, niet alleen wielertoeristen worstelen wel eens om de cijfers op één lijn te krijgen. Ook historici zijn het niet altijd eens met elkaar of plakken niet altijd dezelfde datum op een kroniek. De kerk staat waar het graf van de apostel Jakobus gevonden werd. Een beetje vreemd dat dit zo ver van het toenmalige Palestina gebeurde, maar goed, de sterren zouden het aangewezen hebben aan een herder, laat ons er vooral niet over redetwisten. Wil je er alles over weten? Er bestaan talloze boeken, reisgidsen en websites, waarvan sommige alles tot in de details uitleggen. Ze vertellen ook alles over de vele prachtige gebouwen onderweg en uiteraard over de beroemde botufumeiro, het grote wierookvat dat op bepaalde dagen door de kathedraal geslingerd wordt. Rond de kathedraal is het Scherpenheuvel in het kwadraat: allerhande kramen en shops met sint-jacobsschelpen, sleutelhangers en andere souvenirs. De sint-jakobsschelp is het symbool van de heilige Jakob of Jacobus. Inderdaad, het gaat om de begeerde en ook niet bepaald om zijn heiligheid bekend staande “coquille Saint-Jacques”. Ze is ook nog bekend als het merkteken van oliemaatschappij Shell, maar daar bevindt de sluiting van de schelp zich onderaan, terwijl de pelgrims ze met de sluiting naar boven dragen. Geen reclame. Jawel, ook de eethuizen in alle formaten, rangen en standen duiken er op. En bars. Overdreven heilig gaat het er niet bepaald aan toe, Santiago de Compostela is duidelijk het Vaticaan niet. Wielertoeristen hoeven zelf ook niet heiliger te zijn dan de paus. Oei oei, iets verkeerd gezegd? Neen, er waren geen klachten over de groep. De ene is wat sterker dan de andere (of veel sterker dan de andere), bergop en bergaf zoekt ieder zo zijn eigen ritme en snelheid, maar bij wind en vlagen sluit dat geheel zich perfect om iedereen mee te krijgen. Het is een organisatie binnenin de groep van 16 deelnemers die spontaan ontstaat. Die 16 moeten nu even bekomen en ook afkicken van hun dagelijkse routine. Uiteindelijk gaat het op zo’n reis elke dag om ontbijt – fietsen – bevoorradingen – installeren in het hotel – avondmaal – slapen – en uiteraard keurig op tijd elke avond de recuperatiedrank, die voor iedereen zo wel wat anders betekent, er circuleerden zelfs recuperatiedranken met de naam Bavik, vreemde naam voor zo’n drank, wel vitaminerijk, naar het schijnt. (’t Is van horen vertellen, hoor.) In naam van alle deelnemers wil ik tot slot organisator-begeleider Stephan Dierick en zijn hele entourage van Velotour (ook de organisatie van thuis uit, de meerijdende mecanicien, alle extra helpers,…) welgemeend bedanken. In zo’n organisatie moet alles stipt gebeuren om steeds de meeste kans te hebben om het doel te bereiken. Ondanks dat duidelijke doel, gaat het er warm en familiaal aan toe. Jawel, we kunnen ook vriendelijk zijn, want we moeten onze fiets nog terugkrijgen. De fietsen keren immers terug in de vrachtwagen, terwijl wij al na enkele uren in het vliegtuig terug in Zaventem stonden. Maar goed, we menen het echt wel met die dankwoorden. Meer nog, we durven zelfs toegeven dat we goed moe zijn. Het was echt wel zwaarder dan we dachten. Niet belabberd moe, wel goed moe. Tevreden moe, zoiets. Zeer tevreden moe zelfs, bestaat zoiets? Dat maakt het grote verschil. Ook nog een speciaal woord van dank aan alle mensen die foto’s genomen hebben. Neem zeker een kijkje op de website. Van hieruit: dankjewel aan deelnemers en organisatoren!
12-06-2014 om 21:50 geschreven door Maes Curt
Periode:
van 28 mei 2014 tot en met 1 december 2016
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => index,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[rel] => alternate
[href] => http://Curt.waarbenjij.nu/feed.rss
[title] => Reisverslagen van Curt.waarbenjij.nu
[type] => application/rss+xml
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/carousel.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Santiago
[1] => Curt Maes
[2] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Reisdetails van Santiago
Omschrijving:
Donderdag 29 mei 2014: Harelbeke – Laon 176 km Na een eerste gezamenlijk ontbijt in Harelbeke vertrekt de groep van 16 Compostela-fietsers voor een eerste rit van 180 km. Voor de eerste rit worden we nog begeleid door drie gezellen die hun tocht daarna alleen voortzetten. Na zo’n 60 km passeren we de Franse grens en komen terecht in het Franse noorden. Niet bepaald de mooiste of gezelligste omgeving van Frankrijk, maar Velotour heeft er wel mooie, rustige paden uitgekozen. Onderweg leert een mens nog wat bij. Bijvoorbeeld: hoe laat je je hond uit zonder je moe te maken? Je rijdt stapvoets met de auto en de hond aan de leiband loopt ernaast op de weg. Wat valt nog op? Vele oude tv-antennes. Hoe moet je dat aan jongeren duidelijk maken? Geen schotelantennes, maar stevige klassieke antennes. Maar we moeten het over de rit hebben. Die ging gezwind, onder enkele donkere wolken, maar het bleef droog. Iedereen reed vlot mee, terwijl de mannen aan de kop bekend werden. Ze zouden dat ook de komende dagen volhouden. Straffe gasten.
Vrijdag 30 mei 2014: Laon- Nemours 214 km Tweede dag en meteen een stevige. 214 km wachten ons. De eerste helft is bovendien al goed op en af. Vele afdalingen, maar er zat toevallig ook altijd een forse klim voor. Nu ja, fors is volgens sommigen overdreven. Maar iedereen geeft toe dat het wel kuitenbijters zijn. De omgeving verandert drastisch. We rijden door de rand van de Champagne. Mooi en zonnig, maar dubbel hard, want we stopten nooit bij één van de vele champagneboeren. Vreemde jongens en meisjes, die van Velotour. Eenmaal voorbij de Champagne, kwamen we terecht in de bossen, richting Fontainebleau. De wegen werden wat vlakker en het tempo ging de hoogte in, zodat we met een uur voorsprong op het schema bij het hotel kwamen (waar een kopgroep de 214 km niet genoeg vond, want gewoon voorbij het hotel reed, zodat de laatsten plots de eersten werden). We kwamen toe in een alcoholvrij hotel. Leg dat maar eens uit na een rit door de Champagne (al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we in een ander restaurant gegeten hebben…).
Zaterdag 31 mei 2014: Nemours – Issoudun 182 km De derde rit werd een ‘overgangsetappe’, behoorlijk lang (184 km), maar tamelijk vlak. Laten we het golvend noemen (we zijn ook enkele golfvelden gepasseerd). Meestal reden we door het veld. Wat een geluk dat we meewind hadden en een warme zon. Wie door deze enorme open ruimte tegenwind krijgt, zal het geweten hebben. We mogen er niet aan denken. Hoewel, we hebben toch nog altijd dezelfde straffe jongens die ons uit de wind zetten. Af en toe een dorp en daar zaten mooie bij. Onze lunch namen we in Sainte Moraine, op een dorpsplein dat zo kan dienen als decor van een film over het Frankrijk van de jaren stillekens (maar dan positief bedoeld). We reden zelfs de Loire over en, zoals de Loirestreek het wil, zagen we daar ook al een royaal kasteel. Het tempo werd vandaag nog opgetrokken, de bevoorrading en de lunch werden dan ook nog meer op prijs gesteld. Nu tijd voor de was en de plas, dat hoort ook bij het “avontuur” van velotour.
Zondag 1 juni 2014: Issoudun – Limoges 172 km De vierde dag laat zich al behoorlijk meer voelen, zeker als ook het landschap er nog een schepje bovenop doet. “Mijn vlakke land” is nu immers ver weg, hier golft het en geregeld mag je al van meer dan een golvend parcours spreken. Op een bepaald moment stond er zelfs al een “sommet”, meer bepaald Col de la Roche. Een stevige, maar wel nog altijd niet boven de 500 meter boven de zeespiegel. Kortom, ’t was puffen, zij het voor de ene wat meer dan voor de andere. Na een frisse start werd het zelfs echt warm en dan staat er in die klimmetjes af en toe een man met een hamer (alweer: voor de ene is dat een hamer van staal en voor de andere is dat een hamer van plastic – en sommigen hebben niet eens een hamer gevoeld). Aanvankelijk reden we nog tussen eindeloze velden. “We” staat hier voor de 16 jongens (15 op de fiets, één aan het stuur van de volgwagen, klaar met drinkbussen?) en 1 meisje (sommige jongens mogen misschien al meer man genoemd worden, maar een meisje blijft een meisje). Terug naar de route: als er een graanschuur van Frankrijk bestaat, ligt die waarschijnlijk wel na Issoudun. We moesten vandaag ook iets meer zeggen over de natuur. Daarom: tussen al die tarwe, het koolzaad en het graan (is dat wel natuur?) werden de rode klaprozen stilaan vervangen dor blauwe korenbloemen (tot vandaag kende ik wel korenwijn, maar geen korenbloemen). Als lunch werd het pasta met worstjes. Dat klinkt misschien niet lekker, maar we hebben hier een organisator die daar echt smaak kan in brengen, het geheim zou bij de pesto en de groenten liggen. In het tweede deel van de rit zorgde het landschap voor een nieuwe verrassing: een heuvelzone. Even links en rechts kijken, neen, geen ontkomen aan, het werd nog steiler. Na 170 of 172 km (er is discussie, zoals elke dag, elke gps volgt zo zijn eigen methode, al ligt het verschil niet meer dan 2 tot 4 km uiteen tot nog toe) bereikten we hotel Le Marceau in Limoges. In de buurt hangen grote affiches over “La Vallée des Singes”, al weet ik niet of we daar zomaar binnen kunnen met deze groep. Ze hebben hier ook een “Parc des Loups” maar we hebben zelf al de wolf van het Waasland mee. Die is trouwens van de kop niet weg te krijgen. Naast hem rijdt meestal iemand uit de buurt van de enige echte Muur. Voilà, zo hebben we de privacy beschermd en toch een aanwijzing gegeven van degenen die het meest op kop rijden (het meest is soms volledig in dit geval). Ze rijden trouwens niet traag. Gisteren werd er bijna 31 km per uur gehaald, op het veel zwaardere parcours vandaag klokten we nog af op 28,5km. Nu eens kijken of ze vanavond iets anders dan pasta op het bord leggen. Groeten uit het nog zonnige, zij het stilaan wat bewolkte Limoges.
Maandag 2 juni 2014: Limoges – Sainte Foy la Grande 178 km De vijfde dag: het zadel wordt al een beetje harder en sommige kilometers schijnen al een beetje langer te duren. Zeker als er meteen na de start een paar lange hellingen wachten. Het klom zo lang, dat we het eerste uur nauwelijks 23 km ver zaten. Na de 178 km bij de aankomst was het gemiddelde gestegen tot 27,2 km. (Alweer wat discussie, volgens sommigen zijn er een paar kilometers meer of minder.) De allereerste kilometers waren nochtans vlak, maar behoren tot de minst prettige tot nog toe: fietsen in een Franse stad in de maandagochtendspits, dan word je vooral geconfronteerd met chagrijnige Fransen op weg naar het werk. Een paar kilometers verder zaten we weer in de rust van de velden en bossen (en heuvels). Vandaag verlieten we de Limousin-koeien en trokken naar de beroemde ganzen van de Périgord. Dat zorgde in de groep bijna voor een nieuwe Franse revolutie. De Gaiaïsten kwamen pal tegenover de Canardisten te staan. De ene groep wilde geen foie gras op het menu, de andere proefde de smaak al bij de gedachte alleen. Het bleef bij dat ingebeelde proeven… Maar, laten we niet overdrijven en in goede José De Cauwer-traditie eens uitleggen wat er zoal gegeten wordt bij een bevoorrading. Dat ziet er doorgaans als volgt uit: Luikse wafel, frangipane, carré confiture, energiesnoep, energiereep, energiepoeder, cola, limonade, café en nog een en ander. Lunch onderweg is ofwel een smakelijke pasta (zie gisteren), ofwel belegde brodjes, zeg maar stevige broodjes. Dan komt er nog eens fruit en/of koekjes achterna. Over het avondeten zullen we het dan maar niet hebben, want dan breekt die nieuwe Franse revolutie misschien echt uit. De lunch nuttigden we vandaag trouwens op een parking in het middeleeuwse dorpje Bourdeille. Oorspronkelijk heette het dorp Bordelha. Hoe dan ook, wij hebben er alleen gegeten en gefietst. Onderweg waren er wel meer merkwaardige gemeentenamen, zoals Le Sac, Mars en een naam die ik niet mag typen, want er zijn er al voor minder ontslagen bij de BBC, laat staan wat dat hier zou betekenen. Wedden dat ze die dorpsnaam binnenkort zullen aanpassen? Vandaag moest er ook geschiedenis in het verslag zitten (opdracht van de organisator). Dat komt goed uit, want we reden een tijdje op de Richard Leeuwenhart-route. Voor meer uitleg passen we een geheel journalistiek, wetenschapelijk en onderwijskundig verantwoorde manier toe: zie Wikipedia. Ondertussen zijn we aanbeland in Sainte Foy la Grande, nog zo’n oude gemeente met vele nauwe straten. Niet ver hiervandaan stroomt de Dordogne. De kayakken en kano’s liggen daar op ons te wachten, maar niemand wil er naartoe. Omdat er morgen een rit van 206 km op het programma staat? Goed, ik moet afsluiten, want mijn recuperatiedrank zou klaar staan. Met schuim op. Dat mag wel na een rit in temperaturen tot zo’n 30 graden.
Dinsdag 3 juni 2014: Sainte Foy la Grande – Maslacq 210 km Precies halverwege de rit stond de steen er met het opschrift: Santiago de Compostelle 1000 km. Het eerste teken van de pelgrimsweg. Dat betekent ook dat we halfweg zijn. Na een rit van 210 km staan er nu al meer dan 1100 km op de teller. Lange rit en er werd voorzichtig begonnen. Afwachten? Schrik van de afstand en van de komende, veel steilere ritten? Later ging het tempo wel hoger, zodat we afklokten met een gemiddelde van 27 km per uur. Het parcours gaf zowat alles: eerst de wijngaarden van de Bordeaux, rustig golvend met af en toe een nijdig knikje. Voor de liefhebbers van de Franse aardrijkskunde: we reden Lot et Garonne binnen. De rivier Garonne zouden we later op de dag oversteken. Na de druiven kwamen de bossen van de Landes. Vrij vlak, lange rechte wegen met nauwelijks verkeer, nawelijks dorpen en nauwelijks mensen. Saai dus, maar het ging wel vooruit. Wie dacht dat het saai bleef, zou nog raar opkijken. Het venijn zat immers in de staart (wat dacht je?). Op en af, de ene keer wat meer op dan af. Met percentages tot 15% zaten er ook wel pittige hellingen tussen. Morgen wacht trouwens de oversteek naar Spanje, jawel, met wat ‘cols’ uit de Pyreneeën (neen, de echt hoge Pyreneeën laten we links liggen, we rijden richting Pamplona). Vandaag noteerden we alvast 1748 hoogtemeters (al meer dan 9200 hoogtemeters in totaal). Morgen wachten er heel wat meer hoogrtemeters en volgens het weerbericht jammer genoeg ook de eerste regen. Echt saai had het nochtans niet moeten zijn. We reden immers ook door de Bas Armagnac. Zeg nu zelf, met een paar glaasjes Armagnac… Maar neen, weer geen liefhebbers om eens te stoppen. Wat een groep. Je rijdt voorbij de lekkerste zaken, maar zij blijven trappen en praten over fietsen. Je moet ze ook goed in de gaten houden. Plots gaan ze een finale rijden en dan zie je dat er vier ploegmaten van Casino Knokke bij zitten, die het spel professioneel spelen. Casino Knokke, zouden we eens geen uitnodiging krijgen? Ja, om te komen meerijden met de wielertoeristen die er elke dag, winter en zomer, vertrekken. Dat kregen we als antwoord, maar dat was niet bepaald het verhoopte antwoord. Je merkt het, pelgrim zijn naar Santiago de Compostela is echt geen lachertje.
Woensdag 4 juni 2014: Maslacq – Puente La Reina 176 km Eén enkel onderwerp deze morgen: het regent. Wat? Voor één van de zwaarste ritten? Jawel, meteen een baaldag voor heel wat deelnemers. Wat moeten we aantrekken? Wat is te weinig, wat is te veel? We zouden het later op de dag ondervinden. Eerst de nuchtere gegevens: een rit van 176 km met 3215 hoogtemeters. Bovendien dus: nat van bij het begin (we hebben ons nu nog enigszins beleefd proberen uit te drukken, er werd wel wat anders gezegd, gemompeld, gemurmeld,…). En koud. Koud, uw verslaggever zelf voelde zich na 100 km ongeveer bevroren. Oké dan, bij een bevoorrading gebruikgemaakt van nieuwe, droge kleren: met wintervest, winterhandschoenen en regenjas erbovenop. Dat heeft hij ook gevoeld: in het bergop rijden was het telkens verwoed proberen om de ritsen open te krijgen, in het afdalen was het telkens alles dicht. Na de zoveelste bevoorrading telde hij zes lagen kledij en nog was hij aan het bibberen. Tot Pamplona, waar de temperatuur de hoogte inschoot naar 16 graden en het plots veel te warm werd. Geen probleem, toch al kou genoeg gehad? Dat dacht je maar, daarna volgde nog een ferme klim naar het hotel en weer maar proberen de ritsen open te trekken. Je merkt het: het leven van een wielerpelgrim is niet bepaald rozengeur en maneschijn. Doe maar eens de route tussen Maslacq en Puente La Reina. We spreken elkaar daarna. Om maar een idee te geven: er zat onder meer (onder meer, met de klemton op veel meer) een beklimming van zo’n 26 km in. De Col Ibaneta. Goed, ik hoor het je al zeggen: dat is nauwelijks boven de 1000 meter. Klopt, maar wel lang en geregeld bijzonder steil. Je moet ook eens de kleinere proberen, die nauwelijks op ons rittenschema stonden, zoals de Col Gamia. Die zit boordevol met stroken van 15% klimpercentage. Nota bene in de regen. Je moet zo’n “colletjes” dan ook nog afdalen. Hoeveel remblokjes zijn er vandaag weggesleten? Voor de liefhebbers: er stonden ook nog de Col D’Osquich en de Erro op het programma. Maar tussendoor mocht ook niet onderschat worden. Hier en daar steeg het percentage boven 15%. Het belangrijkste nieuws van de dag (ja, goed, na de regen en de kou en de beklimmingen en de afdalingen) is wel dat we Spanje binnengereden zijn. Van Frans Baskenland naar Spaans Baskenland, het échte, en dat merk je. In Frankrijk zijn de borden al wel tweetalig, maar nog lang niet allemaal. Het lijkt verdacht veel op faciliteitengemeenten in België: het hangt dan van de lokale politiek af in hoeverre de faciliteiten zichtbaar zijn. Eenmaal de Spaanse grens over, verandert dat helemaal. De tweetaligheid is algemeen en als er al eens één taal is, is het Baskisch. Niets van te begrijpen overigens, moeilijk aan te leren taal. De Basken zelf zijn er fier op, getuige de Baskische vlaggen aan huizen en winkels. We zijn ook twee Spaanse vlaggen gepasseerd. Maar die stonden bij een ministerie van Binnenlndse Zaken en een kazerne, allebei omringd door een forse betonnen muur en stalen toegangspoorten. Met vangrails en parkeerverbod voor de deur. Spanje en Baskenland, het is geen liefde. Maar we mogen hier niet te veel politiek geladen onderwerpen naar voren schuiven (alweer, orders van de organisator). Terug naar de rit dan maar. Weet je wat je zoal in deze aanloop van de Pyreneeën tegenkomt. In een klim botsten we bijna op een koe op de weg, in de afdaling stonden er drie paarden op de weg en wat verder ook nog een hondje). Dan denk je al gauw : wat zal het volgende beest zijn? Belanden we na deze afdeling misschien in een dierentuin? Ik heb beneden aan de berg alleen maar een deel van de al gearriveerde groep teruggevonden. De ezels stonden daar ook, keurig in de weide. Wat veel goedmaakte vandaag: een prima hotel met als avondeten een buffet. Keuze tussen spaghetti en… frieten met vis, ribbetjes en nog al wat meer. Sommigen konden niet kiezen en gingen dan maar voor de hele kaart. Dit hotel, Hôtel Jukue, biedt ook wel een andere formule aan: in de kelderverdieping kunnen pelgrims naar Compostela overnachten in zalen en ze hebben er een wasserette en keuken ter beschikking, waar ze zelf hun potje kunnen koken. Even gaan kijken en daar vonden we zowel fietsers als wandelaars, die er gemoedelijk vebroedereden en verzusterden. Pelgrims naar Santiago de Compostella, er zitten precies niet veel “gewone” tussen… Wa
Donderdag 5 juni 2014: Puente La Reina – Burgos 188 km Gisteren bevonden we ons in een kletsnatte koelkast, vandaag peddelden we door een kurkdroge bakoven. Als je ’t mij vraagt, liever de zon hoog aan de hemel. We reden 188 km, wat dan weer wel niet altijd meevalt in de hitte. Maar goed, we mogen niet mopperen, anders doe je zo’n gekke reis niet. Vandaag duurde de rit wel langer dan lang. Er was een paar keer oponthoud. Enkele lekke banden, bij dezelfde persoon dan nog, tot hij lek valt pal tegenover een fietsenmaker. Toch eens die velg en vooral dat lint daarin herstellen. Het bleek dan nog een goede fietsenmaker ook, want hij kon iemand helpen die al heel wat dagen met zijn versnellingsapparaat sukkelde. Een eerste poging bij een vermeende fietsenmaker in Frankrijk leverde niets op, maar deze Spanjaard wist wel van wanten en wilde het nog herstellen ook. Sindsdien rijdt die man met een wel erg brede smile rond. Zo’n toeval, net iemand plat gevallen op die plaats, hoe noem je dat? Even nadenken, vergeet niet dat we pelgrims zijn. Oké? Vul nu zelf in. Er zijn er echter die nog veel heiliger zijn dan wij. Zo kwamen we een groep collega-wielertoeristen-pelgrims uit Italië tegen. Zij rijden naar Lourdes, Santiago de Compostela en Fatima. Daar kunnen wij niet tegenop. Er waren nog meer zaken die voor oponthoud zorgden. Bijvoorbeeld een “puente romantica”, een romaans bruggetje dat een symbool is op de pelgrimsroute. Zo’n 20 km verder stopten we zowaar bij een wijnfontein of wijnbron. Nu ja, een kraan waar wijn uitkomt in plaats van water. Goed, wie dit verslag al enkele dagen volgt, weet dat ondergetekende wel eens klaagt en jammert en zaagt dat we aan al dat lekkers voorbij rijden. Nu zorgt de organisator eindelijk, eindelijk voor een stop en ondergetekende heeft zijn drinkbus daar niet gevuld. ’t Was dan ook nog niet eens 9.30 uur. El ak heet. Dan wijn drinken? Vanavond, vanavond dan maar, zeker? Over ’s avonds gesproken. Gisteren hadden we als hoofdgerecht de keuze tussen friet met vlees of vis en spaghetti bolognaise (of iets dat erop lijkt ’t was alleszins pasta). Het was het een of het ander. Weet wat je zo’n bende wielertoeristen dan kiest? Het een én het andere. Smakelijk. (Vergeef het ons, we hadden honger, we haden overdag een wafel te weinig gekregen, normaal zijn er dat ongeveer zes en gisteren maar vijf plus al dat andere zoiets…). Wielertoeristen, een hongerig volkje… Het schoot niet echt grandioos op vandaag. We wezen de hitte en de vele klimmetjes aan als oorzaak, maar niemand wil natuurlijk toegeven dat ook de vermoeidheid nu en dan, zo heel nu en dan een beetje toeslaat. Je merkt het, ik moet nu voorzichtig zijn, want het gaat om wielertoeristen. Ken je dat, wielertoeristen? Terwijl ik dit typ, vliegen ze elkaar in de haren (al hebben sommigen er niet zo echt veel meer, die helm, heé – of zou dat andere oorzaken hebben, laten we daar vooral niet op ingaan?) over de hoogtemeters van vandaag ging de verhitte discussie (nog wat heter). Ik zal gewoon de uitersten doorgeven (uit veiligheidsoverwegingen): tussen 2400 en 2600 hoogtemeters. Als je ‘t mij vraagt, ’t was gewoon puffen, stampen en nog meer trappen. We zitten nu duidelijk op de weg van de pelgrims. Ze zijn er in alle leeftijden, alle geslachten, alle maten, tal van nationaliteiten en in diverse hoedanigheid. Daarmee bedoel ik: wielertoeristen, fietsers met bagage en wandelaars, zeg maar trekkers. Alle hebben ze zo hun eigen wegen. Vandaag liepen de wegen van de wandelaars geregeld parallel met onze weg, zodat we heel wat keren ‘ola’ hebben mogen zeggen (’t zal mooi zijn als ik thuis geraak: ola in plaats van hallo, ’t kan zijn dat ze me een Magnum geven). Hoe dan ook, in vergelijking met de bepakte fietsers en trekkers, zijn wij salonpelgrims. Watjes. Maar zeg dat niet voort, ’t is hier sowieso al afzien bij de beesten. Bij de beesten? Jawel, vandaag waren die beestjes vooral niet tijdig over de weg geraakt: slangen in alle maten en zelfs iets dat verdacht veel op een das gelijkt. Wil iemand eens opzoeken of dat wel waar kan zijn in deze streken van noordelijk Spanje? De ooievaars leefden wel. Gelukkig maar, zij hebben nog veel werk om de baby’s rond te brengen. Ook enkele valken (of iets dat erop lijkt, we hebben hier geen gediplomeerde vogelaar in de groep) wiekten boven de hete velden. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er in een gracht langs de weg een of ander skelet lag. Toch geen pelegrino die te lang in de zon geweest was? Ondertussen zijn we de streken van de kleine bevallige kerkjes gepasseerd, nu worden ze robuuster, mooi in natuursteen en romaans van aard. We hebben er zelfs eentje gezien dat uitgehouwen was in de rotsen. Het landschap was gevarieerd. We reden de Rioja binnen en dat betekent dat er her en der weidse wijngaarden te bewonderen waren. Maar ook de gerst is hier al tijp, zodat ook de San Miguel gebrouwen kan worden. ’t Kan niet altijd Bavik zijn… Het landschap? Op en af. Op is vermoeiend en af is soms angstwekkend. Mooi en woest en woest mooi, dat wel. We passeerden vandaag vooral landschappen die aan andere oorden deden denken. Zoals de “white cliffs of Dover” (mooie rotsen op de zijkant), Toscaanse heuvels, bezaaid met hier en daar een verloren dorp en zowaar ook groezelioge oorden die deden denken aan de Far West. Je ziet dat de Spanjaarden hun erfenis ook nagelaten hebben in het westen van de VS. We reden zelfs voorbij een apartementsblok dat San Francisco heet, zo zie je maar. Het strafste onderweg is misschien nog wel dat een metrostel ons drie keer voorbij reed. Dat stond wel op een vrachtwagen. Dat was het minst leuke deel van de route vandaag: kilometerslang langs een druk bereden weg, blijkbaar omdat er werken waren op de autweg en al die vrachtwagens nu elders hun toevlucht zochten. Of vermijden ze gewoon de “péage”? We hebben nu ongeveer 1500 km gefietst. Morgen? Dan proberen we weer een heel eind verder te geraken… Velotour is en blijft wel top, een aanrader.
Vrijdag 6 juni 2014: Burgos - Sahagun 152 km Weer moeten we dit verslag beginnen met het weer. Dit keer staat alles in het teken van de wind. Geen gewone wind, niet zomaar wat wind, maar wind die op kop en vooral in de zijkant duwde. Wat aangekondigd werd als een dagje om te recupereren tussen het zware werk door, werd een rit waarin het constant vechten was tegen de beukende wind. “Recuperatiedag” bij de pelgrims van Velotour, dat betekent een rit van “slechts” 152 km. Let op de aanhalingstekens. Er zijn er hier die dat in België niet al te dikwijls rijden en hier is dat dan een dagje tussendoor. Gelukkig zaten er enkele fraaie zichten, monumenten en landschappen in he parcous. De eerste bevoorrading was er zo eentje: bij de ruïnes van het klooster van San Anton. Nee, niet “der Anton”, maar San Anton, dat is een wereld van verschil, geloof me. De schnaps was ver weg. Het kolossale portaal van de kerk, kathedraal waardig, staat er nog (zelfs nog nadat wij er gepasseerd zijn). De lunch (vandaag broodjes met kaas, ham en tomaat – of voor moeilijke mensen alleen met ham en tomaat) kwam er bij de kerk van San Pedro in Fromista. Op de toren nestelen ooievaars (zoals op wel meer plaatsen in deze omgeving) . De kerk, vrij duister, maar met schatten van beeldhouwwerk en schilderijen binnenin (en zelfs iconen en middeleeuwse handschriften in een museum bij de kerk) staat er al overeind sinds de vijftiende eeuw. Op het plein ervoor staan kort gehouden platanen, die waarschijnlijk niet zo oud worden. We rijden ondertussen door Castilla y Leon. Op de borden staat er telkens bij “Junta de Castilla y Leon”. Met de huidige koningskwestie in Spanje zullen we maar geen grapjes maken over “junta”. Ze hebben hier immers een traditie… Wat we vandaag nog onthouden? We zijn gezandstraald door de aanhoudende wind. Zelfs de schaarse dorpen staan hier krom gebogen over de vlakten, alsof ze zich bukken voor de wind. Met hun nauwe steegjes lijkt het wel of de huizen zich al evengoed uit de wind proberen te zetten als de passerende wielertoeristen. We mogen hier geen namen noemen, maar ondergetekende heeft vandaag vooral voor zich “Wilier Izoard” op een fiets zien staan en als hij zich oprichtte, was dat “Casino Knokke”. Met dank. En een tip voor wie door de immense graanvelden van Castilla y Leon komt fietsen: laat de wielen met hoge velgen thuis. Groeten vanuit Hotel La Condorniz, tussen de pelgrims (vandaag zelfs een pelgrim met grote rugzak op skeelers ontmoet). Morgen staat er weer meer klimmen op het programma (en, jawel, veel wind).
Zaterdag 7 juni 2014: Sahagun – Ponferrada 158 km Zo nat, zo koud, maar niet zo alleen. Ik geef het toe, het is een wat miserabele verwijzing naar een stokoude schlager, maar het vertrek vandaag was dan ook miserabel. Koud en nat. Het goede nieuws: toch al minder wind dan gisteren en na een uur kwam de zon erdoor. Eerst schuchter, later wat gemeender, maar echt warm werd het niet. Nog heel even over de wind gisteren: toen ik bij een bevoorrading van mijn fiets stapte, was het goed dat ik hem stevig vast had, de wind tilde die bijna op – en ik was niet bepaald de enige die dat voelde. De rit vandaag gaat echter niet de geschiedenis in door de wisselende weersomstandigheden en zelfs niet eens door de forse klim naar het beroemde kruis in Foncebadon. Dat betekent 20 km klimmen, waarvan de laatste 10 km enkele pittige stroken bevatten. Volgens sommigen 12%, volgens anderen 14% klimmen. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd: steil, een slecht wegdek en als verrassing dwars door een dorp, door een heel nauwe straat met de goot in het midden. De echte verrassing kwam nog enkele kilometers verder. Politie. We mochten niet meer verder, omdat er een autorally bezig was. Dan wachten we wel even. Dat wordt wel 8 uur vanavond, antwoordde de politieman. Het alternatief: een wendelwegje door de bergen, eerst weer bergop, dan steil naar het dorpje in de vallei. Na een tijdje zaten alleen nog de echte Sven Nijs-gelijken op de fiets. Voor de anderen werd het een moeizame wandeling (wandel maar eens met fietsschoenen op een steil pad, dat bezaaid ligt met stenen, kuilen, zand, weer putten en stenen in alle maten). Je ziet het, Velotour brengt echt wel avontuur. Deze extra expeditie was zelfs in de prijs inbegrepen. (Over “in de prijs inbegrepen” hebben we trouwens geen klachten – je ziet het, ik blijf vriendelijk voor mijn organisatoren, af en toe wat reclame.) Eerder op de dag al hadden we een bevoorrading in Valencia. Echt waar, maar dan wel Valencia de Don Juan. Dat roept allerhande bedenkingen of gevoelens op, die Don Juan, maar ik denk dat de Don Juans in de groep ook een beetje moe aan het worden zijn. Nochtans blijven de ooievaars hun best doen, ze nestelen op kerken en de hoogste gebouwen. Bij de lunch (pasta met worstjes, pesto en groenten, wat dacht je?) waren we al voorbij de beroemde brug van Astorga, de zigzagbrug waar ale pelgrims over stapen, wij dan met de fiets er tussenin. Ondertussen krijgen we een beeld van Noord-Spanje. Veel graan, zeer veel graanvelden en eindeloze wegen met pelgrims. Rijkdom zie je hier zelden of niet geëtaleerd. Wel veel bordjes ‘se vende’ bij huizen en boerderijen. Onmiskenbaar heeft de crisis hard toegeslagen. Ook de doorsnee auto is hier ouder en goedkoper en kaduuker dan de doorsnee auto in België. Je passeert een herder met een bepakte ezel en een kudde schapen, stoffige dorpjes, ’t was vandaag weer vooral veld-veld-veld. Maar bij het kruis van Foncebadon zie je na het dal de bergen een fiks stuk hoger rijzen, met sneeuw op de toppen en flanken. Jawel, Noord-Spanje is niet bepaald een warme streek… We overnachten in Ponferrado, vlabij de aankomst van het wereldkampioenschap dit jaar. De stad zelf is vrij vlak, maar in de onmiddellijk omgeving wachten tal van kuitenbijters. Wie kan die aan? Morgen wordt het de laatste lange rit, maar wel nog een bijzonder stevige met alweer een lange klim, gevolgd door talloze bulten in het profiel. Het blijft trappen, sleuren, duwen. Velotour, jawel, het blijft een avontuur.
Zondag 8 juni 2014: Ponferrada – Arzua 176 km Gisteren kregen we het eerste uur regen, vandaag het laatste uur. Als je ’t mij vraagt, ik verkies het laatste. Zoals aangekondigd, is deze laatste lange rit van ons traject ook één van de lastigste. Na 30 km begon de klim al naar de Alto de Polo, zo’n 1300 meter hoog. Wel een gestage klim, 5 tot 9% steil en vooral lang. Daarmee was het niet afgelopen, de meer dan 100 km daarna was het alsof we op een uitvergrote kermisattractie zaten: op en af, de ene keer al wat steiler en langer dan de andere. We registreerden meer dan 2750 hoogtemeters. Hier en daar een beetje gemopper gehoord? Aha, dat betekent dat de vermoeidheid zich meer en meer laat voelen. Zal wel, we hebben nu immers bijna de kaap van 2000 km gerond. Dat is voor morgen. Er staan amper 50 km op het programma. Een ereronde of veredeld criterium? Geen sprake van. Dit is de Tour de France niet, dit is een pelgrimsweg: dat betekent dat het ook morgen klimmen blijft. Zelfs stevig. We krijgen een spervuur van klimmetjes en klimmen, tot boven de 15%. Daarna wacht Santiago de Compostela… Wat hebben we nu geleerd op deze tocht? Ten eerste hier en daar een extra woordje van de talen van de regio’s waar we doorheen trokken, al viel dat met het Baskisch niet zo mee (niet bijster veel van te snappen). Ook het Westvlaams blijft voor problemen zorgen. Jawel, nogal wat Westvlamingen in de groep en probeer die taal maar eens volledig te verstaan. Als er dan nog veel wind staat onderweg, verloopt zo’n gesprek niet altijd even vlot. Qué? Qué? Wat onthouden we nog? Zeer weinig wielertoeristen gezien onderweg. Alleen de laatste dagen passeerden we uiteraard ook de vele pelgrims op hun zwaar bepakte fietsen en mountainbikes. Respect, zo heet dat dan (maar welgemeend, respect). Maar lokale wielertoeristen bleven zeldzaam. Frankrijk en Spanje zijn toch ook wielergekke landen? De volgende les: een landschap als vandaag is dikwijls prachtig, de dorpjes zijn schilderachtig en hier en daar een middeleeuws klooster of nog een oud dorpje: dat fleurt de pelgrim op, ook de fietsende pelgrim. Maar we vergeten ook de eindeloze wegen door de bossen en velden niet. Een pelgrim moet er allemaal tegen kunnen. Wat nog? Zeg nooit dat er geen kloeke auto’s in een regio rijden. Gisteren geschreven, vandaag leek het wel of dat bericht in het Spaans vertaald is, en dat al die Spanjaarden even ons ongelijk wilden komen tonen: want er reden nog nooit zoveel auto’s van merken als Mercdes en BMW voorbij. Omdat het zondag is? Of omdat Galicia, waar we doorheen reden, rijker is? Ook geleerd in Spanje: zowat elke provincie wil hier autonomie, zo lijkt het wel. We dachten alleen aan Baskenland en Catalonië, maar ook de anderen sparen de graffiti en andere opschriften niet over hun streven naar autonomie. Oei oei, nu komen we in politiek vaarwater en dat zullen we maar vlug verlaten. Met de regeringsvorming in België… Morgen de laatste loodjes… Dan is het nu het moment om iedereen te bedanken. Neen, geen namen, maar iedereen weet wel wat hij/zij gedaan heeft en hoe hij/zij de groep geholpen heeft. Ook oprecht dank aan de organisator. Hoewel, zouden we dat wel doen? Weet hij wel hoeveel wij hebben “afgezien”? Dat betekent ook dat er morgen niet meteen een verslag volgt. Hou deze blog wel nog wat langer in de gaten. Er kan nog wat op komst zijn… Groeten vanuit Hotel Suiza in Arzua.
Maandag 9 juni 2014: Arzua – Santiago de Compostela 58 km (tot luchthaven 70 km)& Donderdag 29 mei – maandag 9 juni 2014: Harelbeke – Santiago de Compostela 2040 km (tot de luchthaven 2052 km) Opstaan voor de laatste rit van de befaamde pelgrimsweg, een korte maar nijdige rit met veel op en af, een parcours met ettelijke keren iets dat verdacht veel gelijkt op de Bosberg erin (gelukkig telkens op asfalt), een enkele keer al eens een geasfalteerde Taaienberg en voor het overige tal van heuvels die niet zouden misstaan in een Ronde van Vlaanderen. (Een tip voor een Ronde van Compostela?) Gelukkig zouden het op deze laatste dag niet eens 50 km worden. Dat moest nog haalbaar zijn. Meer nog, bij het vertrek was het zelfs droog. Beetje fris, maar de temperatuur zou vlug stijgen (of kwam dat door het klimwerk?). Bij het begin lagen de wegen weliswaar nog nat en de wolken dreigden, maar we zouden de hele dag van regen gespaard blijven. En toch. Consternatie bij het vertrek. Paniek? Niet echt, maar de verschillende gps’en wijzen verschillende richtingen uit. Bij de ritten van boven de 170 en zelfs boven de 200 km was dat allemaal geen probleem, maar voor deze rit is er al meteen discussie over het parcours bij het vertrek. Via heuse democratische (maar niet geheime) stemming hebben we dan maar beslist dat we de makkelijkste route zouden nemen. Daar zou niets boven de 10% klimmen in zitten. Zijn de helden moe? Gevaarlijke vraag, ik corrigeer: zijn de helden een beetje moe? Een zeer klein beetje moe? Misschien? Heel misschien? Dat laatste kunnen ze nog wel toegeven. Soms zit het in de vraagstelling om een vriendelijk antwoord te krijgen. Die “gemakkelijke” weg was nog nooit verreden en enkele kilometers verder en begon met een lange “loper”, zo’n typische klim die een beetje geselt zonder in het begin iemand in het rood te jagen, maar op de duur toch de hele groep uit elkaar ranselt. Dan, plots, blijkt de weg vrolijk vlak verder te gaan via de… autostrade. Alweer consternatie alom. Moeten we nu echt weer naar beneden en dan toch die nauwe, bultige wegen met de opeenvolging van kuitenbijters op? Jawel, geen lievemoederen aan, tenzij iemand zin heeft om door de guardia civil van de autostrade geplukt te worden. Daarmee weten onze opvolgers het: er is geen ontsnappen mogelijk aan die kwellende klimmetjes de laatste dag. Voor ons werd het zo ook geen verhoopte 48 km, maar wel 58 kilometer naar de kathedraal van Santiago de Compostela. Dat is zelfs letterlijk klimmen tot zowat de laatste meters. Ook de laatste kilometer (ja, er hangen echt rode driehoeken, maar die zullen hier wel een andere betekenis hebben, het is trouwens een hele rij driehoeken) blijft het klimmen. Nog een moeizame plaveiweg van 14% steil, zigzaggend tussen de pelgrims te voet, op mountainbike, met de zwaar bepakte fiets of een zeldzame groep met racefietsen en nog tal van andere toeristen en inwoners, het is daar sleuren, duwen, balanceren tussen al dat gewriemel. Een mierennest kruipt omhoog. Dan volgen nog twee trappen en daar speelt de doedelzak. Het klinkt als een welkom voor elke pelgrim die de poort naar het kathedraalsplein doorkomt. Echt waar, we zijn er! Alle twijfels, alle vermoeidheid, alle inspanningen worden naar de achtergrond geduwd. Later volgden nog ongeveer 12 km naar de luchthaven. Jawel, met nog enkele hellingen. Daarmee kwam de kilometerteller op 2040 km tot de kathedraal en 2052 km tot de luchthaven. Op Facebook of blogs kan je afwijkende kilometers vinden, maar we houden het hier bij de eveneens democratisch tot stand gekomen middenweg tussen de diverse gps’en. Een mens moet de kerk wat in het midden houden (zeker in Compostela). Ook het extra deel van het wereldkampioenschap-parcours in Ponferrada (dat later dit jaar plaatsvindt) is er uiteraard niet bijgeteld. Ook mensen die meer dan eens een rondpunt helemaal rond gereden hebben (al dan niet opzettelijk), zullen meer kilometers tellen. In Santiago de Compostela haalden we ook onze laatste stempel van de route. Dat deden we in een hotel, waar dat meteen gegeven werd. Wie het officieel wil, krijgt er een mooie oorkonde bij, maar dan moet je voor je vertrekt in België eerst wel het lidmaatschap aanvragen van het Compostelagenootschap. Alle informatie daarover vindt u op www.compostelagenootschap.be. Gelovig of niet, vroom of niet, laat de kans zeker niet voorbij gaan om de kathedraal te bezoeken. Een massieve, duistere kerk die in 1188 afgewerkt werd, pas in 1211 ingewijd werd en waar evengoed al in de elfde eeuw gebouwd werd, vandaar dat er verschillende datums in omloop zijn. Vele eeuwen later volgden dan weer aanpassingen en werd er bijgebouwd, zodat architecten en kunstliefhebbers nu hun hart kunnen ophalen aan het vertellen over de vele stijlen. Je ziet het, niet alleen wielertoeristen worstelen wel eens om de cijfers op één lijn te krijgen. Ook historici zijn het niet altijd eens met elkaar of plakken niet altijd dezelfde datum op een kroniek. De kerk staat waar het graf van de apostel Jakobus gevonden werd. Een beetje vreemd dat dit zo ver van het toenmalige Palestina gebeurde, maar goed, de sterren zouden het aangewezen hebben aan een herder, laat ons er vooral niet over redetwisten. Wil je er alles over weten? Er bestaan talloze boeken, reisgidsen en websites, waarvan sommige alles tot in de details uitleggen. Ze vertellen ook alles over de vele prachtige gebouwen onderweg en uiteraard over de beroemde botufumeiro, het grote wierookvat dat op bepaalde dagen door de kathedraal geslingerd wordt. Rond de kathedraal is het Scherpenheuvel in het kwadraat: allerhande kramen en shops met sint-jacobsschelpen, sleutelhangers en andere souvenirs. De sint-jakobsschelp is het symbool van de heilige Jakob of Jacobus. Inderdaad, het gaat om de begeerde en ook niet bepaald om zijn heiligheid bekend staande “coquille Saint-Jacques”. Ze is ook nog bekend als het merkteken van oliemaatschappij Shell, maar daar bevindt de sluiting van de schelp zich onderaan, terwijl de pelgrims ze met de sluiting naar boven dragen. Geen reclame. Jawel, ook de eethuizen in alle formaten, rangen en standen duiken er op. En bars. Overdreven heilig gaat het er niet bepaald aan toe, Santiago de Compostela is duidelijk het Vaticaan niet. Wielertoeristen hoeven zelf ook niet heiliger te zijn dan de paus. Oei oei, iets verkeerd gezegd? Neen, er waren geen klachten over de groep. De ene is wat sterker dan de andere (of veel sterker dan de andere), bergop en bergaf zoekt ieder zo zijn eigen ritme en snelheid, maar bij wind en vlagen sluit dat geheel zich perfect om iedereen mee te krijgen. Het is een organisatie binnenin de groep van 16 deelnemers die spontaan ontstaat. Die 16 moeten nu even bekomen en ook afkicken van hun dagelijkse routine. Uiteindelijk gaat het op zo’n reis elke dag om ontbijt – fietsen – bevoorradingen – installeren in het hotel – avondmaal – slapen – en uiteraard keurig op tijd elke avond de recuperatiedrank, die voor iedereen zo wel wat anders betekent, er circuleerden zelfs recuperatiedranken met de naam Bavik, vreemde naam voor zo’n drank, wel vitaminerijk, naar het schijnt. (’t Is van horen vertellen, hoor.) In naam van alle deelnemers wil ik tot slot organisator-begeleider Stephan Dierick en zijn hele entourage van Velotour (ook de organisatie van thuis uit, de meerijdende mecanicien, alle extra helpers,…) welgemeend bedanken. In zo’n organisatie moet alles stipt gebeuren om steeds de meeste kans te hebben om het doel te bereiken. Ondanks dat duidelijke doel, gaat het er warm en familiaal aan toe. Jawel, we kunnen ook vriendelijk zijn, want we moeten onze fiets nog terugkrijgen. De fietsen keren immers terug in de vrachtwagen, terwijl wij al na enkele uren in het vliegtuig terug in Zaventem stonden. Maar goed, we menen het echt wel met die dankwoorden. Meer nog, we durven zelfs toegeven dat we goed moe zijn. Het was echt wel zwaarder dan we dachten. Niet belabberd moe, wel goed moe. Tevreden moe, zoiets. Zeer tevreden moe zelfs, bestaat zoiets? Dat maakt het grote verschil. Ook nog een speciaal woord van dank aan alle mensen die foto’s genomen hebben. Neem zeker een kijkje op de website. Van hieruit: dankjewel aan deelnemers en organisatoren!
12-06-2014 om 21:50 geschreven door Maes Curt
Periode:
van 28 mei 2014 tot en met 1 december 2016
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => index,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[rel] => alternate
[href] => http://Curt.waarbenjij.nu/feed.rss
[title] => Reisverslagen van Curt.waarbenjij.nu
[type] => application/rss+xml
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/carousel.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Santiago
[1] => Curt Maes
[2] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_InlineScript
[_arbitraryAttributes:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureScriptType:protected] =>
[_captureScriptAttrs:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_optionalAttributes:protected] => Array
(
[0] => charset
[1] => defer
[2] => language
[3] => src
)
[_requiredAttributes:protected] => Array
(
[0] => type
)
[useCdata] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/carousel.js
)
[source] =>
)
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Reisdetails van Santiago
Omschrijving:
Donderdag 29 mei 2014: Harelbeke – Laon 176 km Na een eerste gezamenlijk ontbijt in Harelbeke vertrekt de groep van 16 Compostela-fietsers voor een eerste rit van 180 km. Voor de eerste rit worden we nog begeleid door drie gezellen die hun tocht daarna alleen voortzetten. Na zo’n 60 km passeren we de Franse grens en komen terecht in het Franse noorden. Niet bepaald de mooiste of gezelligste omgeving van Frankrijk, maar Velotour heeft er wel mooie, rustige paden uitgekozen. Onderweg leert een mens nog wat bij. Bijvoorbeeld: hoe laat je je hond uit zonder je moe te maken? Je rijdt stapvoets met de auto en de hond aan de leiband loopt ernaast op de weg. Wat valt nog op? Vele oude tv-antennes. Hoe moet je dat aan jongeren duidelijk maken? Geen schotelantennes, maar stevige klassieke antennes. Maar we moeten het over de rit hebben. Die ging gezwind, onder enkele donkere wolken, maar het bleef droog. Iedereen reed vlot mee, terwijl de mannen aan de kop bekend werden. Ze zouden dat ook de komende dagen volhouden. Straffe gasten.
Vrijdag 30 mei 2014: Laon- Nemours 214 km Tweede dag en meteen een stevige. 214 km wachten ons. De eerste helft is bovendien al goed op en af. Vele afdalingen, maar er zat toevallig ook altijd een forse klim voor. Nu ja, fors is volgens sommigen overdreven. Maar iedereen geeft toe dat het wel kuitenbijters zijn. De omgeving verandert drastisch. We rijden door de rand van de Champagne. Mooi en zonnig, maar dubbel hard, want we stopten nooit bij één van de vele champagneboeren. Vreemde jongens en meisjes, die van Velotour. Eenmaal voorbij de Champagne, kwamen we terecht in de bossen, richting Fontainebleau. De wegen werden wat vlakker en het tempo ging de hoogte in, zodat we met een uur voorsprong op het schema bij het hotel kwamen (waar een kopgroep de 214 km niet genoeg vond, want gewoon voorbij het hotel reed, zodat de laatsten plots de eersten werden). We kwamen toe in een alcoholvrij hotel. Leg dat maar eens uit na een rit door de Champagne (al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we in een ander restaurant gegeten hebben…).
Zaterdag 31 mei 2014: Nemours – Issoudun 182 km De derde rit werd een ‘overgangsetappe’, behoorlijk lang (184 km), maar tamelijk vlak. Laten we het golvend noemen (we zijn ook enkele golfvelden gepasseerd). Meestal reden we door het veld. Wat een geluk dat we meewind hadden en een warme zon. Wie door deze enorme open ruimte tegenwind krijgt, zal het geweten hebben. We mogen er niet aan denken. Hoewel, we hebben toch nog altijd dezelfde straffe jongens die ons uit de wind zetten. Af en toe een dorp en daar zaten mooie bij. Onze lunch namen we in Sainte Moraine, op een dorpsplein dat zo kan dienen als decor van een film over het Frankrijk van de jaren stillekens (maar dan positief bedoeld). We reden zelfs de Loire over en, zoals de Loirestreek het wil, zagen we daar ook al een royaal kasteel. Het tempo werd vandaag nog opgetrokken, de bevoorrading en de lunch werden dan ook nog meer op prijs gesteld. Nu tijd voor de was en de plas, dat hoort ook bij het “avontuur” van velotour.
Zondag 1 juni 2014: Issoudun – Limoges 172 km De vierde dag laat zich al behoorlijk meer voelen, zeker als ook het landschap er nog een schepje bovenop doet. “Mijn vlakke land” is nu immers ver weg, hier golft het en geregeld mag je al van meer dan een golvend parcours spreken. Op een bepaald moment stond er zelfs al een “sommet”, meer bepaald Col de la Roche. Een stevige, maar wel nog altijd niet boven de 500 meter boven de zeespiegel. Kortom, ’t was puffen, zij het voor de ene wat meer dan voor de andere. Na een frisse start werd het zelfs echt warm en dan staat er in die klimmetjes af en toe een man met een hamer (alweer: voor de ene is dat een hamer van staal en voor de andere is dat een hamer van plastic – en sommigen hebben niet eens een hamer gevoeld). Aanvankelijk reden we nog tussen eindeloze velden. “We” staat hier voor de 16 jongens (15 op de fiets, één aan het stuur van de volgwagen, klaar met drinkbussen?) en 1 meisje (sommige jongens mogen misschien al meer man genoemd worden, maar een meisje blijft een meisje). Terug naar de route: als er een graanschuur van Frankrijk bestaat, ligt die waarschijnlijk wel na Issoudun. We moesten vandaag ook iets meer zeggen over de natuur. Daarom: tussen al die tarwe, het koolzaad en het graan (is dat wel natuur?) werden de rode klaprozen stilaan vervangen dor blauwe korenbloemen (tot vandaag kende ik wel korenwijn, maar geen korenbloemen). Als lunch werd het pasta met worstjes. Dat klinkt misschien niet lekker, maar we hebben hier een organisator die daar echt smaak kan in brengen, het geheim zou bij de pesto en de groenten liggen. In het tweede deel van de rit zorgde het landschap voor een nieuwe verrassing: een heuvelzone. Even links en rechts kijken, neen, geen ontkomen aan, het werd nog steiler. Na 170 of 172 km (er is discussie, zoals elke dag, elke gps volgt zo zijn eigen methode, al ligt het verschil niet meer dan 2 tot 4 km uiteen tot nog toe) bereikten we hotel Le Marceau in Limoges. In de buurt hangen grote affiches over “La Vallée des Singes”, al weet ik niet of we daar zomaar binnen kunnen met deze groep. Ze hebben hier ook een “Parc des Loups” maar we hebben zelf al de wolf van het Waasland mee. Die is trouwens van de kop niet weg te krijgen. Naast hem rijdt meestal iemand uit de buurt van de enige echte Muur. Voilà, zo hebben we de privacy beschermd en toch een aanwijzing gegeven van degenen die het meest op kop rijden (het meest is soms volledig in dit geval). Ze rijden trouwens niet traag. Gisteren werd er bijna 31 km per uur gehaald, op het veel zwaardere parcours vandaag klokten we nog af op 28,5km. Nu eens kijken of ze vanavond iets anders dan pasta op het bord leggen. Groeten uit het nog zonnige, zij het stilaan wat bewolkte Limoges.
Maandag 2 juni 2014: Limoges – Sainte Foy la Grande 178 km De vijfde dag: het zadel wordt al een beetje harder en sommige kilometers schijnen al een beetje langer te duren. Zeker als er meteen na de start een paar lange hellingen wachten. Het klom zo lang, dat we het eerste uur nauwelijks 23 km ver zaten. Na de 178 km bij de aankomst was het gemiddelde gestegen tot 27,2 km. (Alweer wat discussie, volgens sommigen zijn er een paar kilometers meer of minder.) De allereerste kilometers waren nochtans vlak, maar behoren tot de minst prettige tot nog toe: fietsen in een Franse stad in de maandagochtendspits, dan word je vooral geconfronteerd met chagrijnige Fransen op weg naar het werk. Een paar kilometers verder zaten we weer in de rust van de velden en bossen (en heuvels). Vandaag verlieten we de Limousin-koeien en trokken naar de beroemde ganzen van de Périgord. Dat zorgde in de groep bijna voor een nieuwe Franse revolutie. De Gaiaïsten kwamen pal tegenover de Canardisten te staan. De ene groep wilde geen foie gras op het menu, de andere proefde de smaak al bij de gedachte alleen. Het bleef bij dat ingebeelde proeven… Maar, laten we niet overdrijven en in goede José De Cauwer-traditie eens uitleggen wat er zoal gegeten wordt bij een bevoorrading. Dat ziet er doorgaans als volgt uit: Luikse wafel, frangipane, carré confiture, energiesnoep, energiereep, energiepoeder, cola, limonade, café en nog een en ander. Lunch onderweg is ofwel een smakelijke pasta (zie gisteren), ofwel belegde brodjes, zeg maar stevige broodjes. Dan komt er nog eens fruit en/of koekjes achterna. Over het avondeten zullen we het dan maar niet hebben, want dan breekt die nieuwe Franse revolutie misschien echt uit. De lunch nuttigden we vandaag trouwens op een parking in het middeleeuwse dorpje Bourdeille. Oorspronkelijk heette het dorp Bordelha. Hoe dan ook, wij hebben er alleen gegeten en gefietst. Onderweg waren er wel meer merkwaardige gemeentenamen, zoals Le Sac, Mars en een naam die ik niet mag typen, want er zijn er al voor minder ontslagen bij de BBC, laat staan wat dat hier zou betekenen. Wedden dat ze die dorpsnaam binnenkort zullen aanpassen? Vandaag moest er ook geschiedenis in het verslag zitten (opdracht van de organisator). Dat komt goed uit, want we reden een tijdje op de Richard Leeuwenhart-route. Voor meer uitleg passen we een geheel journalistiek, wetenschapelijk en onderwijskundig verantwoorde manier toe: zie Wikipedia. Ondertussen zijn we aanbeland in Sainte Foy la Grande, nog zo’n oude gemeente met vele nauwe straten. Niet ver hiervandaan stroomt de Dordogne. De kayakken en kano’s liggen daar op ons te wachten, maar niemand wil er naartoe. Omdat er morgen een rit van 206 km op het programma staat? Goed, ik moet afsluiten, want mijn recuperatiedrank zou klaar staan. Met schuim op. Dat mag wel na een rit in temperaturen tot zo’n 30 graden.
Dinsdag 3 juni 2014: Sainte Foy la Grande – Maslacq 210 km Precies halverwege de rit stond de steen er met het opschrift: Santiago de Compostelle 1000 km. Het eerste teken van de pelgrimsweg. Dat betekent ook dat we halfweg zijn. Na een rit van 210 km staan er nu al meer dan 1100 km op de teller. Lange rit en er werd voorzichtig begonnen. Afwachten? Schrik van de afstand en van de komende, veel steilere ritten? Later ging het tempo wel hoger, zodat we afklokten met een gemiddelde van 27 km per uur. Het parcours gaf zowat alles: eerst de wijngaarden van de Bordeaux, rustig golvend met af en toe een nijdig knikje. Voor de liefhebbers van de Franse aardrijkskunde: we reden Lot et Garonne binnen. De rivier Garonne zouden we later op de dag oversteken. Na de druiven kwamen de bossen van de Landes. Vrij vlak, lange rechte wegen met nauwelijks verkeer, nawelijks dorpen en nauwelijks mensen. Saai dus, maar het ging wel vooruit. Wie dacht dat het saai bleef, zou nog raar opkijken. Het venijn zat immers in de staart (wat dacht je?). Op en af, de ene keer wat meer op dan af. Met percentages tot 15% zaten er ook wel pittige hellingen tussen. Morgen wacht trouwens de oversteek naar Spanje, jawel, met wat ‘cols’ uit de Pyreneeën (neen, de echt hoge Pyreneeën laten we links liggen, we rijden richting Pamplona). Vandaag noteerden we alvast 1748 hoogtemeters (al meer dan 9200 hoogtemeters in totaal). Morgen wachten er heel wat meer hoogrtemeters en volgens het weerbericht jammer genoeg ook de eerste regen. Echt saai had het nochtans niet moeten zijn. We reden immers ook door de Bas Armagnac. Zeg nu zelf, met een paar glaasjes Armagnac… Maar neen, weer geen liefhebbers om eens te stoppen. Wat een groep. Je rijdt voorbij de lekkerste zaken, maar zij blijven trappen en praten over fietsen. Je moet ze ook goed in de gaten houden. Plots gaan ze een finale rijden en dan zie je dat er vier ploegmaten van Casino Knokke bij zitten, die het spel professioneel spelen. Casino Knokke, zouden we eens geen uitnodiging krijgen? Ja, om te komen meerijden met de wielertoeristen die er elke dag, winter en zomer, vertrekken. Dat kregen we als antwoord, maar dat was niet bepaald het verhoopte antwoord. Je merkt het, pelgrim zijn naar Santiago de Compostela is echt geen lachertje.
Woensdag 4 juni 2014: Maslacq – Puente La Reina 176 km Eén enkel onderwerp deze morgen: het regent. Wat? Voor één van de zwaarste ritten? Jawel, meteen een baaldag voor heel wat deelnemers. Wat moeten we aantrekken? Wat is te weinig, wat is te veel? We zouden het later op de dag ondervinden. Eerst de nuchtere gegevens: een rit van 176 km met 3215 hoogtemeters. Bovendien dus: nat van bij het begin (we hebben ons nu nog enigszins beleefd proberen uit te drukken, er werd wel wat anders gezegd, gemompeld, gemurmeld,…). En koud. Koud, uw verslaggever zelf voelde zich na 100 km ongeveer bevroren. Oké dan, bij een bevoorrading gebruikgemaakt van nieuwe, droge kleren: met wintervest, winterhandschoenen en regenjas erbovenop. Dat heeft hij ook gevoeld: in het bergop rijden was het telkens verwoed proberen om de ritsen open te krijgen, in het afdalen was het telkens alles dicht. Na de zoveelste bevoorrading telde hij zes lagen kledij en nog was hij aan het bibberen. Tot Pamplona, waar de temperatuur de hoogte inschoot naar 16 graden en het plots veel te warm werd. Geen probleem, toch al kou genoeg gehad? Dat dacht je maar, daarna volgde nog een ferme klim naar het hotel en weer maar proberen de ritsen open te trekken. Je merkt het: het leven van een wielerpelgrim is niet bepaald rozengeur en maneschijn. Doe maar eens de route tussen Maslacq en Puente La Reina. We spreken elkaar daarna. Om maar een idee te geven: er zat onder meer (onder meer, met de klemton op veel meer) een beklimming van zo’n 26 km in. De Col Ibaneta. Goed, ik hoor het je al zeggen: dat is nauwelijks boven de 1000 meter. Klopt, maar wel lang en geregeld bijzonder steil. Je moet ook eens de kleinere proberen, die nauwelijks op ons rittenschema stonden, zoals de Col Gamia. Die zit boordevol met stroken van 15% klimpercentage. Nota bene in de regen. Je moet zo’n “colletjes” dan ook nog afdalen. Hoeveel remblokjes zijn er vandaag weggesleten? Voor de liefhebbers: er stonden ook nog de Col D’Osquich en de Erro op het programma. Maar tussendoor mocht ook niet onderschat worden. Hier en daar steeg het percentage boven 15%. Het belangrijkste nieuws van de dag (ja, goed, na de regen en de kou en de beklimmingen en de afdalingen) is wel dat we Spanje binnengereden zijn. Van Frans Baskenland naar Spaans Baskenland, het échte, en dat merk je. In Frankrijk zijn de borden al wel tweetalig, maar nog lang niet allemaal. Het lijkt verdacht veel op faciliteitengemeenten in België: het hangt dan van de lokale politiek af in hoeverre de faciliteiten zichtbaar zijn. Eenmaal de Spaanse grens over, verandert dat helemaal. De tweetaligheid is algemeen en als er al eens één taal is, is het Baskisch. Niets van te begrijpen overigens, moeilijk aan te leren taal. De Basken zelf zijn er fier op, getuige de Baskische vlaggen aan huizen en winkels. We zijn ook twee Spaanse vlaggen gepasseerd. Maar die stonden bij een ministerie van Binnenlndse Zaken en een kazerne, allebei omringd door een forse betonnen muur en stalen toegangspoorten. Met vangrails en parkeerverbod voor de deur. Spanje en Baskenland, het is geen liefde. Maar we mogen hier niet te veel politiek geladen onderwerpen naar voren schuiven (alweer, orders van de organisator). Terug naar de rit dan maar. Weet je wat je zoal in deze aanloop van de Pyreneeën tegenkomt. In een klim botsten we bijna op een koe op de weg, in de afdaling stonden er drie paarden op de weg en wat verder ook nog een hondje). Dan denk je al gauw : wat zal het volgende beest zijn? Belanden we na deze afdeling misschien in een dierentuin? Ik heb beneden aan de berg alleen maar een deel van de al gearriveerde groep teruggevonden. De ezels stonden daar ook, keurig in de weide. Wat veel goedmaakte vandaag: een prima hotel met als avondeten een buffet. Keuze tussen spaghetti en… frieten met vis, ribbetjes en nog al wat meer. Sommigen konden niet kiezen en gingen dan maar voor de hele kaart. Dit hotel, Hôtel Jukue, biedt ook wel een andere formule aan: in de kelderverdieping kunnen pelgrims naar Compostela overnachten in zalen en ze hebben er een wasserette en keuken ter beschikking, waar ze zelf hun potje kunnen koken. Even gaan kijken en daar vonden we zowel fietsers als wandelaars, die er gemoedelijk vebroedereden en verzusterden. Pelgrims naar Santiago de Compostella, er zitten precies niet veel “gewone” tussen… Wa
Donderdag 5 juni 2014: Puente La Reina – Burgos 188 km Gisteren bevonden we ons in een kletsnatte koelkast, vandaag peddelden we door een kurkdroge bakoven. Als je ’t mij vraagt, liever de zon hoog aan de hemel. We reden 188 km, wat dan weer wel niet altijd meevalt in de hitte. Maar goed, we mogen niet mopperen, anders doe je zo’n gekke reis niet. Vandaag duurde de rit wel langer dan lang. Er was een paar keer oponthoud. Enkele lekke banden, bij dezelfde persoon dan nog, tot hij lek valt pal tegenover een fietsenmaker. Toch eens die velg en vooral dat lint daarin herstellen. Het bleek dan nog een goede fietsenmaker ook, want hij kon iemand helpen die al heel wat dagen met zijn versnellingsapparaat sukkelde. Een eerste poging bij een vermeende fietsenmaker in Frankrijk leverde niets op, maar deze Spanjaard wist wel van wanten en wilde het nog herstellen ook. Sindsdien rijdt die man met een wel erg brede smile rond. Zo’n toeval, net iemand plat gevallen op die plaats, hoe noem je dat? Even nadenken, vergeet niet dat we pelgrims zijn. Oké? Vul nu zelf in. Er zijn er echter die nog veel heiliger zijn dan wij. Zo kwamen we een groep collega-wielertoeristen-pelgrims uit Italië tegen. Zij rijden naar Lourdes, Santiago de Compostela en Fatima. Daar kunnen wij niet tegenop. Er waren nog meer zaken die voor oponthoud zorgden. Bijvoorbeeld een “puente romantica”, een romaans bruggetje dat een symbool is op de pelgrimsroute. Zo’n 20 km verder stopten we zowaar bij een wijnfontein of wijnbron. Nu ja, een kraan waar wijn uitkomt in plaats van water. Goed, wie dit verslag al enkele dagen volgt, weet dat ondergetekende wel eens klaagt en jammert en zaagt dat we aan al dat lekkers voorbij rijden. Nu zorgt de organisator eindelijk, eindelijk voor een stop en ondergetekende heeft zijn drinkbus daar niet gevuld. ’t Was dan ook nog niet eens 9.30 uur. El ak heet. Dan wijn drinken? Vanavond, vanavond dan maar, zeker? Over ’s avonds gesproken. Gisteren hadden we als hoofdgerecht de keuze tussen friet met vlees of vis en spaghetti bolognaise (of iets dat erop lijkt ’t was alleszins pasta). Het was het een of het ander. Weet wat je zo’n bende wielertoeristen dan kiest? Het een én het andere. Smakelijk. (Vergeef het ons, we hadden honger, we haden overdag een wafel te weinig gekregen, normaal zijn er dat ongeveer zes en gisteren maar vijf plus al dat andere zoiets…). Wielertoeristen, een hongerig volkje… Het schoot niet echt grandioos op vandaag. We wezen de hitte en de vele klimmetjes aan als oorzaak, maar niemand wil natuurlijk toegeven dat ook de vermoeidheid nu en dan, zo heel nu en dan een beetje toeslaat. Je merkt het, ik moet nu voorzichtig zijn, want het gaat om wielertoeristen. Ken je dat, wielertoeristen? Terwijl ik dit typ, vliegen ze elkaar in de haren (al hebben sommigen er niet zo echt veel meer, die helm, heé – of zou dat andere oorzaken hebben, laten we daar vooral niet op ingaan?) over de hoogtemeters van vandaag ging de verhitte discussie (nog wat heter). Ik zal gewoon de uitersten doorgeven (uit veiligheidsoverwegingen): tussen 2400 en 2600 hoogtemeters. Als je ‘t mij vraagt, ’t was gewoon puffen, stampen en nog meer trappen. We zitten nu duidelijk op de weg van de pelgrims. Ze zijn er in alle leeftijden, alle geslachten, alle maten, tal van nationaliteiten en in diverse hoedanigheid. Daarmee bedoel ik: wielertoeristen, fietsers met bagage en wandelaars, zeg maar trekkers. Alle hebben ze zo hun eigen wegen. Vandaag liepen de wegen van de wandelaars geregeld parallel met onze weg, zodat we heel wat keren ‘ola’ hebben mogen zeggen (’t zal mooi zijn als ik thuis geraak: ola in plaats van hallo, ’t kan zijn dat ze me een Magnum geven). Hoe dan ook, in vergelijking met de bepakte fietsers en trekkers, zijn wij salonpelgrims. Watjes. Maar zeg dat niet voort, ’t is hier sowieso al afzien bij de beesten. Bij de beesten? Jawel, vandaag waren die beestjes vooral niet tijdig over de weg geraakt: slangen in alle maten en zelfs iets dat verdacht veel op een das gelijkt. Wil iemand eens opzoeken of dat wel waar kan zijn in deze streken van noordelijk Spanje? De ooievaars leefden wel. Gelukkig maar, zij hebben nog veel werk om de baby’s rond te brengen. Ook enkele valken (of iets dat erop lijkt, we hebben hier geen gediplomeerde vogelaar in de groep) wiekten boven de hete velden. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er in een gracht langs de weg een of ander skelet lag. Toch geen pelegrino die te lang in de zon geweest was? Ondertussen zijn we de streken van de kleine bevallige kerkjes gepasseerd, nu worden ze robuuster, mooi in natuursteen en romaans van aard. We hebben er zelfs eentje gezien dat uitgehouwen was in de rotsen. Het landschap was gevarieerd. We reden de Rioja binnen en dat betekent dat er her en der weidse wijngaarden te bewonderen waren. Maar ook de gerst is hier al tijp, zodat ook de San Miguel gebrouwen kan worden. ’t Kan niet altijd Bavik zijn… Het landschap? Op en af. Op is vermoeiend en af is soms angstwekkend. Mooi en woest en woest mooi, dat wel. We passeerden vandaag vooral landschappen die aan andere oorden deden denken. Zoals de “white cliffs of Dover” (mooie rotsen op de zijkant), Toscaanse heuvels, bezaaid met hier en daar een verloren dorp en zowaar ook groezelioge oorden die deden denken aan de Far West. Je ziet dat de Spanjaarden hun erfenis ook nagelaten hebben in het westen van de VS. We reden zelfs voorbij een apartementsblok dat San Francisco heet, zo zie je maar. Het strafste onderweg is misschien nog wel dat een metrostel ons drie keer voorbij reed. Dat stond wel op een vrachtwagen. Dat was het minst leuke deel van de route vandaag: kilometerslang langs een druk bereden weg, blijkbaar omdat er werken waren op de autweg en al die vrachtwagens nu elders hun toevlucht zochten. Of vermijden ze gewoon de “péage”? We hebben nu ongeveer 1500 km gefietst. Morgen? Dan proberen we weer een heel eind verder te geraken… Velotour is en blijft wel top, een aanrader.
Vrijdag 6 juni 2014: Burgos - Sahagun 152 km Weer moeten we dit verslag beginnen met het weer. Dit keer staat alles in het teken van de wind. Geen gewone wind, niet zomaar wat wind, maar wind die op kop en vooral in de zijkant duwde. Wat aangekondigd werd als een dagje om te recupereren tussen het zware werk door, werd een rit waarin het constant vechten was tegen de beukende wind. “Recuperatiedag” bij de pelgrims van Velotour, dat betekent een rit van “slechts” 152 km. Let op de aanhalingstekens. Er zijn er hier die dat in België niet al te dikwijls rijden en hier is dat dan een dagje tussendoor. Gelukkig zaten er enkele fraaie zichten, monumenten en landschappen in he parcous. De eerste bevoorrading was er zo eentje: bij de ruïnes van het klooster van San Anton. Nee, niet “der Anton”, maar San Anton, dat is een wereld van verschil, geloof me. De schnaps was ver weg. Het kolossale portaal van de kerk, kathedraal waardig, staat er nog (zelfs nog nadat wij er gepasseerd zijn). De lunch (vandaag broodjes met kaas, ham en tomaat – of voor moeilijke mensen alleen met ham en tomaat) kwam er bij de kerk van San Pedro in Fromista. Op de toren nestelen ooievaars (zoals op wel meer plaatsen in deze omgeving) . De kerk, vrij duister, maar met schatten van beeldhouwwerk en schilderijen binnenin (en zelfs iconen en middeleeuwse handschriften in een museum bij de kerk) staat er al overeind sinds de vijftiende eeuw. Op het plein ervoor staan kort gehouden platanen, die waarschijnlijk niet zo oud worden. We rijden ondertussen door Castilla y Leon. Op de borden staat er telkens bij “Junta de Castilla y Leon”. Met de huidige koningskwestie in Spanje zullen we maar geen grapjes maken over “junta”. Ze hebben hier immers een traditie… Wat we vandaag nog onthouden? We zijn gezandstraald door de aanhoudende wind. Zelfs de schaarse dorpen staan hier krom gebogen over de vlakten, alsof ze zich bukken voor de wind. Met hun nauwe steegjes lijkt het wel of de huizen zich al evengoed uit de wind proberen te zetten als de passerende wielertoeristen. We mogen hier geen namen noemen, maar ondergetekende heeft vandaag vooral voor zich “Wilier Izoard” op een fiets zien staan en als hij zich oprichtte, was dat “Casino Knokke”. Met dank. En een tip voor wie door de immense graanvelden van Castilla y Leon komt fietsen: laat de wielen met hoge velgen thuis. Groeten vanuit Hotel La Condorniz, tussen de pelgrims (vandaag zelfs een pelgrim met grote rugzak op skeelers ontmoet). Morgen staat er weer meer klimmen op het programma (en, jawel, veel wind).
Zaterdag 7 juni 2014: Sahagun – Ponferrada 158 km Zo nat, zo koud, maar niet zo alleen. Ik geef het toe, het is een wat miserabele verwijzing naar een stokoude schlager, maar het vertrek vandaag was dan ook miserabel. Koud en nat. Het goede nieuws: toch al minder wind dan gisteren en na een uur kwam de zon erdoor. Eerst schuchter, later wat gemeender, maar echt warm werd het niet. Nog heel even over de wind gisteren: toen ik bij een bevoorrading van mijn fiets stapte, was het goed dat ik hem stevig vast had, de wind tilde die bijna op – en ik was niet bepaald de enige die dat voelde. De rit vandaag gaat echter niet de geschiedenis in door de wisselende weersomstandigheden en zelfs niet eens door de forse klim naar het beroemde kruis in Foncebadon. Dat betekent 20 km klimmen, waarvan de laatste 10 km enkele pittige stroken bevatten. Volgens sommigen 12%, volgens anderen 14% klimmen. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd: steil, een slecht wegdek en als verrassing dwars door een dorp, door een heel nauwe straat met de goot in het midden. De echte verrassing kwam nog enkele kilometers verder. Politie. We mochten niet meer verder, omdat er een autorally bezig was. Dan wachten we wel even. Dat wordt wel 8 uur vanavond, antwoordde de politieman. Het alternatief: een wendelwegje door de bergen, eerst weer bergop, dan steil naar het dorpje in de vallei. Na een tijdje zaten alleen nog de echte Sven Nijs-gelijken op de fiets. Voor de anderen werd het een moeizame wandeling (wandel maar eens met fietsschoenen op een steil pad, dat bezaaid ligt met stenen, kuilen, zand, weer putten en stenen in alle maten). Je ziet het, Velotour brengt echt wel avontuur. Deze extra expeditie was zelfs in de prijs inbegrepen. (Over “in de prijs inbegrepen” hebben we trouwens geen klachten – je ziet het, ik blijf vriendelijk voor mijn organisatoren, af en toe wat reclame.) Eerder op de dag al hadden we een bevoorrading in Valencia. Echt waar, maar dan wel Valencia de Don Juan. Dat roept allerhande bedenkingen of gevoelens op, die Don Juan, maar ik denk dat de Don Juans in de groep ook een beetje moe aan het worden zijn. Nochtans blijven de ooievaars hun best doen, ze nestelen op kerken en de hoogste gebouwen. Bij de lunch (pasta met worstjes, pesto en groenten, wat dacht je?) waren we al voorbij de beroemde brug van Astorga, de zigzagbrug waar ale pelgrims over stapen, wij dan met de fiets er tussenin. Ondertussen krijgen we een beeld van Noord-Spanje. Veel graan, zeer veel graanvelden en eindeloze wegen met pelgrims. Rijkdom zie je hier zelden of niet geëtaleerd. Wel veel bordjes ‘se vende’ bij huizen en boerderijen. Onmiskenbaar heeft de crisis hard toegeslagen. Ook de doorsnee auto is hier ouder en goedkoper en kaduuker dan de doorsnee auto in België. Je passeert een herder met een bepakte ezel en een kudde schapen, stoffige dorpjes, ’t was vandaag weer vooral veld-veld-veld. Maar bij het kruis van Foncebadon zie je na het dal de bergen een fiks stuk hoger rijzen, met sneeuw op de toppen en flanken. Jawel, Noord-Spanje is niet bepaald een warme streek… We overnachten in Ponferrado, vlabij de aankomst van het wereldkampioenschap dit jaar. De stad zelf is vrij vlak, maar in de onmiddellijk omgeving wachten tal van kuitenbijters. Wie kan die aan? Morgen wordt het de laatste lange rit, maar wel nog een bijzonder stevige met alweer een lange klim, gevolgd door talloze bulten in het profiel. Het blijft trappen, sleuren, duwen. Velotour, jawel, het blijft een avontuur.
Zondag 8 juni 2014: Ponferrada – Arzua 176 km Gisteren kregen we het eerste uur regen, vandaag het laatste uur. Als je ’t mij vraagt, ik verkies het laatste. Zoals aangekondigd, is deze laatste lange rit van ons traject ook één van de lastigste. Na 30 km begon de klim al naar de Alto de Polo, zo’n 1300 meter hoog. Wel een gestage klim, 5 tot 9% steil en vooral lang. Daarmee was het niet afgelopen, de meer dan 100 km daarna was het alsof we op een uitvergrote kermisattractie zaten: op en af, de ene keer al wat steiler en langer dan de andere. We registreerden meer dan 2750 hoogtemeters. Hier en daar een beetje gemopper gehoord? Aha, dat betekent dat de vermoeidheid zich meer en meer laat voelen. Zal wel, we hebben nu immers bijna de kaap van 2000 km gerond. Dat is voor morgen. Er staan amper 50 km op het programma. Een ereronde of veredeld criterium? Geen sprake van. Dit is de Tour de France niet, dit is een pelgrimsweg: dat betekent dat het ook morgen klimmen blijft. Zelfs stevig. We krijgen een spervuur van klimmetjes en klimmen, tot boven de 15%. Daarna wacht Santiago de Compostela… Wat hebben we nu geleerd op deze tocht? Ten eerste hier en daar een extra woordje van de talen van de regio’s waar we doorheen trokken, al viel dat met het Baskisch niet zo mee (niet bijster veel van te snappen). Ook het Westvlaams blijft voor problemen zorgen. Jawel, nogal wat Westvlamingen in de groep en probeer die taal maar eens volledig te verstaan. Als er dan nog veel wind staat onderweg, verloopt zo’n gesprek niet altijd even vlot. Qué? Qué? Wat onthouden we nog? Zeer weinig wielertoeristen gezien onderweg. Alleen de laatste dagen passeerden we uiteraard ook de vele pelgrims op hun zwaar bepakte fietsen en mountainbikes. Respect, zo heet dat dan (maar welgemeend, respect). Maar lokale wielertoeristen bleven zeldzaam. Frankrijk en Spanje zijn toch ook wielergekke landen? De volgende les: een landschap als vandaag is dikwijls prachtig, de dorpjes zijn schilderachtig en hier en daar een middeleeuws klooster of nog een oud dorpje: dat fleurt de pelgrim op, ook de fietsende pelgrim. Maar we vergeten ook de eindeloze wegen door de bossen en velden niet. Een pelgrim moet er allemaal tegen kunnen. Wat nog? Zeg nooit dat er geen kloeke auto’s in een regio rijden. Gisteren geschreven, vandaag leek het wel of dat bericht in het Spaans vertaald is, en dat al die Spanjaarden even ons ongelijk wilden komen tonen: want er reden nog nooit zoveel auto’s van merken als Mercdes en BMW voorbij. Omdat het zondag is? Of omdat Galicia, waar we doorheen reden, rijker is? Ook geleerd in Spanje: zowat elke provincie wil hier autonomie, zo lijkt het wel. We dachten alleen aan Baskenland en Catalonië, maar ook de anderen sparen de graffiti en andere opschriften niet over hun streven naar autonomie. Oei oei, nu komen we in politiek vaarwater en dat zullen we maar vlug verlaten. Met de regeringsvorming in België… Morgen de laatste loodjes… Dan is het nu het moment om iedereen te bedanken. Neen, geen namen, maar iedereen weet wel wat hij/zij gedaan heeft en hoe hij/zij de groep geholpen heeft. Ook oprecht dank aan de organisator. Hoewel, zouden we dat wel doen? Weet hij wel hoeveel wij hebben “afgezien”? Dat betekent ook dat er morgen niet meteen een verslag volgt. Hou deze blog wel nog wat langer in de gaten. Er kan nog wat op komst zijn… Groeten vanuit Hotel Suiza in Arzua.
Maandag 9 juni 2014: Arzua – Santiago de Compostela 58 km (tot luchthaven 70 km)& Donderdag 29 mei – maandag 9 juni 2014: Harelbeke – Santiago de Compostela 2040 km (tot de luchthaven 2052 km) Opstaan voor de laatste rit van de befaamde pelgrimsweg, een korte maar nijdige rit met veel op en af, een parcours met ettelijke keren iets dat verdacht veel gelijkt op de Bosberg erin (gelukkig telkens op asfalt), een enkele keer al eens een geasfalteerde Taaienberg en voor het overige tal van heuvels die niet zouden misstaan in een Ronde van Vlaanderen. (Een tip voor een Ronde van Compostela?) Gelukkig zouden het op deze laatste dag niet eens 50 km worden. Dat moest nog haalbaar zijn. Meer nog, bij het vertrek was het zelfs droog. Beetje fris, maar de temperatuur zou vlug stijgen (of kwam dat door het klimwerk?). Bij het begin lagen de wegen weliswaar nog nat en de wolken dreigden, maar we zouden de hele dag van regen gespaard blijven. En toch. Consternatie bij het vertrek. Paniek? Niet echt, maar de verschillende gps’en wijzen verschillende richtingen uit. Bij de ritten van boven de 170 en zelfs boven de 200 km was dat allemaal geen probleem, maar voor deze rit is er al meteen discussie over het parcours bij het vertrek. Via heuse democratische (maar niet geheime) stemming hebben we dan maar beslist dat we de makkelijkste route zouden nemen. Daar zou niets boven de 10% klimmen in zitten. Zijn de helden moe? Gevaarlijke vraag, ik corrigeer: zijn de helden een beetje moe? Een zeer klein beetje moe? Misschien? Heel misschien? Dat laatste kunnen ze nog wel toegeven. Soms zit het in de vraagstelling om een vriendelijk antwoord te krijgen. Die “gemakkelijke” weg was nog nooit verreden en enkele kilometers verder en begon met een lange “loper”, zo’n typische klim die een beetje geselt zonder in het begin iemand in het rood te jagen, maar op de duur toch de hele groep uit elkaar ranselt. Dan, plots, blijkt de weg vrolijk vlak verder te gaan via de… autostrade. Alweer consternatie alom. Moeten we nu echt weer naar beneden en dan toch die nauwe, bultige wegen met de opeenvolging van kuitenbijters op? Jawel, geen lievemoederen aan, tenzij iemand zin heeft om door de guardia civil van de autostrade geplukt te worden. Daarmee weten onze opvolgers het: er is geen ontsnappen mogelijk aan die kwellende klimmetjes de laatste dag. Voor ons werd het zo ook geen verhoopte 48 km, maar wel 58 kilometer naar de kathedraal van Santiago de Compostela. Dat is zelfs letterlijk klimmen tot zowat de laatste meters. Ook de laatste kilometer (ja, er hangen echt rode driehoeken, maar die zullen hier wel een andere betekenis hebben, het is trouwens een hele rij driehoeken) blijft het klimmen. Nog een moeizame plaveiweg van 14% steil, zigzaggend tussen de pelgrims te voet, op mountainbike, met de zwaar bepakte fiets of een zeldzame groep met racefietsen en nog tal van andere toeristen en inwoners, het is daar sleuren, duwen, balanceren tussen al dat gewriemel. Een mierennest kruipt omhoog. Dan volgen nog twee trappen en daar speelt de doedelzak. Het klinkt als een welkom voor elke pelgrim die de poort naar het kathedraalsplein doorkomt. Echt waar, we zijn er! Alle twijfels, alle vermoeidheid, alle inspanningen worden naar de achtergrond geduwd. Later volgden nog ongeveer 12 km naar de luchthaven. Jawel, met nog enkele hellingen. Daarmee kwam de kilometerteller op 2040 km tot de kathedraal en 2052 km tot de luchthaven. Op Facebook of blogs kan je afwijkende kilometers vinden, maar we houden het hier bij de eveneens democratisch tot stand gekomen middenweg tussen de diverse gps’en. Een mens moet de kerk wat in het midden houden (zeker in Compostela). Ook het extra deel van het wereldkampioenschap-parcours in Ponferrada (dat later dit jaar plaatsvindt) is er uiteraard niet bijgeteld. Ook mensen die meer dan eens een rondpunt helemaal rond gereden hebben (al dan niet opzettelijk), zullen meer kilometers tellen. In Santiago de Compostela haalden we ook onze laatste stempel van de route. Dat deden we in een hotel, waar dat meteen gegeven werd. Wie het officieel wil, krijgt er een mooie oorkonde bij, maar dan moet je voor je vertrekt in België eerst wel het lidmaatschap aanvragen van het Compostelagenootschap. Alle informatie daarover vindt u op www.compostelagenootschap.be. Gelovig of niet, vroom of niet, laat de kans zeker niet voorbij gaan om de kathedraal te bezoeken. Een massieve, duistere kerk die in 1188 afgewerkt werd, pas in 1211 ingewijd werd en waar evengoed al in de elfde eeuw gebouwd werd, vandaar dat er verschillende datums in omloop zijn. Vele eeuwen later volgden dan weer aanpassingen en werd er bijgebouwd, zodat architecten en kunstliefhebbers nu hun hart kunnen ophalen aan het vertellen over de vele stijlen. Je ziet het, niet alleen wielertoeristen worstelen wel eens om de cijfers op één lijn te krijgen. Ook historici zijn het niet altijd eens met elkaar of plakken niet altijd dezelfde datum op een kroniek. De kerk staat waar het graf van de apostel Jakobus gevonden werd. Een beetje vreemd dat dit zo ver van het toenmalige Palestina gebeurde, maar goed, de sterren zouden het aangewezen hebben aan een herder, laat ons er vooral niet over redetwisten. Wil je er alles over weten? Er bestaan talloze boeken, reisgidsen en websites, waarvan sommige alles tot in de details uitleggen. Ze vertellen ook alles over de vele prachtige gebouwen onderweg en uiteraard over de beroemde botufumeiro, het grote wierookvat dat op bepaalde dagen door de kathedraal geslingerd wordt. Rond de kathedraal is het Scherpenheuvel in het kwadraat: allerhande kramen en shops met sint-jacobsschelpen, sleutelhangers en andere souvenirs. De sint-jakobsschelp is het symbool van de heilige Jakob of Jacobus. Inderdaad, het gaat om de begeerde en ook niet bepaald om zijn heiligheid bekend staande “coquille Saint-Jacques”. Ze is ook nog bekend als het merkteken van oliemaatschappij Shell, maar daar bevindt de sluiting van de schelp zich onderaan, terwijl de pelgrims ze met de sluiting naar boven dragen. Geen reclame. Jawel, ook de eethuizen in alle formaten, rangen en standen duiken er op. En bars. Overdreven heilig gaat het er niet bepaald aan toe, Santiago de Compostela is duidelijk het Vaticaan niet. Wielertoeristen hoeven zelf ook niet heiliger te zijn dan de paus. Oei oei, iets verkeerd gezegd? Neen, er waren geen klachten over de groep. De ene is wat sterker dan de andere (of veel sterker dan de andere), bergop en bergaf zoekt ieder zo zijn eigen ritme en snelheid, maar bij wind en vlagen sluit dat geheel zich perfect om iedereen mee te krijgen. Het is een organisatie binnenin de groep van 16 deelnemers die spontaan ontstaat. Die 16 moeten nu even bekomen en ook afkicken van hun dagelijkse routine. Uiteindelijk gaat het op zo’n reis elke dag om ontbijt – fietsen – bevoorradingen – installeren in het hotel – avondmaal – slapen – en uiteraard keurig op tijd elke avond de recuperatiedrank, die voor iedereen zo wel wat anders betekent, er circuleerden zelfs recuperatiedranken met de naam Bavik, vreemde naam voor zo’n drank, wel vitaminerijk, naar het schijnt. (’t Is van horen vertellen, hoor.) In naam van alle deelnemers wil ik tot slot organisator-begeleider Stephan Dierick en zijn hele entourage van Velotour (ook de organisatie van thuis uit, de meerijdende mecanicien, alle extra helpers,…) welgemeend bedanken. In zo’n organisatie moet alles stipt gebeuren om steeds de meeste kans te hebben om het doel te bereiken. Ondanks dat duidelijke doel, gaat het er warm en familiaal aan toe. Jawel, we kunnen ook vriendelijk zijn, want we moeten onze fiets nog terugkrijgen. De fietsen keren immers terug in de vrachtwagen, terwijl wij al na enkele uren in het vliegtuig terug in Zaventem stonden. Maar goed, we menen het echt wel met die dankwoorden. Meer nog, we durven zelfs toegeven dat we goed moe zijn. Het was echt wel zwaarder dan we dachten. Niet belabberd moe, wel goed moe. Tevreden moe, zoiets. Zeer tevreden moe zelfs, bestaat zoiets? Dat maakt het grote verschil. Ook nog een speciaal woord van dank aan alle mensen die foto’s genomen hebben. Neem zeker een kijkje op de website. Van hieruit: dankjewel aan deelnemers en organisatoren!
12-06-2014 om 21:50 geschreven door Maes Curt
Periode:
van 28 mei 2014 tot en met 1 december 2016
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => index,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[rel] => alternate
[href] => http://Curt.waarbenjij.nu/feed.rss
[title] => Reisverslagen van Curt.waarbenjij.nu
[type] => application/rss+xml
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/carousel.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Santiago
[1] => Curt Maes
[2] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle Object
(
[_regKey:protected] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[_translate:protected] =>
[_translator:protected] =>
[_defaultAttachOrder:protected] =>
[_container:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Santiago
[1] => Curt Maes
[2] => WaarBenJij.nu
)
)
[_registry:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Registry Object
(
[_containerClass:protected] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container
[_items:protected] => Array
(
[Zend_Layout] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[content] =>
Reisdetails van Santiago
Omschrijving:
Donderdag 29 mei 2014: Harelbeke – Laon 176 km Na een eerste gezamenlijk ontbijt in Harelbeke vertrekt de groep van 16 Compostela-fietsers voor een eerste rit van 180 km. Voor de eerste rit worden we nog begeleid door drie gezellen die hun tocht daarna alleen voortzetten. Na zo’n 60 km passeren we de Franse grens en komen terecht in het Franse noorden. Niet bepaald de mooiste of gezelligste omgeving van Frankrijk, maar Velotour heeft er wel mooie, rustige paden uitgekozen. Onderweg leert een mens nog wat bij. Bijvoorbeeld: hoe laat je je hond uit zonder je moe te maken? Je rijdt stapvoets met de auto en de hond aan de leiband loopt ernaast op de weg. Wat valt nog op? Vele oude tv-antennes. Hoe moet je dat aan jongeren duidelijk maken? Geen schotelantennes, maar stevige klassieke antennes. Maar we moeten het over de rit hebben. Die ging gezwind, onder enkele donkere wolken, maar het bleef droog. Iedereen reed vlot mee, terwijl de mannen aan de kop bekend werden. Ze zouden dat ook de komende dagen volhouden. Straffe gasten.
Vrijdag 30 mei 2014: Laon- Nemours 214 km Tweede dag en meteen een stevige. 214 km wachten ons. De eerste helft is bovendien al goed op en af. Vele afdalingen, maar er zat toevallig ook altijd een forse klim voor. Nu ja, fors is volgens sommigen overdreven. Maar iedereen geeft toe dat het wel kuitenbijters zijn. De omgeving verandert drastisch. We rijden door de rand van de Champagne. Mooi en zonnig, maar dubbel hard, want we stopten nooit bij één van de vele champagneboeren. Vreemde jongens en meisjes, die van Velotour. Eenmaal voorbij de Champagne, kwamen we terecht in de bossen, richting Fontainebleau. De wegen werden wat vlakker en het tempo ging de hoogte in, zodat we met een uur voorsprong op het schema bij het hotel kwamen (waar een kopgroep de 214 km niet genoeg vond, want gewoon voorbij het hotel reed, zodat de laatsten plots de eersten werden). We kwamen toe in een alcoholvrij hotel. Leg dat maar eens uit na een rit door de Champagne (al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we in een ander restaurant gegeten hebben…).
Zaterdag 31 mei 2014: Nemours – Issoudun 182 km De derde rit werd een ‘overgangsetappe’, behoorlijk lang (184 km), maar tamelijk vlak. Laten we het golvend noemen (we zijn ook enkele golfvelden gepasseerd). Meestal reden we door het veld. Wat een geluk dat we meewind hadden en een warme zon. Wie door deze enorme open ruimte tegenwind krijgt, zal het geweten hebben. We mogen er niet aan denken. Hoewel, we hebben toch nog altijd dezelfde straffe jongens die ons uit de wind zetten. Af en toe een dorp en daar zaten mooie bij. Onze lunch namen we in Sainte Moraine, op een dorpsplein dat zo kan dienen als decor van een film over het Frankrijk van de jaren stillekens (maar dan positief bedoeld). We reden zelfs de Loire over en, zoals de Loirestreek het wil, zagen we daar ook al een royaal kasteel. Het tempo werd vandaag nog opgetrokken, de bevoorrading en de lunch werden dan ook nog meer op prijs gesteld. Nu tijd voor de was en de plas, dat hoort ook bij het “avontuur” van velotour.
Zondag 1 juni 2014: Issoudun – Limoges 172 km De vierde dag laat zich al behoorlijk meer voelen, zeker als ook het landschap er nog een schepje bovenop doet. “Mijn vlakke land” is nu immers ver weg, hier golft het en geregeld mag je al van meer dan een golvend parcours spreken. Op een bepaald moment stond er zelfs al een “sommet”, meer bepaald Col de la Roche. Een stevige, maar wel nog altijd niet boven de 500 meter boven de zeespiegel. Kortom, ’t was puffen, zij het voor de ene wat meer dan voor de andere. Na een frisse start werd het zelfs echt warm en dan staat er in die klimmetjes af en toe een man met een hamer (alweer: voor de ene is dat een hamer van staal en voor de andere is dat een hamer van plastic – en sommigen hebben niet eens een hamer gevoeld). Aanvankelijk reden we nog tussen eindeloze velden. “We” staat hier voor de 16 jongens (15 op de fiets, één aan het stuur van de volgwagen, klaar met drinkbussen?) en 1 meisje (sommige jongens mogen misschien al meer man genoemd worden, maar een meisje blijft een meisje). Terug naar de route: als er een graanschuur van Frankrijk bestaat, ligt die waarschijnlijk wel na Issoudun. We moesten vandaag ook iets meer zeggen over de natuur. Daarom: tussen al die tarwe, het koolzaad en het graan (is dat wel natuur?) werden de rode klaprozen stilaan vervangen dor blauwe korenbloemen (tot vandaag kende ik wel korenwijn, maar geen korenbloemen). Als lunch werd het pasta met worstjes. Dat klinkt misschien niet lekker, maar we hebben hier een organisator die daar echt smaak kan in brengen, het geheim zou bij de pesto en de groenten liggen. In het tweede deel van de rit zorgde het landschap voor een nieuwe verrassing: een heuvelzone. Even links en rechts kijken, neen, geen ontkomen aan, het werd nog steiler. Na 170 of 172 km (er is discussie, zoals elke dag, elke gps volgt zo zijn eigen methode, al ligt het verschil niet meer dan 2 tot 4 km uiteen tot nog toe) bereikten we hotel Le Marceau in Limoges. In de buurt hangen grote affiches over “La Vallée des Singes”, al weet ik niet of we daar zomaar binnen kunnen met deze groep. Ze hebben hier ook een “Parc des Loups” maar we hebben zelf al de wolf van het Waasland mee. Die is trouwens van de kop niet weg te krijgen. Naast hem rijdt meestal iemand uit de buurt van de enige echte Muur. Voilà, zo hebben we de privacy beschermd en toch een aanwijzing gegeven van degenen die het meest op kop rijden (het meest is soms volledig in dit geval). Ze rijden trouwens niet traag. Gisteren werd er bijna 31 km per uur gehaald, op het veel zwaardere parcours vandaag klokten we nog af op 28,5km. Nu eens kijken of ze vanavond iets anders dan pasta op het bord leggen. Groeten uit het nog zonnige, zij het stilaan wat bewolkte Limoges.
Maandag 2 juni 2014: Limoges – Sainte Foy la Grande 178 km De vijfde dag: het zadel wordt al een beetje harder en sommige kilometers schijnen al een beetje langer te duren. Zeker als er meteen na de start een paar lange hellingen wachten. Het klom zo lang, dat we het eerste uur nauwelijks 23 km ver zaten. Na de 178 km bij de aankomst was het gemiddelde gestegen tot 27,2 km. (Alweer wat discussie, volgens sommigen zijn er een paar kilometers meer of minder.) De allereerste kilometers waren nochtans vlak, maar behoren tot de minst prettige tot nog toe: fietsen in een Franse stad in de maandagochtendspits, dan word je vooral geconfronteerd met chagrijnige Fransen op weg naar het werk. Een paar kilometers verder zaten we weer in de rust van de velden en bossen (en heuvels). Vandaag verlieten we de Limousin-koeien en trokken naar de beroemde ganzen van de Périgord. Dat zorgde in de groep bijna voor een nieuwe Franse revolutie. De Gaiaïsten kwamen pal tegenover de Canardisten te staan. De ene groep wilde geen foie gras op het menu, de andere proefde de smaak al bij de gedachte alleen. Het bleef bij dat ingebeelde proeven… Maar, laten we niet overdrijven en in goede José De Cauwer-traditie eens uitleggen wat er zoal gegeten wordt bij een bevoorrading. Dat ziet er doorgaans als volgt uit: Luikse wafel, frangipane, carré confiture, energiesnoep, energiereep, energiepoeder, cola, limonade, café en nog een en ander. Lunch onderweg is ofwel een smakelijke pasta (zie gisteren), ofwel belegde brodjes, zeg maar stevige broodjes. Dan komt er nog eens fruit en/of koekjes achterna. Over het avondeten zullen we het dan maar niet hebben, want dan breekt die nieuwe Franse revolutie misschien echt uit. De lunch nuttigden we vandaag trouwens op een parking in het middeleeuwse dorpje Bourdeille. Oorspronkelijk heette het dorp Bordelha. Hoe dan ook, wij hebben er alleen gegeten en gefietst. Onderweg waren er wel meer merkwaardige gemeentenamen, zoals Le Sac, Mars en een naam die ik niet mag typen, want er zijn er al voor minder ontslagen bij de BBC, laat staan wat dat hier zou betekenen. Wedden dat ze die dorpsnaam binnenkort zullen aanpassen? Vandaag moest er ook geschiedenis in het verslag zitten (opdracht van de organisator). Dat komt goed uit, want we reden een tijdje op de Richard Leeuwenhart-route. Voor meer uitleg passen we een geheel journalistiek, wetenschapelijk en onderwijskundig verantwoorde manier toe: zie Wikipedia. Ondertussen zijn we aanbeland in Sainte Foy la Grande, nog zo’n oude gemeente met vele nauwe straten. Niet ver hiervandaan stroomt de Dordogne. De kayakken en kano’s liggen daar op ons te wachten, maar niemand wil er naartoe. Omdat er morgen een rit van 206 km op het programma staat? Goed, ik moet afsluiten, want mijn recuperatiedrank zou klaar staan. Met schuim op. Dat mag wel na een rit in temperaturen tot zo’n 30 graden.
Dinsdag 3 juni 2014: Sainte Foy la Grande – Maslacq 210 km Precies halverwege de rit stond de steen er met het opschrift: Santiago de Compostelle 1000 km. Het eerste teken van de pelgrimsweg. Dat betekent ook dat we halfweg zijn. Na een rit van 210 km staan er nu al meer dan 1100 km op de teller. Lange rit en er werd voorzichtig begonnen. Afwachten? Schrik van de afstand en van de komende, veel steilere ritten? Later ging het tempo wel hoger, zodat we afklokten met een gemiddelde van 27 km per uur. Het parcours gaf zowat alles: eerst de wijngaarden van de Bordeaux, rustig golvend met af en toe een nijdig knikje. Voor de liefhebbers van de Franse aardrijkskunde: we reden Lot et Garonne binnen. De rivier Garonne zouden we later op de dag oversteken. Na de druiven kwamen de bossen van de Landes. Vrij vlak, lange rechte wegen met nauwelijks verkeer, nawelijks dorpen en nauwelijks mensen. Saai dus, maar het ging wel vooruit. Wie dacht dat het saai bleef, zou nog raar opkijken. Het venijn zat immers in de staart (wat dacht je?). Op en af, de ene keer wat meer op dan af. Met percentages tot 15% zaten er ook wel pittige hellingen tussen. Morgen wacht trouwens de oversteek naar Spanje, jawel, met wat ‘cols’ uit de Pyreneeën (neen, de echt hoge Pyreneeën laten we links liggen, we rijden richting Pamplona). Vandaag noteerden we alvast 1748 hoogtemeters (al meer dan 9200 hoogtemeters in totaal). Morgen wachten er heel wat meer hoogrtemeters en volgens het weerbericht jammer genoeg ook de eerste regen. Echt saai had het nochtans niet moeten zijn. We reden immers ook door de Bas Armagnac. Zeg nu zelf, met een paar glaasjes Armagnac… Maar neen, weer geen liefhebbers om eens te stoppen. Wat een groep. Je rijdt voorbij de lekkerste zaken, maar zij blijven trappen en praten over fietsen. Je moet ze ook goed in de gaten houden. Plots gaan ze een finale rijden en dan zie je dat er vier ploegmaten van Casino Knokke bij zitten, die het spel professioneel spelen. Casino Knokke, zouden we eens geen uitnodiging krijgen? Ja, om te komen meerijden met de wielertoeristen die er elke dag, winter en zomer, vertrekken. Dat kregen we als antwoord, maar dat was niet bepaald het verhoopte antwoord. Je merkt het, pelgrim zijn naar Santiago de Compostela is echt geen lachertje.
Woensdag 4 juni 2014: Maslacq – Puente La Reina 176 km Eén enkel onderwerp deze morgen: het regent. Wat? Voor één van de zwaarste ritten? Jawel, meteen een baaldag voor heel wat deelnemers. Wat moeten we aantrekken? Wat is te weinig, wat is te veel? We zouden het later op de dag ondervinden. Eerst de nuchtere gegevens: een rit van 176 km met 3215 hoogtemeters. Bovendien dus: nat van bij het begin (we hebben ons nu nog enigszins beleefd proberen uit te drukken, er werd wel wat anders gezegd, gemompeld, gemurmeld,…). En koud. Koud, uw verslaggever zelf voelde zich na 100 km ongeveer bevroren. Oké dan, bij een bevoorrading gebruikgemaakt van nieuwe, droge kleren: met wintervest, winterhandschoenen en regenjas erbovenop. Dat heeft hij ook gevoeld: in het bergop rijden was het telkens verwoed proberen om de ritsen open te krijgen, in het afdalen was het telkens alles dicht. Na de zoveelste bevoorrading telde hij zes lagen kledij en nog was hij aan het bibberen. Tot Pamplona, waar de temperatuur de hoogte inschoot naar 16 graden en het plots veel te warm werd. Geen probleem, toch al kou genoeg gehad? Dat dacht je maar, daarna volgde nog een ferme klim naar het hotel en weer maar proberen de ritsen open te trekken. Je merkt het: het leven van een wielerpelgrim is niet bepaald rozengeur en maneschijn. Doe maar eens de route tussen Maslacq en Puente La Reina. We spreken elkaar daarna. Om maar een idee te geven: er zat onder meer (onder meer, met de klemton op veel meer) een beklimming van zo’n 26 km in. De Col Ibaneta. Goed, ik hoor het je al zeggen: dat is nauwelijks boven de 1000 meter. Klopt, maar wel lang en geregeld bijzonder steil. Je moet ook eens de kleinere proberen, die nauwelijks op ons rittenschema stonden, zoals de Col Gamia. Die zit boordevol met stroken van 15% klimpercentage. Nota bene in de regen. Je moet zo’n “colletjes” dan ook nog afdalen. Hoeveel remblokjes zijn er vandaag weggesleten? Voor de liefhebbers: er stonden ook nog de Col D’Osquich en de Erro op het programma. Maar tussendoor mocht ook niet onderschat worden. Hier en daar steeg het percentage boven 15%. Het belangrijkste nieuws van de dag (ja, goed, na de regen en de kou en de beklimmingen en de afdalingen) is wel dat we Spanje binnengereden zijn. Van Frans Baskenland naar Spaans Baskenland, het échte, en dat merk je. In Frankrijk zijn de borden al wel tweetalig, maar nog lang niet allemaal. Het lijkt verdacht veel op faciliteitengemeenten in België: het hangt dan van de lokale politiek af in hoeverre de faciliteiten zichtbaar zijn. Eenmaal de Spaanse grens over, verandert dat helemaal. De tweetaligheid is algemeen en als er al eens één taal is, is het Baskisch. Niets van te begrijpen overigens, moeilijk aan te leren taal. De Basken zelf zijn er fier op, getuige de Baskische vlaggen aan huizen en winkels. We zijn ook twee Spaanse vlaggen gepasseerd. Maar die stonden bij een ministerie van Binnenlndse Zaken en een kazerne, allebei omringd door een forse betonnen muur en stalen toegangspoorten. Met vangrails en parkeerverbod voor de deur. Spanje en Baskenland, het is geen liefde. Maar we mogen hier niet te veel politiek geladen onderwerpen naar voren schuiven (alweer, orders van de organisator). Terug naar de rit dan maar. Weet je wat je zoal in deze aanloop van de Pyreneeën tegenkomt. In een klim botsten we bijna op een koe op de weg, in de afdaling stonden er drie paarden op de weg en wat verder ook nog een hondje). Dan denk je al gauw : wat zal het volgende beest zijn? Belanden we na deze afdeling misschien in een dierentuin? Ik heb beneden aan de berg alleen maar een deel van de al gearriveerde groep teruggevonden. De ezels stonden daar ook, keurig in de weide. Wat veel goedmaakte vandaag: een prima hotel met als avondeten een buffet. Keuze tussen spaghetti en… frieten met vis, ribbetjes en nog al wat meer. Sommigen konden niet kiezen en gingen dan maar voor de hele kaart. Dit hotel, Hôtel Jukue, biedt ook wel een andere formule aan: in de kelderverdieping kunnen pelgrims naar Compostela overnachten in zalen en ze hebben er een wasserette en keuken ter beschikking, waar ze zelf hun potje kunnen koken. Even gaan kijken en daar vonden we zowel fietsers als wandelaars, die er gemoedelijk vebroedereden en verzusterden. Pelgrims naar Santiago de Compostella, er zitten precies niet veel “gewone” tussen… Wa
Donderdag 5 juni 2014: Puente La Reina – Burgos 188 km Gisteren bevonden we ons in een kletsnatte koelkast, vandaag peddelden we door een kurkdroge bakoven. Als je ’t mij vraagt, liever de zon hoog aan de hemel. We reden 188 km, wat dan weer wel niet altijd meevalt in de hitte. Maar goed, we mogen niet mopperen, anders doe je zo’n gekke reis niet. Vandaag duurde de rit wel langer dan lang. Er was een paar keer oponthoud. Enkele lekke banden, bij dezelfde persoon dan nog, tot hij lek valt pal tegenover een fietsenmaker. Toch eens die velg en vooral dat lint daarin herstellen. Het bleek dan nog een goede fietsenmaker ook, want hij kon iemand helpen die al heel wat dagen met zijn versnellingsapparaat sukkelde. Een eerste poging bij een vermeende fietsenmaker in Frankrijk leverde niets op, maar deze Spanjaard wist wel van wanten en wilde het nog herstellen ook. Sindsdien rijdt die man met een wel erg brede smile rond. Zo’n toeval, net iemand plat gevallen op die plaats, hoe noem je dat? Even nadenken, vergeet niet dat we pelgrims zijn. Oké? Vul nu zelf in. Er zijn er echter die nog veel heiliger zijn dan wij. Zo kwamen we een groep collega-wielertoeristen-pelgrims uit Italië tegen. Zij rijden naar Lourdes, Santiago de Compostela en Fatima. Daar kunnen wij niet tegenop. Er waren nog meer zaken die voor oponthoud zorgden. Bijvoorbeeld een “puente romantica”, een romaans bruggetje dat een symbool is op de pelgrimsroute. Zo’n 20 km verder stopten we zowaar bij een wijnfontein of wijnbron. Nu ja, een kraan waar wijn uitkomt in plaats van water. Goed, wie dit verslag al enkele dagen volgt, weet dat ondergetekende wel eens klaagt en jammert en zaagt dat we aan al dat lekkers voorbij rijden. Nu zorgt de organisator eindelijk, eindelijk voor een stop en ondergetekende heeft zijn drinkbus daar niet gevuld. ’t Was dan ook nog niet eens 9.30 uur. El ak heet. Dan wijn drinken? Vanavond, vanavond dan maar, zeker? Over ’s avonds gesproken. Gisteren hadden we als hoofdgerecht de keuze tussen friet met vlees of vis en spaghetti bolognaise (of iets dat erop lijkt ’t was alleszins pasta). Het was het een of het ander. Weet wat je zo’n bende wielertoeristen dan kiest? Het een én het andere. Smakelijk. (Vergeef het ons, we hadden honger, we haden overdag een wafel te weinig gekregen, normaal zijn er dat ongeveer zes en gisteren maar vijf plus al dat andere zoiets…). Wielertoeristen, een hongerig volkje… Het schoot niet echt grandioos op vandaag. We wezen de hitte en de vele klimmetjes aan als oorzaak, maar niemand wil natuurlijk toegeven dat ook de vermoeidheid nu en dan, zo heel nu en dan een beetje toeslaat. Je merkt het, ik moet nu voorzichtig zijn, want het gaat om wielertoeristen. Ken je dat, wielertoeristen? Terwijl ik dit typ, vliegen ze elkaar in de haren (al hebben sommigen er niet zo echt veel meer, die helm, heé – of zou dat andere oorzaken hebben, laten we daar vooral niet op ingaan?) over de hoogtemeters van vandaag ging de verhitte discussie (nog wat heter). Ik zal gewoon de uitersten doorgeven (uit veiligheidsoverwegingen): tussen 2400 en 2600 hoogtemeters. Als je ‘t mij vraagt, ’t was gewoon puffen, stampen en nog meer trappen. We zitten nu duidelijk op de weg van de pelgrims. Ze zijn er in alle leeftijden, alle geslachten, alle maten, tal van nationaliteiten en in diverse hoedanigheid. Daarmee bedoel ik: wielertoeristen, fietsers met bagage en wandelaars, zeg maar trekkers. Alle hebben ze zo hun eigen wegen. Vandaag liepen de wegen van de wandelaars geregeld parallel met onze weg, zodat we heel wat keren ‘ola’ hebben mogen zeggen (’t zal mooi zijn als ik thuis geraak: ola in plaats van hallo, ’t kan zijn dat ze me een Magnum geven). Hoe dan ook, in vergelijking met de bepakte fietsers en trekkers, zijn wij salonpelgrims. Watjes. Maar zeg dat niet voort, ’t is hier sowieso al afzien bij de beesten. Bij de beesten? Jawel, vandaag waren die beestjes vooral niet tijdig over de weg geraakt: slangen in alle maten en zelfs iets dat verdacht veel op een das gelijkt. Wil iemand eens opzoeken of dat wel waar kan zijn in deze streken van noordelijk Spanje? De ooievaars leefden wel. Gelukkig maar, zij hebben nog veel werk om de baby’s rond te brengen. Ook enkele valken (of iets dat erop lijkt, we hebben hier geen gediplomeerde vogelaar in de groep) wiekten boven de hete velden. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er in een gracht langs de weg een of ander skelet lag. Toch geen pelegrino die te lang in de zon geweest was? Ondertussen zijn we de streken van de kleine bevallige kerkjes gepasseerd, nu worden ze robuuster, mooi in natuursteen en romaans van aard. We hebben er zelfs eentje gezien dat uitgehouwen was in de rotsen. Het landschap was gevarieerd. We reden de Rioja binnen en dat betekent dat er her en der weidse wijngaarden te bewonderen waren. Maar ook de gerst is hier al tijp, zodat ook de San Miguel gebrouwen kan worden. ’t Kan niet altijd Bavik zijn… Het landschap? Op en af. Op is vermoeiend en af is soms angstwekkend. Mooi en woest en woest mooi, dat wel. We passeerden vandaag vooral landschappen die aan andere oorden deden denken. Zoals de “white cliffs of Dover” (mooie rotsen op de zijkant), Toscaanse heuvels, bezaaid met hier en daar een verloren dorp en zowaar ook groezelioge oorden die deden denken aan de Far West. Je ziet dat de Spanjaarden hun erfenis ook nagelaten hebben in het westen van de VS. We reden zelfs voorbij een apartementsblok dat San Francisco heet, zo zie je maar. Het strafste onderweg is misschien nog wel dat een metrostel ons drie keer voorbij reed. Dat stond wel op een vrachtwagen. Dat was het minst leuke deel van de route vandaag: kilometerslang langs een druk bereden weg, blijkbaar omdat er werken waren op de autweg en al die vrachtwagens nu elders hun toevlucht zochten. Of vermijden ze gewoon de “péage”? We hebben nu ongeveer 1500 km gefietst. Morgen? Dan proberen we weer een heel eind verder te geraken… Velotour is en blijft wel top, een aanrader.
Vrijdag 6 juni 2014: Burgos - Sahagun 152 km Weer moeten we dit verslag beginnen met het weer. Dit keer staat alles in het teken van de wind. Geen gewone wind, niet zomaar wat wind, maar wind die op kop en vooral in de zijkant duwde. Wat aangekondigd werd als een dagje om te recupereren tussen het zware werk door, werd een rit waarin het constant vechten was tegen de beukende wind. “Recuperatiedag” bij de pelgrims van Velotour, dat betekent een rit van “slechts” 152 km. Let op de aanhalingstekens. Er zijn er hier die dat in België niet al te dikwijls rijden en hier is dat dan een dagje tussendoor. Gelukkig zaten er enkele fraaie zichten, monumenten en landschappen in he parcous. De eerste bevoorrading was er zo eentje: bij de ruïnes van het klooster van San Anton. Nee, niet “der Anton”, maar San Anton, dat is een wereld van verschil, geloof me. De schnaps was ver weg. Het kolossale portaal van de kerk, kathedraal waardig, staat er nog (zelfs nog nadat wij er gepasseerd zijn). De lunch (vandaag broodjes met kaas, ham en tomaat – of voor moeilijke mensen alleen met ham en tomaat) kwam er bij de kerk van San Pedro in Fromista. Op de toren nestelen ooievaars (zoals op wel meer plaatsen in deze omgeving) . De kerk, vrij duister, maar met schatten van beeldhouwwerk en schilderijen binnenin (en zelfs iconen en middeleeuwse handschriften in een museum bij de kerk) staat er al overeind sinds de vijftiende eeuw. Op het plein ervoor staan kort gehouden platanen, die waarschijnlijk niet zo oud worden. We rijden ondertussen door Castilla y Leon. Op de borden staat er telkens bij “Junta de Castilla y Leon”. Met de huidige koningskwestie in Spanje zullen we maar geen grapjes maken over “junta”. Ze hebben hier immers een traditie… Wat we vandaag nog onthouden? We zijn gezandstraald door de aanhoudende wind. Zelfs de schaarse dorpen staan hier krom gebogen over de vlakten, alsof ze zich bukken voor de wind. Met hun nauwe steegjes lijkt het wel of de huizen zich al evengoed uit de wind proberen te zetten als de passerende wielertoeristen. We mogen hier geen namen noemen, maar ondergetekende heeft vandaag vooral voor zich “Wilier Izoard” op een fiets zien staan en als hij zich oprichtte, was dat “Casino Knokke”. Met dank. En een tip voor wie door de immense graanvelden van Castilla y Leon komt fietsen: laat de wielen met hoge velgen thuis. Groeten vanuit Hotel La Condorniz, tussen de pelgrims (vandaag zelfs een pelgrim met grote rugzak op skeelers ontmoet). Morgen staat er weer meer klimmen op het programma (en, jawel, veel wind).
Zaterdag 7 juni 2014: Sahagun – Ponferrada 158 km Zo nat, zo koud, maar niet zo alleen. Ik geef het toe, het is een wat miserabele verwijzing naar een stokoude schlager, maar het vertrek vandaag was dan ook miserabel. Koud en nat. Het goede nieuws: toch al minder wind dan gisteren en na een uur kwam de zon erdoor. Eerst schuchter, later wat gemeender, maar echt warm werd het niet. Nog heel even over de wind gisteren: toen ik bij een bevoorrading van mijn fiets stapte, was het goed dat ik hem stevig vast had, de wind tilde die bijna op – en ik was niet bepaald de enige die dat voelde. De rit vandaag gaat echter niet de geschiedenis in door de wisselende weersomstandigheden en zelfs niet eens door de forse klim naar het beroemde kruis in Foncebadon. Dat betekent 20 km klimmen, waarvan de laatste 10 km enkele pittige stroken bevatten. Volgens sommigen 12%, volgens anderen 14% klimmen. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd: steil, een slecht wegdek en als verrassing dwars door een dorp, door een heel nauwe straat met de goot in het midden. De echte verrassing kwam nog enkele kilometers verder. Politie. We mochten niet meer verder, omdat er een autorally bezig was. Dan wachten we wel even. Dat wordt wel 8 uur vanavond, antwoordde de politieman. Het alternatief: een wendelwegje door de bergen, eerst weer bergop, dan steil naar het dorpje in de vallei. Na een tijdje zaten alleen nog de echte Sven Nijs-gelijken op de fiets. Voor de anderen werd het een moeizame wandeling (wandel maar eens met fietsschoenen op een steil pad, dat bezaaid ligt met stenen, kuilen, zand, weer putten en stenen in alle maten). Je ziet het, Velotour brengt echt wel avontuur. Deze extra expeditie was zelfs in de prijs inbegrepen. (Over “in de prijs inbegrepen” hebben we trouwens geen klachten – je ziet het, ik blijf vriendelijk voor mijn organisatoren, af en toe wat reclame.) Eerder op de dag al hadden we een bevoorrading in Valencia. Echt waar, maar dan wel Valencia de Don Juan. Dat roept allerhande bedenkingen of gevoelens op, die Don Juan, maar ik denk dat de Don Juans in de groep ook een beetje moe aan het worden zijn. Nochtans blijven de ooievaars hun best doen, ze nestelen op kerken en de hoogste gebouwen. Bij de lunch (pasta met worstjes, pesto en groenten, wat dacht je?) waren we al voorbij de beroemde brug van Astorga, de zigzagbrug waar ale pelgrims over stapen, wij dan met de fiets er tussenin. Ondertussen krijgen we een beeld van Noord-Spanje. Veel graan, zeer veel graanvelden en eindeloze wegen met pelgrims. Rijkdom zie je hier zelden of niet geëtaleerd. Wel veel bordjes ‘se vende’ bij huizen en boerderijen. Onmiskenbaar heeft de crisis hard toegeslagen. Ook de doorsnee auto is hier ouder en goedkoper en kaduuker dan de doorsnee auto in België. Je passeert een herder met een bepakte ezel en een kudde schapen, stoffige dorpjes, ’t was vandaag weer vooral veld-veld-veld. Maar bij het kruis van Foncebadon zie je na het dal de bergen een fiks stuk hoger rijzen, met sneeuw op de toppen en flanken. Jawel, Noord-Spanje is niet bepaald een warme streek… We overnachten in Ponferrado, vlabij de aankomst van het wereldkampioenschap dit jaar. De stad zelf is vrij vlak, maar in de onmiddellijk omgeving wachten tal van kuitenbijters. Wie kan die aan? Morgen wordt het de laatste lange rit, maar wel nog een bijzonder stevige met alweer een lange klim, gevolgd door talloze bulten in het profiel. Het blijft trappen, sleuren, duwen. Velotour, jawel, het blijft een avontuur.
Zondag 8 juni 2014: Ponferrada – Arzua 176 km Gisteren kregen we het eerste uur regen, vandaag het laatste uur. Als je ’t mij vraagt, ik verkies het laatste. Zoals aangekondigd, is deze laatste lange rit van ons traject ook één van de lastigste. Na 30 km begon de klim al naar de Alto de Polo, zo’n 1300 meter hoog. Wel een gestage klim, 5 tot 9% steil en vooral lang. Daarmee was het niet afgelopen, de meer dan 100 km daarna was het alsof we op een uitvergrote kermisattractie zaten: op en af, de ene keer al wat steiler en langer dan de andere. We registreerden meer dan 2750 hoogtemeters. Hier en daar een beetje gemopper gehoord? Aha, dat betekent dat de vermoeidheid zich meer en meer laat voelen. Zal wel, we hebben nu immers bijna de kaap van 2000 km gerond. Dat is voor morgen. Er staan amper 50 km op het programma. Een ereronde of veredeld criterium? Geen sprake van. Dit is de Tour de France niet, dit is een pelgrimsweg: dat betekent dat het ook morgen klimmen blijft. Zelfs stevig. We krijgen een spervuur van klimmetjes en klimmen, tot boven de 15%. Daarna wacht Santiago de Compostela… Wat hebben we nu geleerd op deze tocht? Ten eerste hier en daar een extra woordje van de talen van de regio’s waar we doorheen trokken, al viel dat met het Baskisch niet zo mee (niet bijster veel van te snappen). Ook het Westvlaams blijft voor problemen zorgen. Jawel, nogal wat Westvlamingen in de groep en probeer die taal maar eens volledig te verstaan. Als er dan nog veel wind staat onderweg, verloopt zo’n gesprek niet altijd even vlot. Qué? Qué? Wat onthouden we nog? Zeer weinig wielertoeristen gezien onderweg. Alleen de laatste dagen passeerden we uiteraard ook de vele pelgrims op hun zwaar bepakte fietsen en mountainbikes. Respect, zo heet dat dan (maar welgemeend, respect). Maar lokale wielertoeristen bleven zeldzaam. Frankrijk en Spanje zijn toch ook wielergekke landen? De volgende les: een landschap als vandaag is dikwijls prachtig, de dorpjes zijn schilderachtig en hier en daar een middeleeuws klooster of nog een oud dorpje: dat fleurt de pelgrim op, ook de fietsende pelgrim. Maar we vergeten ook de eindeloze wegen door de bossen en velden niet. Een pelgrim moet er allemaal tegen kunnen. Wat nog? Zeg nooit dat er geen kloeke auto’s in een regio rijden. Gisteren geschreven, vandaag leek het wel of dat bericht in het Spaans vertaald is, en dat al die Spanjaarden even ons ongelijk wilden komen tonen: want er reden nog nooit zoveel auto’s van merken als Mercdes en BMW voorbij. Omdat het zondag is? Of omdat Galicia, waar we doorheen reden, rijker is? Ook geleerd in Spanje: zowat elke provincie wil hier autonomie, zo lijkt het wel. We dachten alleen aan Baskenland en Catalonië, maar ook de anderen sparen de graffiti en andere opschriften niet over hun streven naar autonomie. Oei oei, nu komen we in politiek vaarwater en dat zullen we maar vlug verlaten. Met de regeringsvorming in België… Morgen de laatste loodjes… Dan is het nu het moment om iedereen te bedanken. Neen, geen namen, maar iedereen weet wel wat hij/zij gedaan heeft en hoe hij/zij de groep geholpen heeft. Ook oprecht dank aan de organisator. Hoewel, zouden we dat wel doen? Weet hij wel hoeveel wij hebben “afgezien”? Dat betekent ook dat er morgen niet meteen een verslag volgt. Hou deze blog wel nog wat langer in de gaten. Er kan nog wat op komst zijn… Groeten vanuit Hotel Suiza in Arzua.
Maandag 9 juni 2014: Arzua – Santiago de Compostela 58 km (tot luchthaven 70 km)& Donderdag 29 mei – maandag 9 juni 2014: Harelbeke – Santiago de Compostela 2040 km (tot de luchthaven 2052 km) Opstaan voor de laatste rit van de befaamde pelgrimsweg, een korte maar nijdige rit met veel op en af, een parcours met ettelijke keren iets dat verdacht veel gelijkt op de Bosberg erin (gelukkig telkens op asfalt), een enkele keer al eens een geasfalteerde Taaienberg en voor het overige tal van heuvels die niet zouden misstaan in een Ronde van Vlaanderen. (Een tip voor een Ronde van Compostela?) Gelukkig zouden het op deze laatste dag niet eens 50 km worden. Dat moest nog haalbaar zijn. Meer nog, bij het vertrek was het zelfs droog. Beetje fris, maar de temperatuur zou vlug stijgen (of kwam dat door het klimwerk?). Bij het begin lagen de wegen weliswaar nog nat en de wolken dreigden, maar we zouden de hele dag van regen gespaard blijven. En toch. Consternatie bij het vertrek. Paniek? Niet echt, maar de verschillende gps’en wijzen verschillende richtingen uit. Bij de ritten van boven de 170 en zelfs boven de 200 km was dat allemaal geen probleem, maar voor deze rit is er al meteen discussie over het parcours bij het vertrek. Via heuse democratische (maar niet geheime) stemming hebben we dan maar beslist dat we de makkelijkste route zouden nemen. Daar zou niets boven de 10% klimmen in zitten. Zijn de helden moe? Gevaarlijke vraag, ik corrigeer: zijn de helden een beetje moe? Een zeer klein beetje moe? Misschien? Heel misschien? Dat laatste kunnen ze nog wel toegeven. Soms zit het in de vraagstelling om een vriendelijk antwoord te krijgen. Die “gemakkelijke” weg was nog nooit verreden en enkele kilometers verder en begon met een lange “loper”, zo’n typische klim die een beetje geselt zonder in het begin iemand in het rood te jagen, maar op de duur toch de hele groep uit elkaar ranselt. Dan, plots, blijkt de weg vrolijk vlak verder te gaan via de… autostrade. Alweer consternatie alom. Moeten we nu echt weer naar beneden en dan toch die nauwe, bultige wegen met de opeenvolging van kuitenbijters op? Jawel, geen lievemoederen aan, tenzij iemand zin heeft om door de guardia civil van de autostrade geplukt te worden. Daarmee weten onze opvolgers het: er is geen ontsnappen mogelijk aan die kwellende klimmetjes de laatste dag. Voor ons werd het zo ook geen verhoopte 48 km, maar wel 58 kilometer naar de kathedraal van Santiago de Compostela. Dat is zelfs letterlijk klimmen tot zowat de laatste meters. Ook de laatste kilometer (ja, er hangen echt rode driehoeken, maar die zullen hier wel een andere betekenis hebben, het is trouwens een hele rij driehoeken) blijft het klimmen. Nog een moeizame plaveiweg van 14% steil, zigzaggend tussen de pelgrims te voet, op mountainbike, met de zwaar bepakte fiets of een zeldzame groep met racefietsen en nog tal van andere toeristen en inwoners, het is daar sleuren, duwen, balanceren tussen al dat gewriemel. Een mierennest kruipt omhoog. Dan volgen nog twee trappen en daar speelt de doedelzak. Het klinkt als een welkom voor elke pelgrim die de poort naar het kathedraalsplein doorkomt. Echt waar, we zijn er! Alle twijfels, alle vermoeidheid, alle inspanningen worden naar de achtergrond geduwd. Later volgden nog ongeveer 12 km naar de luchthaven. Jawel, met nog enkele hellingen. Daarmee kwam de kilometerteller op 2040 km tot de kathedraal en 2052 km tot de luchthaven. Op Facebook of blogs kan je afwijkende kilometers vinden, maar we houden het hier bij de eveneens democratisch tot stand gekomen middenweg tussen de diverse gps’en. Een mens moet de kerk wat in het midden houden (zeker in Compostela). Ook het extra deel van het wereldkampioenschap-parcours in Ponferrada (dat later dit jaar plaatsvindt) is er uiteraard niet bijgeteld. Ook mensen die meer dan eens een rondpunt helemaal rond gereden hebben (al dan niet opzettelijk), zullen meer kilometers tellen. In Santiago de Compostela haalden we ook onze laatste stempel van de route. Dat deden we in een hotel, waar dat meteen gegeven werd. Wie het officieel wil, krijgt er een mooie oorkonde bij, maar dan moet je voor je vertrekt in België eerst wel het lidmaatschap aanvragen van het Compostelagenootschap. Alle informatie daarover vindt u op www.compostelagenootschap.be. Gelovig of niet, vroom of niet, laat de kans zeker niet voorbij gaan om de kathedraal te bezoeken. Een massieve, duistere kerk die in 1188 afgewerkt werd, pas in 1211 ingewijd werd en waar evengoed al in de elfde eeuw gebouwd werd, vandaar dat er verschillende datums in omloop zijn. Vele eeuwen later volgden dan weer aanpassingen en werd er bijgebouwd, zodat architecten en kunstliefhebbers nu hun hart kunnen ophalen aan het vertellen over de vele stijlen. Je ziet het, niet alleen wielertoeristen worstelen wel eens om de cijfers op één lijn te krijgen. Ook historici zijn het niet altijd eens met elkaar of plakken niet altijd dezelfde datum op een kroniek. De kerk staat waar het graf van de apostel Jakobus gevonden werd. Een beetje vreemd dat dit zo ver van het toenmalige Palestina gebeurde, maar goed, de sterren zouden het aangewezen hebben aan een herder, laat ons er vooral niet over redetwisten. Wil je er alles over weten? Er bestaan talloze boeken, reisgidsen en websites, waarvan sommige alles tot in de details uitleggen. Ze vertellen ook alles over de vele prachtige gebouwen onderweg en uiteraard over de beroemde botufumeiro, het grote wierookvat dat op bepaalde dagen door de kathedraal geslingerd wordt. Rond de kathedraal is het Scherpenheuvel in het kwadraat: allerhande kramen en shops met sint-jacobsschelpen, sleutelhangers en andere souvenirs. De sint-jakobsschelp is het symbool van de heilige Jakob of Jacobus. Inderdaad, het gaat om de begeerde en ook niet bepaald om zijn heiligheid bekend staande “coquille Saint-Jacques”. Ze is ook nog bekend als het merkteken van oliemaatschappij Shell, maar daar bevindt de sluiting van de schelp zich onderaan, terwijl de pelgrims ze met de sluiting naar boven dragen. Geen reclame. Jawel, ook de eethuizen in alle formaten, rangen en standen duiken er op. En bars. Overdreven heilig gaat het er niet bepaald aan toe, Santiago de Compostela is duidelijk het Vaticaan niet. Wielertoeristen hoeven zelf ook niet heiliger te zijn dan de paus. Oei oei, iets verkeerd gezegd? Neen, er waren geen klachten over de groep. De ene is wat sterker dan de andere (of veel sterker dan de andere), bergop en bergaf zoekt ieder zo zijn eigen ritme en snelheid, maar bij wind en vlagen sluit dat geheel zich perfect om iedereen mee te krijgen. Het is een organisatie binnenin de groep van 16 deelnemers die spontaan ontstaat. Die 16 moeten nu even bekomen en ook afkicken van hun dagelijkse routine. Uiteindelijk gaat het op zo’n reis elke dag om ontbijt – fietsen – bevoorradingen – installeren in het hotel – avondmaal – slapen – en uiteraard keurig op tijd elke avond de recuperatiedrank, die voor iedereen zo wel wat anders betekent, er circuleerden zelfs recuperatiedranken met de naam Bavik, vreemde naam voor zo’n drank, wel vitaminerijk, naar het schijnt. (’t Is van horen vertellen, hoor.) In naam van alle deelnemers wil ik tot slot organisator-begeleider Stephan Dierick en zijn hele entourage van Velotour (ook de organisatie van thuis uit, de meerijdende mecanicien, alle extra helpers,…) welgemeend bedanken. In zo’n organisatie moet alles stipt gebeuren om steeds de meeste kans te hebben om het doel te bereiken. Ondanks dat duidelijke doel, gaat het er warm en familiaal aan toe. Jawel, we kunnen ook vriendelijk zijn, want we moeten onze fiets nog terugkrijgen. De fietsen keren immers terug in de vrachtwagen, terwijl wij al na enkele uren in het vliegtuig terug in Zaventem stonden. Maar goed, we menen het echt wel met die dankwoorden. Meer nog, we durven zelfs toegeven dat we goed moe zijn. Het was echt wel zwaarder dan we dachten. Niet belabberd moe, wel goed moe. Tevreden moe, zoiets. Zeer tevreden moe zelfs, bestaat zoiets? Dat maakt het grote verschil. Ook nog een speciaal woord van dank aan alle mensen die foto’s genomen hebben. Neem zeker een kijkje op de website. Van hieruit: dankjewel aan deelnemers en organisatoren!
12-06-2014 om 21:50 geschreven door Maes Curt
Periode:
van 28 mei 2014 tot en met 1 december 2016
)
)
[Zend_View_Helper_HeadMeta] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => name
[name] => robots
[content] => index,follow
[modifiers] => Array
(
)
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadLink] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[rel] => alternate
[href] => http://Curt.waarbenjij.nu/feed.rss
[title] => Reisverslagen van Curt.waarbenjij.nu
[type] => application/rss+xml
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/ui/exampleHintText.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.mousewheel.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/json2.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cycle.lite.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.jscrollpane.min.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-ui-1.8.16.custom.min.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tagify.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.validationEngine-nl.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.validationEngine.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tools.min.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.prettyPhoto.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ba-dotimeout.min.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.store.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.cookie.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.miniColors.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tmpl.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.textCounter.js
)
[source] =>
)
[19] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.rotate.js
)
[source] =>
)
[20] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.easyBGResizer.js
)
[source] =>
)
[21] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.js
)
[source] =>
)
[22] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/aurigma.uploader.installationprogress.js
)
[source] =>
)
[23] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/external/aurigma/local/aurigma.uploader.nl_localization.js
)
[source] =>
)
[24] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.ad-gallery.js
)
[source] =>
)
[25] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/gmaps.js
)
[source] =>
)
[26] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/googleMapsNew.js
)
[source] =>
)
[27] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Callback.js
)
[source] =>
)
[28] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/Entity.js
)
[source] =>
)
[29] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/setup.js
)
[source] =>
)
[30] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery-example.js
)
[source] =>
)
[31] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.tooltip.min.js
)
[source] =>
)
[32] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.ui.datepicker-nl.js
)
[source] =>
)
[33] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/bas.js
)
[source] =>
)
[34] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/team.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_InlineScript] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] =>
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/tmpl.min.js
)
[source] =>
)
[1] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/load-image.min.js
)
[source] =>
)
[2] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/bootstrap.min.js
)
[source] =>
)
[3] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.iframe-transport.js
)
[source] =>
)
[4] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload.js
)
[source] =>
)
[5] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.fileupload-ui.js
)
[source] =>
)
[6] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/fileUploadCustomSettings.js
)
[source] =>
)
[7] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/jquery.timeago.js
)
[source] =>
)
[8] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/local/jquery.timeago.nl.js
)
[source] =>
)
[9] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/jquery/fileuploader.js
)
[source] =>
)
[10] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/entity/upload.js
)
[source] =>
)
[11] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/SortableEntities.js
)
[source] =>
)
[12] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/unoslider.js
)
[source] =>
)
[13] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/shop.js
)
[source] =>
)
[14] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/classes/PortalTicker.js
)
[source] =>
)
[15] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/afterLoading.js
)
[source] =>
)
[16] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/commentValidation.js
)
[source] =>
)
[17] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/clubs.js
)
[source] =>
)
[18] => stdClass Object
(
[type] => text/javascript
[attributes] => Array
(
[src] => https://cdn.easyapps.nl/578/js/custom/carousel.js
)
[source] =>
)
)
)
[Zend_View_Helper_HeadTitle] => Zend_View_Helper_Placeholder_Container Object
(
[_prefix:protected] =>
[_postfix:protected] =>
[_separator:protected] => -
[_indent:protected] =>
[_captureLock:protected] =>
[_captureType:protected] =>
[_captureKey:protected] =>
[storage:ArrayObject:private] => Array
(
[0] => Santiago
[1] => Curt Maes
[2] => WaarBenJij.nu
)
)
)
)
[_autoEscape:protected] => 1
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
[Url] => Zend_View_Helper_Url Object
(
[view] => Zend_View Object
*RECURSION*
)
)
[_helperLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_helperLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filter:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterClass:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoaded:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_filterLoadedDir:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
)
[_escape:Zend_View_Abstract:private] => htmlspecialchars
[_encoding:Zend_View_Abstract:private] => UTF-8
[_lfiProtectionOn:Zend_View_Abstract:private] => 1
[_loaders:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[filter] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Filter_] => Array
(
[0] => Zend/View/Filter/
[1] => ./views/filters/
)
[User_View_Filter_] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/user/views/filters/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
[helper] => Zend_Loader_PluginLoader Object
(
[_loadedPluginPaths:protected] => Array
(
)
[_loadedPlugins:protected] => Array
(
[HeadMeta] => Zend_View_Helper_HeadMeta
[Doctype] => Zend_View_Helper_Doctype
[HeadLink] => Zend_View_Helper_HeadLink
[HeadScript] => Zend_View_Helper_HeadScript
[InlineScript] => Zend_View_Helper_InlineScript
[HeadTitle] => Zend_View_Helper_HeadTitle
[DateTime] => TravelLog\View\Helper\DateTime
[Url] => Zend_View_Helper_Url
)
[_prefixToPaths:protected] => Array
(
[Zend_View_Helper_] => Array
(
[0] => Zend/View/Helper/
[1] => ./views/helpers/
)
[TravelLog\View\Helper\] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/library/TravelLog/View/Helper/
)
[User_View_Helper_] => Array
(
[0] => /srv/www/tl-www/website/application/modules/user/views/helpers/
)
)
[_useStaticRegistry:protected] =>
)
)
[_loaderTypes:Zend_View_Abstract:private] => Array
(
[0] => filter
[1] => helper
)
[_strictVars:Zend_View_Abstract:private] =>
[module] => user
[controller] => travels
[action] => details
[currentUserId] => 0
[currentUserName] =>
[domainName] => waarbenjij.nu
[protocol] => https://
[cdnRoot] => https://cdn.easyapps.nl/
[cdn] => https://cdn.easyapps.nl/578/
[notificationWindow] =>
[customBannerParameters] => Array
(
)
[analyticsDomain] => .waarbenjij.nu
[analyticsCode] => UA-109425-7
[analyticsClickTracking] =>
[user] => TravelLog\Entity\Users\Users Object
(
[latestReport:protected] =>
[_name:protected] => users
[_schema:protected] => users
[_data:protected] => Array
(
[userId] => 427523
[communityWebsiteId] => 1
[username] => Curt
[usernameCrc32] => 277644059
[primaryLanguageId] => 0
[status] => online
[latitude] => 52.374030
[longitude] => 4.889690
[firstName] => Curt
[lastNamePrefix] =>
[lastName] => Maes
[photoAvailable] => no
[photoRevision] => 0
[emailAddress] => Curt.maes@telenet.be
[emailAddressCrc32] => 0
[currentCityId] => 2759794
[currentCountryId] => 134
[advertising] => yes
[pictureCount] => 30
[videoCount] => 0
[gender] => male
[homeCityId] => 0
[homeCountryId] => 0
[newsletterSubscription] => yes
[registrationDate] => 2016-05-03 23:10:42
[lastLoginDate] => 0000-00-00 00:00:00
[birthday] => 1957-12-22
[showOnHomepage] => yes
[description] => Mijn lang leven fietsen , wandelen ,genieten van de natuur .
[mailFlow] => enabled
[mailinglistAcceptMemberFirst] => no
[showWelcomeBanner] => yes
[vipExpirationDate] => 0000-00-00
[showVipStatus] => yes
[freeSecondAlbumCredits] => 0
[mailNewReports] => yes
[mailNewReportComments] => yes
[photoPlayerType] => inline
[visitorCount] => 284
[showHalloBuitenland] => yes
[showComments] => yes
[showSocialMediaButtons] => yes
[adi_num_invites] => unlimited
[passwordProtected] => no
[vipMember] => no
[currentCityName] => Amsterdam
[currentCountryName] => Nederland
[currentCountryIsoCode] => nl
[currentContinentId] => 4
[currentContinentName] => Europa
[currentTimezoneId] => 312
[currentLatitude] => 52.374030
[currentLongitude] => 4.889690
[timezoneId] => 312
[timezoneName] => Europe/Amsterdam
[localTime] => 2024-04-27 23:28:04
[age] => 66
[travelStatus] =>
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_50x50.jpg
[imageLink105x105] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_105x105.jpg
[imageLinkSidebar] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/default/profile_sidebar.jpg
)
[_apiClient:protected] => TravelLog\ApiClient\HttpApiClient Object
(
[urlPath:protected] => users/users
[lastReponse:protected] =>
[_timeout:protected] => 10
[_throwExceptions:protected] => 1
)
[_errors:protected] => Array
(
)
[_isNew:protected] =>
[_primaryKeyField:protected] =>
[_relatedEntities:protected] => Array
(
)
)
[userFullName] => Curt Maes
[visitedCountries] => Array
(
)
[travel] => TravelLog\Entity\Users\Travels Object
(
[_name:protected] => travels
[_schema:protected] => users
[_data:protected] => Array
(
[travelId] => 503301
[userId] => 427523
[travelIdUrl] => 0
[title] => Santiago
[description] => Donderdag 29 mei 2014: Harelbeke – Laon 176 km Na een eerste gezamenlijk ontbijt in Harelbeke vertrekt de groep van 16 Compostela-fietsers voor een eerste rit van 180 km. Voor de eerste rit worden we nog begeleid door drie gezellen die hun tocht daarna alleen voortzetten. Na zo’n 60 km passeren we de Franse grens en komen terecht in het Franse noorden. Niet bepaald de mooiste of gezelligste omgeving van Frankrijk, maar Velotour heeft er wel mooie, rustige paden uitgekozen. Onderweg leert een mens nog wat bij. Bijvoorbeeld: hoe laat je je hond uit zonder je moe te maken? Je rijdt stapvoets met de auto en de hond aan de leiband loopt ernaast op de weg. Wat valt nog op? Vele oude tv-antennes. Hoe moet je dat aan jongeren duidelijk maken? Geen schotelantennes, maar stevige klassieke antennes. Maar we moeten het over de rit hebben. Die ging gezwind, onder enkele donkere wolken, maar het bleef droog. Iedereen reed vlot mee, terwijl de mannen aan de kop bekend werden. Ze zouden dat ook de komende dagen volhouden. Straffe gasten.
Vrijdag 30 mei 2014: Laon- Nemours 214 km Tweede dag en meteen een stevige. 214 km wachten ons. De eerste helft is bovendien al goed op en af. Vele afdalingen, maar er zat toevallig ook altijd een forse klim voor. Nu ja, fors is volgens sommigen overdreven. Maar iedereen geeft toe dat het wel kuitenbijters zijn. De omgeving verandert drastisch. We rijden door de rand van de Champagne. Mooi en zonnig, maar dubbel hard, want we stopten nooit bij één van de vele champagneboeren. Vreemde jongens en meisjes, die van Velotour. Eenmaal voorbij de Champagne, kwamen we terecht in de bossen, richting Fontainebleau. De wegen werden wat vlakker en het tempo ging de hoogte in, zodat we met een uur voorsprong op het schema bij het hotel kwamen (waar een kopgroep de 214 km niet genoeg vond, want gewoon voorbij het hotel reed, zodat de laatsten plots de eersten werden). We kwamen toe in een alcoholvrij hotel. Leg dat maar eens uit na een rit door de Champagne (al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we in een ander restaurant gegeten hebben…).
Zaterdag 31 mei 2014: Nemours – Issoudun 182 km De derde rit werd een ‘overgangsetappe’, behoorlijk lang (184 km), maar tamelijk vlak. Laten we het golvend noemen (we zijn ook enkele golfvelden gepasseerd). Meestal reden we door het veld. Wat een geluk dat we meewind hadden en een warme zon. Wie door deze enorme open ruimte tegenwind krijgt, zal het geweten hebben. We mogen er niet aan denken. Hoewel, we hebben toch nog altijd dezelfde straffe jongens die ons uit de wind zetten. Af en toe een dorp en daar zaten mooie bij. Onze lunch namen we in Sainte Moraine, op een dorpsplein dat zo kan dienen als decor van een film over het Frankrijk van de jaren stillekens (maar dan positief bedoeld). We reden zelfs de Loire over en, zoals de Loirestreek het wil, zagen we daar ook al een royaal kasteel. Het tempo werd vandaag nog opgetrokken, de bevoorrading en de lunch werden dan ook nog meer op prijs gesteld. Nu tijd voor de was en de plas, dat hoort ook bij het “avontuur” van velotour.
Zondag 1 juni 2014: Issoudun – Limoges 172 km De vierde dag laat zich al behoorlijk meer voelen, zeker als ook het landschap er nog een schepje bovenop doet. “Mijn vlakke land” is nu immers ver weg, hier golft het en geregeld mag je al van meer dan een golvend parcours spreken. Op een bepaald moment stond er zelfs al een “sommet”, meer bepaald Col de la Roche. Een stevige, maar wel nog altijd niet boven de 500 meter boven de zeespiegel. Kortom, ’t was puffen, zij het voor de ene wat meer dan voor de andere. Na een frisse start werd het zelfs echt warm en dan staat er in die klimmetjes af en toe een man met een hamer (alweer: voor de ene is dat een hamer van staal en voor de andere is dat een hamer van plastic – en sommigen hebben niet eens een hamer gevoeld). Aanvankelijk reden we nog tussen eindeloze velden. “We” staat hier voor de 16 jongens (15 op de fiets, één aan het stuur van de volgwagen, klaar met drinkbussen?) en 1 meisje (sommige jongens mogen misschien al meer man genoemd worden, maar een meisje blijft een meisje). Terug naar de route: als er een graanschuur van Frankrijk bestaat, ligt die waarschijnlijk wel na Issoudun. We moesten vandaag ook iets meer zeggen over de natuur. Daarom: tussen al die tarwe, het koolzaad en het graan (is dat wel natuur?) werden de rode klaprozen stilaan vervangen dor blauwe korenbloemen (tot vandaag kende ik wel korenwijn, maar geen korenbloemen). Als lunch werd het pasta met worstjes. Dat klinkt misschien niet lekker, maar we hebben hier een organisator die daar echt smaak kan in brengen, het geheim zou bij de pesto en de groenten liggen. In het tweede deel van de rit zorgde het landschap voor een nieuwe verrassing: een heuvelzone. Even links en rechts kijken, neen, geen ontkomen aan, het werd nog steiler. Na 170 of 172 km (er is discussie, zoals elke dag, elke gps volgt zo zijn eigen methode, al ligt het verschil niet meer dan 2 tot 4 km uiteen tot nog toe) bereikten we hotel Le Marceau in Limoges. In de buurt hangen grote affiches over “La Vallée des Singes”, al weet ik niet of we daar zomaar binnen kunnen met deze groep. Ze hebben hier ook een “Parc des Loups” maar we hebben zelf al de wolf van het Waasland mee. Die is trouwens van de kop niet weg te krijgen. Naast hem rijdt meestal iemand uit de buurt van de enige echte Muur. Voilà, zo hebben we de privacy beschermd en toch een aanwijzing gegeven van degenen die het meest op kop rijden (het meest is soms volledig in dit geval). Ze rijden trouwens niet traag. Gisteren werd er bijna 31 km per uur gehaald, op het veel zwaardere parcours vandaag klokten we nog af op 28,5km. Nu eens kijken of ze vanavond iets anders dan pasta op het bord leggen. Groeten uit het nog zonnige, zij het stilaan wat bewolkte Limoges.
Maandag 2 juni 2014: Limoges – Sainte Foy la Grande 178 km De vijfde dag: het zadel wordt al een beetje harder en sommige kilometers schijnen al een beetje langer te duren. Zeker als er meteen na de start een paar lange hellingen wachten. Het klom zo lang, dat we het eerste uur nauwelijks 23 km ver zaten. Na de 178 km bij de aankomst was het gemiddelde gestegen tot 27,2 km. (Alweer wat discussie, volgens sommigen zijn er een paar kilometers meer of minder.) De allereerste kilometers waren nochtans vlak, maar behoren tot de minst prettige tot nog toe: fietsen in een Franse stad in de maandagochtendspits, dan word je vooral geconfronteerd met chagrijnige Fransen op weg naar het werk. Een paar kilometers verder zaten we weer in de rust van de velden en bossen (en heuvels). Vandaag verlieten we de Limousin-koeien en trokken naar de beroemde ganzen van de Périgord. Dat zorgde in de groep bijna voor een nieuwe Franse revolutie. De Gaiaïsten kwamen pal tegenover de Canardisten te staan. De ene groep wilde geen foie gras op het menu, de andere proefde de smaak al bij de gedachte alleen. Het bleef bij dat ingebeelde proeven… Maar, laten we niet overdrijven en in goede José De Cauwer-traditie eens uitleggen wat er zoal gegeten wordt bij een bevoorrading. Dat ziet er doorgaans als volgt uit: Luikse wafel, frangipane, carré confiture, energiesnoep, energiereep, energiepoeder, cola, limonade, café en nog een en ander. Lunch onderweg is ofwel een smakelijke pasta (zie gisteren), ofwel belegde brodjes, zeg maar stevige broodjes. Dan komt er nog eens fruit en/of koekjes achterna. Over het avondeten zullen we het dan maar niet hebben, want dan breekt die nieuwe Franse revolutie misschien echt uit. De lunch nuttigden we vandaag trouwens op een parking in het middeleeuwse dorpje Bourdeille. Oorspronkelijk heette het dorp Bordelha. Hoe dan ook, wij hebben er alleen gegeten en gefietst. Onderweg waren er wel meer merkwaardige gemeentenamen, zoals Le Sac, Mars en een naam die ik niet mag typen, want er zijn er al voor minder ontslagen bij de BBC, laat staan wat dat hier zou betekenen. Wedden dat ze die dorpsnaam binnenkort zullen aanpassen? Vandaag moest er ook geschiedenis in het verslag zitten (opdracht van de organisator). Dat komt goed uit, want we reden een tijdje op de Richard Leeuwenhart-route. Voor meer uitleg passen we een geheel journalistiek, wetenschapelijk en onderwijskundig verantwoorde manier toe: zie Wikipedia. Ondertussen zijn we aanbeland in Sainte Foy la Grande, nog zo’n oude gemeente met vele nauwe straten. Niet ver hiervandaan stroomt de Dordogne. De kayakken en kano’s liggen daar op ons te wachten, maar niemand wil er naartoe. Omdat er morgen een rit van 206 km op het programma staat? Goed, ik moet afsluiten, want mijn recuperatiedrank zou klaar staan. Met schuim op. Dat mag wel na een rit in temperaturen tot zo’n 30 graden.
Dinsdag 3 juni 2014: Sainte Foy la Grande – Maslacq 210 km Precies halverwege de rit stond de steen er met het opschrift: Santiago de Compostelle 1000 km. Het eerste teken van de pelgrimsweg. Dat betekent ook dat we halfweg zijn. Na een rit van 210 km staan er nu al meer dan 1100 km op de teller. Lange rit en er werd voorzichtig begonnen. Afwachten? Schrik van de afstand en van de komende, veel steilere ritten? Later ging het tempo wel hoger, zodat we afklokten met een gemiddelde van 27 km per uur. Het parcours gaf zowat alles: eerst de wijngaarden van de Bordeaux, rustig golvend met af en toe een nijdig knikje. Voor de liefhebbers van de Franse aardrijkskunde: we reden Lot et Garonne binnen. De rivier Garonne zouden we later op de dag oversteken. Na de druiven kwamen de bossen van de Landes. Vrij vlak, lange rechte wegen met nauwelijks verkeer, nawelijks dorpen en nauwelijks mensen. Saai dus, maar het ging wel vooruit. Wie dacht dat het saai bleef, zou nog raar opkijken. Het venijn zat immers in de staart (wat dacht je?). Op en af, de ene keer wat meer op dan af. Met percentages tot 15% zaten er ook wel pittige hellingen tussen. Morgen wacht trouwens de oversteek naar Spanje, jawel, met wat ‘cols’ uit de Pyreneeën (neen, de echt hoge Pyreneeën laten we links liggen, we rijden richting Pamplona). Vandaag noteerden we alvast 1748 hoogtemeters (al meer dan 9200 hoogtemeters in totaal). Morgen wachten er heel wat meer hoogrtemeters en volgens het weerbericht jammer genoeg ook de eerste regen. Echt saai had het nochtans niet moeten zijn. We reden immers ook door de Bas Armagnac. Zeg nu zelf, met een paar glaasjes Armagnac… Maar neen, weer geen liefhebbers om eens te stoppen. Wat een groep. Je rijdt voorbij de lekkerste zaken, maar zij blijven trappen en praten over fietsen. Je moet ze ook goed in de gaten houden. Plots gaan ze een finale rijden en dan zie je dat er vier ploegmaten van Casino Knokke bij zitten, die het spel professioneel spelen. Casino Knokke, zouden we eens geen uitnodiging krijgen? Ja, om te komen meerijden met de wielertoeristen die er elke dag, winter en zomer, vertrekken. Dat kregen we als antwoord, maar dat was niet bepaald het verhoopte antwoord. Je merkt het, pelgrim zijn naar Santiago de Compostela is echt geen lachertje.
Woensdag 4 juni 2014: Maslacq – Puente La Reina 176 km Eén enkel onderwerp deze morgen: het regent. Wat? Voor één van de zwaarste ritten? Jawel, meteen een baaldag voor heel wat deelnemers. Wat moeten we aantrekken? Wat is te weinig, wat is te veel? We zouden het later op de dag ondervinden. Eerst de nuchtere gegevens: een rit van 176 km met 3215 hoogtemeters. Bovendien dus: nat van bij het begin (we hebben ons nu nog enigszins beleefd proberen uit te drukken, er werd wel wat anders gezegd, gemompeld, gemurmeld,…). En koud. Koud, uw verslaggever zelf voelde zich na 100 km ongeveer bevroren. Oké dan, bij een bevoorrading gebruikgemaakt van nieuwe, droge kleren: met wintervest, winterhandschoenen en regenjas erbovenop. Dat heeft hij ook gevoeld: in het bergop rijden was het telkens verwoed proberen om de ritsen open te krijgen, in het afdalen was het telkens alles dicht. Na de zoveelste bevoorrading telde hij zes lagen kledij en nog was hij aan het bibberen. Tot Pamplona, waar de temperatuur de hoogte inschoot naar 16 graden en het plots veel te warm werd. Geen probleem, toch al kou genoeg gehad? Dat dacht je maar, daarna volgde nog een ferme klim naar het hotel en weer maar proberen de ritsen open te trekken. Je merkt het: het leven van een wielerpelgrim is niet bepaald rozengeur en maneschijn. Doe maar eens de route tussen Maslacq en Puente La Reina. We spreken elkaar daarna. Om maar een idee te geven: er zat onder meer (onder meer, met de klemton op veel meer) een beklimming van zo’n 26 km in. De Col Ibaneta. Goed, ik hoor het je al zeggen: dat is nauwelijks boven de 1000 meter. Klopt, maar wel lang en geregeld bijzonder steil. Je moet ook eens de kleinere proberen, die nauwelijks op ons rittenschema stonden, zoals de Col Gamia. Die zit boordevol met stroken van 15% klimpercentage. Nota bene in de regen. Je moet zo’n “colletjes” dan ook nog afdalen. Hoeveel remblokjes zijn er vandaag weggesleten? Voor de liefhebbers: er stonden ook nog de Col D’Osquich en de Erro op het programma. Maar tussendoor mocht ook niet onderschat worden. Hier en daar steeg het percentage boven 15%. Het belangrijkste nieuws van de dag (ja, goed, na de regen en de kou en de beklimmingen en de afdalingen) is wel dat we Spanje binnengereden zijn. Van Frans Baskenland naar Spaans Baskenland, het échte, en dat merk je. In Frankrijk zijn de borden al wel tweetalig, maar nog lang niet allemaal. Het lijkt verdacht veel op faciliteitengemeenten in België: het hangt dan van de lokale politiek af in hoeverre de faciliteiten zichtbaar zijn. Eenmaal de Spaanse grens over, verandert dat helemaal. De tweetaligheid is algemeen en als er al eens één taal is, is het Baskisch. Niets van te begrijpen overigens, moeilijk aan te leren taal. De Basken zelf zijn er fier op, getuige de Baskische vlaggen aan huizen en winkels. We zijn ook twee Spaanse vlaggen gepasseerd. Maar die stonden bij een ministerie van Binnenlndse Zaken en een kazerne, allebei omringd door een forse betonnen muur en stalen toegangspoorten. Met vangrails en parkeerverbod voor de deur. Spanje en Baskenland, het is geen liefde. Maar we mogen hier niet te veel politiek geladen onderwerpen naar voren schuiven (alweer, orders van de organisator). Terug naar de rit dan maar. Weet je wat je zoal in deze aanloop van de Pyreneeën tegenkomt. In een klim botsten we bijna op een koe op de weg, in de afdaling stonden er drie paarden op de weg en wat verder ook nog een hondje). Dan denk je al gauw : wat zal het volgende beest zijn? Belanden we na deze afdeling misschien in een dierentuin? Ik heb beneden aan de berg alleen maar een deel van de al gearriveerde groep teruggevonden. De ezels stonden daar ook, keurig in de weide. Wat veel goedmaakte vandaag: een prima hotel met als avondeten een buffet. Keuze tussen spaghetti en… frieten met vis, ribbetjes en nog al wat meer. Sommigen konden niet kiezen en gingen dan maar voor de hele kaart. Dit hotel, Hôtel Jukue, biedt ook wel een andere formule aan: in de kelderverdieping kunnen pelgrims naar Compostela overnachten in zalen en ze hebben er een wasserette en keuken ter beschikking, waar ze zelf hun potje kunnen koken. Even gaan kijken en daar vonden we zowel fietsers als wandelaars, die er gemoedelijk vebroedereden en verzusterden. Pelgrims naar Santiago de Compostella, er zitten precies niet veel “gewone” tussen… Wa
Donderdag 5 juni 2014: Puente La Reina – Burgos 188 km Gisteren bevonden we ons in een kletsnatte koelkast, vandaag peddelden we door een kurkdroge bakoven. Als je ’t mij vraagt, liever de zon hoog aan de hemel. We reden 188 km, wat dan weer wel niet altijd meevalt in de hitte. Maar goed, we mogen niet mopperen, anders doe je zo’n gekke reis niet. Vandaag duurde de rit wel langer dan lang. Er was een paar keer oponthoud. Enkele lekke banden, bij dezelfde persoon dan nog, tot hij lek valt pal tegenover een fietsenmaker. Toch eens die velg en vooral dat lint daarin herstellen. Het bleek dan nog een goede fietsenmaker ook, want hij kon iemand helpen die al heel wat dagen met zijn versnellingsapparaat sukkelde. Een eerste poging bij een vermeende fietsenmaker in Frankrijk leverde niets op, maar deze Spanjaard wist wel van wanten en wilde het nog herstellen ook. Sindsdien rijdt die man met een wel erg brede smile rond. Zo’n toeval, net iemand plat gevallen op die plaats, hoe noem je dat? Even nadenken, vergeet niet dat we pelgrims zijn. Oké? Vul nu zelf in. Er zijn er echter die nog veel heiliger zijn dan wij. Zo kwamen we een groep collega-wielertoeristen-pelgrims uit Italië tegen. Zij rijden naar Lourdes, Santiago de Compostela en Fatima. Daar kunnen wij niet tegenop. Er waren nog meer zaken die voor oponthoud zorgden. Bijvoorbeeld een “puente romantica”, een romaans bruggetje dat een symbool is op de pelgrimsroute. Zo’n 20 km verder stopten we zowaar bij een wijnfontein of wijnbron. Nu ja, een kraan waar wijn uitkomt in plaats van water. Goed, wie dit verslag al enkele dagen volgt, weet dat ondergetekende wel eens klaagt en jammert en zaagt dat we aan al dat lekkers voorbij rijden. Nu zorgt de organisator eindelijk, eindelijk voor een stop en ondergetekende heeft zijn drinkbus daar niet gevuld. ’t Was dan ook nog niet eens 9.30 uur. El ak heet. Dan wijn drinken? Vanavond, vanavond dan maar, zeker? Over ’s avonds gesproken. Gisteren hadden we als hoofdgerecht de keuze tussen friet met vlees of vis en spaghetti bolognaise (of iets dat erop lijkt ’t was alleszins pasta). Het was het een of het ander. Weet wat je zo’n bende wielertoeristen dan kiest? Het een én het andere. Smakelijk. (Vergeef het ons, we hadden honger, we haden overdag een wafel te weinig gekregen, normaal zijn er dat ongeveer zes en gisteren maar vijf plus al dat andere zoiets…). Wielertoeristen, een hongerig volkje… Het schoot niet echt grandioos op vandaag. We wezen de hitte en de vele klimmetjes aan als oorzaak, maar niemand wil natuurlijk toegeven dat ook de vermoeidheid nu en dan, zo heel nu en dan een beetje toeslaat. Je merkt het, ik moet nu voorzichtig zijn, want het gaat om wielertoeristen. Ken je dat, wielertoeristen? Terwijl ik dit typ, vliegen ze elkaar in de haren (al hebben sommigen er niet zo echt veel meer, die helm, heé – of zou dat andere oorzaken hebben, laten we daar vooral niet op ingaan?) over de hoogtemeters van vandaag ging de verhitte discussie (nog wat heter). Ik zal gewoon de uitersten doorgeven (uit veiligheidsoverwegingen): tussen 2400 en 2600 hoogtemeters. Als je ‘t mij vraagt, ’t was gewoon puffen, stampen en nog meer trappen. We zitten nu duidelijk op de weg van de pelgrims. Ze zijn er in alle leeftijden, alle geslachten, alle maten, tal van nationaliteiten en in diverse hoedanigheid. Daarmee bedoel ik: wielertoeristen, fietsers met bagage en wandelaars, zeg maar trekkers. Alle hebben ze zo hun eigen wegen. Vandaag liepen de wegen van de wandelaars geregeld parallel met onze weg, zodat we heel wat keren ‘ola’ hebben mogen zeggen (’t zal mooi zijn als ik thuis geraak: ola in plaats van hallo, ’t kan zijn dat ze me een Magnum geven). Hoe dan ook, in vergelijking met de bepakte fietsers en trekkers, zijn wij salonpelgrims. Watjes. Maar zeg dat niet voort, ’t is hier sowieso al afzien bij de beesten. Bij de beesten? Jawel, vandaag waren die beestjes vooral niet tijdig over de weg geraakt: slangen in alle maten en zelfs iets dat verdacht veel op een das gelijkt. Wil iemand eens opzoeken of dat wel waar kan zijn in deze streken van noordelijk Spanje? De ooievaars leefden wel. Gelukkig maar, zij hebben nog veel werk om de baby’s rond te brengen. Ook enkele valken (of iets dat erop lijkt, we hebben hier geen gediplomeerde vogelaar in de groep) wiekten boven de hete velden. Het kan dan ook geen toeval zijn dat er in een gracht langs de weg een of ander skelet lag. Toch geen pelegrino die te lang in de zon geweest was? Ondertussen zijn we de streken van de kleine bevallige kerkjes gepasseerd, nu worden ze robuuster, mooi in natuursteen en romaans van aard. We hebben er zelfs eentje gezien dat uitgehouwen was in de rotsen. Het landschap was gevarieerd. We reden de Rioja binnen en dat betekent dat er her en der weidse wijngaarden te bewonderen waren. Maar ook de gerst is hier al tijp, zodat ook de San Miguel gebrouwen kan worden. ’t Kan niet altijd Bavik zijn… Het landschap? Op en af. Op is vermoeiend en af is soms angstwekkend. Mooi en woest en woest mooi, dat wel. We passeerden vandaag vooral landschappen die aan andere oorden deden denken. Zoals de “white cliffs of Dover” (mooie rotsen op de zijkant), Toscaanse heuvels, bezaaid met hier en daar een verloren dorp en zowaar ook groezelioge oorden die deden denken aan de Far West. Je ziet dat de Spanjaarden hun erfenis ook nagelaten hebben in het westen van de VS. We reden zelfs voorbij een apartementsblok dat San Francisco heet, zo zie je maar. Het strafste onderweg is misschien nog wel dat een metrostel ons drie keer voorbij reed. Dat stond wel op een vrachtwagen. Dat was het minst leuke deel van de route vandaag: kilometerslang langs een druk bereden weg, blijkbaar omdat er werken waren op de autweg en al die vrachtwagens nu elders hun toevlucht zochten. Of vermijden ze gewoon de “péage”? We hebben nu ongeveer 1500 km gefietst. Morgen? Dan proberen we weer een heel eind verder te geraken… Velotour is en blijft wel top, een aanrader.
Vrijdag 6 juni 2014: Burgos - Sahagun 152 km Weer moeten we dit verslag beginnen met het weer. Dit keer staat alles in het teken van de wind. Geen gewone wind, niet zomaar wat wind, maar wind die op kop en vooral in de zijkant duwde. Wat aangekondigd werd als een dagje om te recupereren tussen het zware werk door, werd een rit waarin het constant vechten was tegen de beukende wind. “Recuperatiedag” bij de pelgrims van Velotour, dat betekent een rit van “slechts” 152 km. Let op de aanhalingstekens. Er zijn er hier die dat in België niet al te dikwijls rijden en hier is dat dan een dagje tussendoor. Gelukkig zaten er enkele fraaie zichten, monumenten en landschappen in he parcous. De eerste bevoorrading was er zo eentje: bij de ruïnes van het klooster van San Anton. Nee, niet “der Anton”, maar San Anton, dat is een wereld van verschil, geloof me. De schnaps was ver weg. Het kolossale portaal van de kerk, kathedraal waardig, staat er nog (zelfs nog nadat wij er gepasseerd zijn). De lunch (vandaag broodjes met kaas, ham en tomaat – of voor moeilijke mensen alleen met ham en tomaat) kwam er bij de kerk van San Pedro in Fromista. Op de toren nestelen ooievaars (zoals op wel meer plaatsen in deze omgeving) . De kerk, vrij duister, maar met schatten van beeldhouwwerk en schilderijen binnenin (en zelfs iconen en middeleeuwse handschriften in een museum bij de kerk) staat er al overeind sinds de vijftiende eeuw. Op het plein ervoor staan kort gehouden platanen, die waarschijnlijk niet zo oud worden. We rijden ondertussen door Castilla y Leon. Op de borden staat er telkens bij “Junta de Castilla y Leon”. Met de huidige koningskwestie in Spanje zullen we maar geen grapjes maken over “junta”. Ze hebben hier immers een traditie… Wat we vandaag nog onthouden? We zijn gezandstraald door de aanhoudende wind. Zelfs de schaarse dorpen staan hier krom gebogen over de vlakten, alsof ze zich bukken voor de wind. Met hun nauwe steegjes lijkt het wel of de huizen zich al evengoed uit de wind proberen te zetten als de passerende wielertoeristen. We mogen hier geen namen noemen, maar ondergetekende heeft vandaag vooral voor zich “Wilier Izoard” op een fiets zien staan en als hij zich oprichtte, was dat “Casino Knokke”. Met dank. En een tip voor wie door de immense graanvelden van Castilla y Leon komt fietsen: laat de wielen met hoge velgen thuis. Groeten vanuit Hotel La Condorniz, tussen de pelgrims (vandaag zelfs een pelgrim met grote rugzak op skeelers ontmoet). Morgen staat er weer meer klimmen op het programma (en, jawel, veel wind).
Zaterdag 7 juni 2014: Sahagun – Ponferrada 158 km Zo nat, zo koud, maar niet zo alleen. Ik geef het toe, het is een wat miserabele verwijzing naar een stokoude schlager, maar het vertrek vandaag was dan ook miserabel. Koud en nat. Het goede nieuws: toch al minder wind dan gisteren en na een uur kwam de zon erdoor. Eerst schuchter, later wat gemeender, maar echt warm werd het niet. Nog heel even over de wind gisteren: toen ik bij een bevoorrading van mijn fiets stapte, was het goed dat ik hem stevig vast had, de wind tilde die bijna op – en ik was niet bepaald de enige die dat voelde. De rit vandaag gaat echter niet de geschiedenis in door de wisselende weersomstandigheden en zelfs niet eens door de forse klim naar het beroemde kruis in Foncebadon. Dat betekent 20 km klimmen, waarvan de laatste 10 km enkele pittige stroken bevatten. Volgens sommigen 12%, volgens anderen 14% klimmen. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd: steil, een slecht wegdek en als verrassing dwars door een dorp, door een heel nauwe straat met de goot in het midden. De echte verrassing kwam nog enkele kilometers verder. Politie. We mochten niet meer verder, omdat er een autorally bezig was. Dan wachten we wel even. Dat wordt wel 8 uur vanavond, antwoordde de politieman. Het alternatief: een wendelwegje door de bergen, eerst weer bergop, dan steil naar het dorpje in de vallei. Na een tijdje zaten alleen nog de echte Sven Nijs-gelijken op de fiets. Voor de anderen werd het een moeizame wandeling (wandel maar eens met fietsschoenen op een steil pad, dat bezaaid ligt met stenen, kuilen, zand, weer putten en stenen in alle maten). Je ziet het, Velotour brengt echt wel avontuur. Deze extra expeditie was zelfs in de prijs inbegrepen. (Over “in de prijs inbegrepen” hebben we trouwens geen klachten – je ziet het, ik blijf vriendelijk voor mijn organisatoren, af en toe wat reclame.) Eerder op de dag al hadden we een bevoorrading in Valencia. Echt waar, maar dan wel Valencia de Don Juan. Dat roept allerhande bedenkingen of gevoelens op, die Don Juan, maar ik denk dat de Don Juans in de groep ook een beetje moe aan het worden zijn. Nochtans blijven de ooievaars hun best doen, ze nestelen op kerken en de hoogste gebouwen. Bij de lunch (pasta met worstjes, pesto en groenten, wat dacht je?) waren we al voorbij de beroemde brug van Astorga, de zigzagbrug waar ale pelgrims over stapen, wij dan met de fiets er tussenin. Ondertussen krijgen we een beeld van Noord-Spanje. Veel graan, zeer veel graanvelden en eindeloze wegen met pelgrims. Rijkdom zie je hier zelden of niet geëtaleerd. Wel veel bordjes ‘se vende’ bij huizen en boerderijen. Onmiskenbaar heeft de crisis hard toegeslagen. Ook de doorsnee auto is hier ouder en goedkoper en kaduuker dan de doorsnee auto in België. Je passeert een herder met een bepakte ezel en een kudde schapen, stoffige dorpjes, ’t was vandaag weer vooral veld-veld-veld. Maar bij het kruis van Foncebadon zie je na het dal de bergen een fiks stuk hoger rijzen, met sneeuw op de toppen en flanken. Jawel, Noord-Spanje is niet bepaald een warme streek… We overnachten in Ponferrado, vlabij de aankomst van het wereldkampioenschap dit jaar. De stad zelf is vrij vlak, maar in de onmiddellijk omgeving wachten tal van kuitenbijters. Wie kan die aan? Morgen wordt het de laatste lange rit, maar wel nog een bijzonder stevige met alweer een lange klim, gevolgd door talloze bulten in het profiel. Het blijft trappen, sleuren, duwen. Velotour, jawel, het blijft een avontuur.
Zondag 8 juni 2014: Ponferrada – Arzua 176 km Gisteren kregen we het eerste uur regen, vandaag het laatste uur. Als je ’t mij vraagt, ik verkies het laatste. Zoals aangekondigd, is deze laatste lange rit van ons traject ook één van de lastigste. Na 30 km begon de klim al naar de Alto de Polo, zo’n 1300 meter hoog. Wel een gestage klim, 5 tot 9% steil en vooral lang. Daarmee was het niet afgelopen, de meer dan 100 km daarna was het alsof we op een uitvergrote kermisattractie zaten: op en af, de ene keer al wat steiler en langer dan de andere. We registreerden meer dan 2750 hoogtemeters. Hier en daar een beetje gemopper gehoord? Aha, dat betekent dat de vermoeidheid zich meer en meer laat voelen. Zal wel, we hebben nu immers bijna de kaap van 2000 km gerond. Dat is voor morgen. Er staan amper 50 km op het programma. Een ereronde of veredeld criterium? Geen sprake van. Dit is de Tour de France niet, dit is een pelgrimsweg: dat betekent dat het ook morgen klimmen blijft. Zelfs stevig. We krijgen een spervuur van klimmetjes en klimmen, tot boven de 15%. Daarna wacht Santiago de Compostela… Wat hebben we nu geleerd op deze tocht? Ten eerste hier en daar een extra woordje van de talen van de regio’s waar we doorheen trokken, al viel dat met het Baskisch niet zo mee (niet bijster veel van te snappen). Ook het Westvlaams blijft voor problemen zorgen. Jawel, nogal wat Westvlamingen in de groep en probeer die taal maar eens volledig te verstaan. Als er dan nog veel wind staat onderweg, verloopt zo’n gesprek niet altijd even vlot. Qué? Qué? Wat onthouden we nog? Zeer weinig wielertoeristen gezien onderweg. Alleen de laatste dagen passeerden we uiteraard ook de vele pelgrims op hun zwaar bepakte fietsen en mountainbikes. Respect, zo heet dat dan (maar welgemeend, respect). Maar lokale wielertoeristen bleven zeldzaam. Frankrijk en Spanje zijn toch ook wielergekke landen? De volgende les: een landschap als vandaag is dikwijls prachtig, de dorpjes zijn schilderachtig en hier en daar een middeleeuws klooster of nog een oud dorpje: dat fleurt de pelgrim op, ook de fietsende pelgrim. Maar we vergeten ook de eindeloze wegen door de bossen en velden niet. Een pelgrim moet er allemaal tegen kunnen. Wat nog? Zeg nooit dat er geen kloeke auto’s in een regio rijden. Gisteren geschreven, vandaag leek het wel of dat bericht in het Spaans vertaald is, en dat al die Spanjaarden even ons ongelijk wilden komen tonen: want er reden nog nooit zoveel auto’s van merken als Mercdes en BMW voorbij. Omdat het zondag is? Of omdat Galicia, waar we doorheen reden, rijker is? Ook geleerd in Spanje: zowat elke provincie wil hier autonomie, zo lijkt het wel. We dachten alleen aan Baskenland en Catalonië, maar ook de anderen sparen de graffiti en andere opschriften niet over hun streven naar autonomie. Oei oei, nu komen we in politiek vaarwater en dat zullen we maar vlug verlaten. Met de regeringsvorming in België… Morgen de laatste loodjes… Dan is het nu het moment om iedereen te bedanken. Neen, geen namen, maar iedereen weet wel wat hij/zij gedaan heeft en hoe hij/zij de groep geholpen heeft. Ook oprecht dank aan de organisator. Hoewel, zouden we dat wel doen? Weet hij wel hoeveel wij hebben “afgezien”? Dat betekent ook dat er morgen niet meteen een verslag volgt. Hou deze blog wel nog wat langer in de gaten. Er kan nog wat op komst zijn… Groeten vanuit Hotel Suiza in Arzua.
Maandag 9 juni 2014: Arzua – Santiago de Compostela 58 km (tot luchthaven 70 km)& Donderdag 29 mei – maandag 9 juni 2014: Harelbeke – Santiago de Compostela 2040 km (tot de luchthaven 2052 km) Opstaan voor de laatste rit van de befaamde pelgrimsweg, een korte maar nijdige rit met veel op en af, een parcours met ettelijke keren iets dat verdacht veel gelijkt op de Bosberg erin (gelukkig telkens op asfalt), een enkele keer al eens een geasfalteerde Taaienberg en voor het overige tal van heuvels die niet zouden misstaan in een Ronde van Vlaanderen. (Een tip voor een Ronde van Compostela?) Gelukkig zouden het op deze laatste dag niet eens 50 km worden. Dat moest nog haalbaar zijn. Meer nog, bij het vertrek was het zelfs droog. Beetje fris, maar de temperatuur zou vlug stijgen (of kwam dat door het klimwerk?). Bij het begin lagen de wegen weliswaar nog nat en de wolken dreigden, maar we zouden de hele dag van regen gespaard blijven. En toch. Consternatie bij het vertrek. Paniek? Niet echt, maar de verschillende gps’en wijzen verschillende richtingen uit. Bij de ritten van boven de 170 en zelfs boven de 200 km was dat allemaal geen probleem, maar voor deze rit is er al meteen discussie over het parcours bij het vertrek. Via heuse democratische (maar niet geheime) stemming hebben we dan maar beslist dat we de makkelijkste route zouden nemen. Daar zou niets boven de 10% klimmen in zitten. Zijn de helden moe? Gevaarlijke vraag, ik corrigeer: zijn de helden een beetje moe? Een zeer klein beetje moe? Misschien? Heel misschien? Dat laatste kunnen ze nog wel toegeven. Soms zit het in de vraagstelling om een vriendelijk antwoord te krijgen. Die “gemakkelijke” weg was nog nooit verreden en enkele kilometers verder en begon met een lange “loper”, zo’n typische klim die een beetje geselt zonder in het begin iemand in het rood te jagen, maar op de duur toch de hele groep uit elkaar ranselt. Dan, plots, blijkt de weg vrolijk vlak verder te gaan via de… autostrade. Alweer consternatie alom. Moeten we nu echt weer naar beneden en dan toch die nauwe, bultige wegen met de opeenvolging van kuitenbijters op? Jawel, geen lievemoederen aan, tenzij iemand zin heeft om door de guardia civil van de autostrade geplukt te worden. Daarmee weten onze opvolgers het: er is geen ontsnappen mogelijk aan die kwellende klimmetjes de laatste dag. Voor ons werd het zo ook geen verhoopte 48 km, maar wel 58 kilometer naar de kathedraal van Santiago de Compostela. Dat is zelfs letterlijk klimmen tot zowat de laatste meters. Ook de laatste kilometer (ja, er hangen echt rode driehoeken, maar die zullen hier wel een andere betekenis hebben, het is trouwens een hele rij driehoeken) blijft het klimmen. Nog een moeizame plaveiweg van 14% steil, zigzaggend tussen de pelgrims te voet, op mountainbike, met de zwaar bepakte fiets of een zeldzame groep met racefietsen en nog tal van andere toeristen en inwoners, het is daar sleuren, duwen, balanceren tussen al dat gewriemel. Een mierennest kruipt omhoog. Dan volgen nog twee trappen en daar speelt de doedelzak. Het klinkt als een welkom voor elke pelgrim die de poort naar het kathedraalsplein doorkomt. Echt waar, we zijn er! Alle twijfels, alle vermoeidheid, alle inspanningen worden naar de achtergrond geduwd. Later volgden nog ongeveer 12 km naar de luchthaven. Jawel, met nog enkele hellingen. Daarmee kwam de kilometerteller op 2040 km tot de kathedraal en 2052 km tot de luchthaven. Op Facebook of blogs kan je afwijkende kilometers vinden, maar we houden het hier bij de eveneens democratisch tot stand gekomen middenweg tussen de diverse gps’en. Een mens moet de kerk wat in het midden houden (zeker in Compostela). Ook het extra deel van het wereldkampioenschap-parcours in Ponferrada (dat later dit jaar plaatsvindt) is er uiteraard niet bijgeteld. Ook mensen die meer dan eens een rondpunt helemaal rond gereden hebben (al dan niet opzettelijk), zullen meer kilometers tellen. In Santiago de Compostela haalden we ook onze laatste stempel van de route. Dat deden we in een hotel, waar dat meteen gegeven werd. Wie het officieel wil, krijgt er een mooie oorkonde bij, maar dan moet je voor je vertrekt in België eerst wel het lidmaatschap aanvragen van het Compostelagenootschap. Alle informatie daarover vindt u op www.compostelagenootschap.be. Gelovig of niet, vroom of niet, laat de kans zeker niet voorbij gaan om de kathedraal te bezoeken. Een massieve, duistere kerk die in 1188 afgewerkt werd, pas in 1211 ingewijd werd en waar evengoed al in de elfde eeuw gebouwd werd, vandaar dat er verschillende datums in omloop zijn. Vele eeuwen later volgden dan weer aanpassingen en werd er bijgebouwd, zodat architecten en kunstliefhebbers nu hun hart kunnen ophalen aan het vertellen over de vele stijlen. Je ziet het, niet alleen wielertoeristen worstelen wel eens om de cijfers op één lijn te krijgen. Ook historici zijn het niet altijd eens met elkaar of plakken niet altijd dezelfde datum op een kroniek. De kerk staat waar het graf van de apostel Jakobus gevonden werd. Een beetje vreemd dat dit zo ver van het toenmalige Palestina gebeurde, maar goed, de sterren zouden het aangewezen hebben aan een herder, laat ons er vooral niet over redetwisten. Wil je er alles over weten? Er bestaan talloze boeken, reisgidsen en websites, waarvan sommige alles tot in de details uitleggen. Ze vertellen ook alles over de vele prachtige gebouwen onderweg en uiteraard over de beroemde botufumeiro, het grote wierookvat dat op bepaalde dagen door de kathedraal geslingerd wordt. Rond de kathedraal is het Scherpenheuvel in het kwadraat: allerhande kramen en shops met sint-jacobsschelpen, sleutelhangers en andere souvenirs. De sint-jakobsschelp is het symbool van de heilige Jakob of Jacobus. Inderdaad, het gaat om de begeerde en ook niet bepaald om zijn heiligheid bekend staande “coquille Saint-Jacques”. Ze is ook nog bekend als het merkteken van oliemaatschappij Shell, maar daar bevindt de sluiting van de schelp zich onderaan, terwijl de pelgrims ze met de sluiting naar boven dragen. Geen reclame. Jawel, ook de eethuizen in alle formaten, rangen en standen duiken er op. En bars. Overdreven heilig gaat het er niet bepaald aan toe, Santiago de Compostela is duidelijk het Vaticaan niet. Wielertoeristen hoeven zelf ook niet heiliger te zijn dan de paus. Oei oei, iets verkeerd gezegd? Neen, er waren geen klachten over de groep. De ene is wat sterker dan de andere (of veel sterker dan de andere), bergop en bergaf zoekt ieder zo zijn eigen ritme en snelheid, maar bij wind en vlagen sluit dat geheel zich perfect om iedereen mee te krijgen. Het is een organisatie binnenin de groep van 16 deelnemers die spontaan ontstaat. Die 16 moeten nu even bekomen en ook afkicken van hun dagelijkse routine. Uiteindelijk gaat het op zo’n reis elke dag om ontbijt – fietsen – bevoorradingen – installeren in het hotel – avondmaal – slapen – en uiteraard keurig op tijd elke avond de recuperatiedrank, die voor iedereen zo wel wat anders betekent, er circuleerden zelfs recuperatiedranken met de naam Bavik, vreemde naam voor zo’n drank, wel vitaminerijk, naar het schijnt. (’t Is van horen vertellen, hoor.) In naam van alle deelnemers wil ik tot slot organisator-begeleider Stephan Dierick en zijn hele entourage van Velotour (ook de organisatie van thuis uit, de meerijdende mecanicien, alle extra helpers,…) welgemeend bedanken. In zo’n organisatie moet alles stipt gebeuren om steeds de meeste kans te hebben om het doel te bereiken. Ondanks dat duidelijke doel, gaat het er warm en familiaal aan toe. Jawel, we kunnen ook vriendelijk zijn, want we moeten onze fiets nog terugkrijgen. De fietsen keren immers terug in de vrachtwagen, terwijl wij al na enkele uren in het vliegtuig terug in Zaventem stonden. Maar goed, we menen het echt wel met die dankwoorden. Meer nog, we durven zelfs toegeven dat we goed moe zijn. Het was echt wel zwaarder dan we dachten. Niet belabberd moe, wel goed moe. Tevreden moe, zoiets. Zeer tevreden moe zelfs, bestaat zoiets? Dat maakt het grote verschil. Ook nog een speciaal woord van dank aan alle mensen die foto’s genomen hebben. Neem zeker een kijkje op de website. Van hieruit: dankjewel aan deelnemers en organisatoren!
12-06-2014 om 21:50 geschreven door Maes Curt
[dateDepart] => 2014-05-28
[dateReturn] => 2016-12-01
[goalId] => 1
[tags] =>
[campaignId] => 0
[showDate] => yes
[picture] => no
[designId] => 0
[designSource] => general
[groupTravel] => no
[pictureCount] => 0
[videoCount] => 0
[clubId] => 0
[clubTravelId] => 0
[partnerId] => 0
[dateDeleted] => 0000-00-00 00:00:00
[titleSlugified] => santiago
[goalName] => Backpacken
[travelStatus] => back
[stylesheetLink] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/custom/design0.css
[imageLinkSidebar] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/dagboek/standard.jpg
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/578/img/icons/thumbnailTravel.png
)
[_apiClient:protected] => TravelLog\ApiClient\HttpApiClient Object
(
[urlPath:protected] => users/travels
[lastReponse:protected] =>
[_timeout:protected] => 10
[_throwExceptions:protected] => 1
)
[_errors:protected] => Array
(
)
[_isNew:protected] =>
[_primaryKeyField:protected] =>
[_relatedEntities:protected] => Array
(
)
)
[currentTravelTitle] => Santiago
[currentTravelId] => 503301
[travelList] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[travelId] => 503301
[title] => Santiago
[partnerId] => 0
[dateDepart] => 2014-05-28
[dateReturn] => 2016-12-01
[titleSlugified] => santiago
)
)
[partnerCode] =>
[recentReports] => Array
(
)
[recentClubReports] => Array
(
[0] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5071020
[userId] => 407795
[continentId] => 2
[countryId] => 87
[cityId] => 1270237
[datePublication] => 2020-02-28
[title] => River dolphins in India - do we need them?
[message] => After a week of meetings, it is great to be out on the river again. The meetings were good, very good even: at the Convention for Migratory Species we discussed how to protect dolphins in cross-bounda
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => river-dolphins-in-india-do-we-need-them
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Hastināpur
[countryName] => India
[continentName] => Azië
[countryIsoCode] => in
)
[1] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5070723
[userId] => 407795
[continentId] => 2
[countryId] => 142
[cityId] => 1163724
[datePublication] => 2020-02-21
[title] => How to safe the Indus dolphin: inspirational trip
[message] => I am constantly surprised by how nature never fails to surprise me. After the many travels and adventures that I’ve been lucky enough to experience, here I am, sitting in a small boat on the Indus riv
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => how-to-safe-the-indus-dolphin-inspirational-trip
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Taunsa
[countryName] => Pakistan
[continentName] => Azië
[countryIsoCode] => pk
)
[2] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5068196
[userId] => 407795
[continentId] => 2
[countryId] => 32
[cityId] => 1830564
[datePublication] => 2019-12-02
[title] => Meandering the Mighty Mekong, in search of a fin
[message] => “Yes, there they are!” A deep sigh, and a grey back elegantly curves out of the water, to bow just as smoothly out of sight again. Right behind follows a second one. The ease of the movement and the s
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => meandering-the-mighty-mekong-in-search-of-a-fin
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Kratié
[countryName] => Cambodja
[continentName] => Azië
[countryIsoCode] => kh
)
[3] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5061448
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202061
[datePublication] => 2019-08-18
[title] => Beestjes, feestje en spetterpoep
[message] =>
Laat ik het laatste verhaal afsluiten met een feestelijke titel. Het heeft even geduurd voor ik kans zag om mijn laatste verslag te delen. Dat had alles te maken met het laatste onderwerp uit de ti
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => beestjes-feestje-en-spetterpoep
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Kigali
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[4] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5060352
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202007
[datePublication] => 2019-08-06
[title] => Nyungwe, Huye en terug naar Musanze
[message] =>
Terug in Musanze. Gisteren heb ik de tweede training geven bij het Karisoke research center en vanmorgen een gastcollege bij INES Ruhengeri (Universiteit voor toegepaste wetenschappen). Ruim 100 stu
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => nyungwe-huye-en-terug-naar-musanze
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Kitabi
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[5] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5059451
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202007
[datePublication] => 2019-07-30
[title] => Interview met Wildlife Conservation Society
[message] => Ik was het al van plan. Maar nu op speciaal verzoek van mijn eerwaarde collega Thomas is hier een verslag van mijn bezoek aan Mediatrice Bana, oud-ITC studente. Zoals eerder al verraden werkt Mediatri
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => interview-met-wildlife-conservation-society
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Kitabi
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[6] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5059159
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 384096
[datePublication] => 2019-07-28
[title] => Spanning en sensatie
[message] =>
Voordat ik begin met een verslag van een partij spanning en sensatie wil ik jullie eerst even bedanken voor de leuke berichtjes. Ik lig regelmatig dubbel van het lachen. Dus vooral doorgaan!.
Wa
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => spanning-en-sensatie
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Gisakura
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[7] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5058819
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 6997973
[datePublication] => 2019-07-25
[title] => Lake Kivu
[message] => Terwijl in Enschede de mussen bijna dood van het dak vielen was het aan Lake Kivu heel goed toeven. Ik heb het grootste deel van deze blog zitten schrijven onder een parasol, ongeveer 3 m van een stij
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => lake-kivu
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Karongi
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[8] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5058266
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 201521
[datePublication] => 2019-07-20
[title] => Meer nieuws uit Musanze
[message] =>
Zaterdagmiddag eind van de middag. Er is ondertussen weer veel gebeurd. Langzaam maar gestaag vorderen de voorbereidingen van de training die ik hier ga geven. Door overweldigende belangstelling is
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => meer-nieuws-uit-musanze
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Musanze
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[9] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5057923
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 201521
[datePublication] => 2019-07-16
[title] => Hoe krijgen we natuurbescherming in onderwijs?
[message] =>
Hoe krijgen we natuurbescherming in het onderwijscurriculum op scholen? Dat is de grote vraag die Maurice Ngiramahoro probeert te beantwoorden. Maurice is “conservation education coordinator” bij h
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => hoe-krijgen-we-natuurbescherming-in-onderwijs
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Musanze
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[10] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5057829
[userId] => 407795
[continentId] => 3
[countryId] => 208
[cityId] => 3553478
[datePublication] => 2019-07-15
[title] => Afscheid van Cuba: Magie, Superhelden en een Reus
[message] => Ik adem, onder water; dit is magisch! Behoorlijk spannend ook, maar de verwondering wint. Een school van honderden sardines neemt mij op en even voel ik me onderdeel van hun beweging. Onder mij zwemt
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => afscheid-van-cuba-magie-superhelden-en-een-reus
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Havana
[countryName] => Cuba
[continentName] => Centraal-Amerika
[countryIsoCode] => cu
)
[11] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5057620
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 201521
[datePublication] => 2019-07-12
[title] => De eerste werkweek
[message] => Zo, de eerste werkweek bij het Dian Fossey Gorilla Fund International zit er bijna op. Het is een leuke dynamische groep mensen hier. Een aantal vaste en project medewerkers krijgen extra handen hulp
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => de-eerste-werkweek
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Musanze
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[12] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5057401
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202623
[datePublication] => 2019-07-09
[title] => Golden Monkey Business
[message] => Aapjes (nog geen gorilla’s) gespot. Maandagmorgen stapte ik samen met een paar nieuwverworven kameraadjes in een taxi richting de Park’s Office aan de rand van het Virunga park. Gorilla’s kijken kost
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => golden-monkey-business
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Musanze
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[13] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5057210
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202623
[datePublication] => 2019-07-07
[title] => Geen tijd om me te vervelen
[message] => Het is zondag, eind van de morgen, begin van de middag. Hier in Musanze gebeurt er van alles. Vrijdag heb ik wat mensen van DFGFI leren kennen waaronder Winnie Eckartdt, een Duitse primatoloog. We heb
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => geen-tijd-om-me-te-vervelen
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Musanze
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[14] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5057071
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202623
[datePublication] => 2019-07-05
[title] => Klaar voor het echte werk
[message] => Voordat ik begin aan deel 2 van "Rondje Rwanda" wil ik eerst een heleboel familie, WNF- en ITC vrienden bedanken voor alle leuke reacties en goede wensen. Gaaf! Nu ga ik nog harder mijn best doen om h
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => klaar-voor-het-echte-werk
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Musanze
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[15] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5056922
[userId] => 317140
[continentId] => 1
[countryId] => 156
[cityId] => 202061
[datePublication] => 2019-07-02
[title] => Eerste etappe geslaagd
[message] => Welkom op deze eerste blog van mijn “rondje Rwanda”. Na een ruime tijd voorbereiding en uitkijken naar deze reis is het eindelijk zo ver. Het is vier uur, de temperatuur rond 28 graden en ik zit lekke
[username] => wnfiris
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 3
[titleSlugified] => eerste-etappe-geslaagd
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_50x50.jpg?r=3
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/317/140_sidebar.jpg?r=3
[cityName] => Kigali
[countryName] => Rwanda
[continentName] => Afrika
[countryIsoCode] => rw
)
[16] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5049421
[userId] => 407795
[continentId] => 3
[countryId] => 208
[cityId] => 3540667
[datePublication] => 2019-03-17
[title] => Cubaanse projecten - Count your blessings
[message] => Werken op Cuba is een uitdaging. Sinds acht maanden wacht ik op een verblijfsvergunning, die voorlopig waarschijnlijk niet gaat komen; hierdoor heeft WWF nu geen vertegenwoordiging op Cuba. Desalniett
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => cubaanse-projecten-count-your-blessings
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Sancti Spíritus
[countryName] => Cuba
[continentName] => Centraal-Amerika
[countryIsoCode] => cu
)
[17] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5046488
[userId] => 407795
[continentId] => 9
[countryId] => 54
[cityId] => 3652462
[datePublication] => 2019-01-26
[title] => Omdenken
[message] => Terwijl ik dit schrijf, zitten Renout en ik in het vliegtuig naar Ecuador. Toen we Cuba half november verlieten, werd ons gezegd dat de aanvraag voor onze verblijfvergunning rond was en het visum toeg
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => omdenken
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Quito
[countryName] => Ecuador
[continentName] => Zuid-Amerika
[countryIsoCode] => ec
)
[18] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5042128
[userId] => 407795
[continentId] => 3
[countryId] => 208
[cityId] => 3553478
[datePublication] => 2018-11-09
[title] => Cuba is een Koningspalm
[message] => Sinds vorig jaar heeft Nederland een nationale vogel: de grutto. Cuba heeft wat meer trots en patriotisme in zich, en heeft niet alleen al jaren een nationale vogel (de Tocororo), maar ook een nationa
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => cuba-is-een-koningspalm
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Havana
[countryName] => Cuba
[continentName] => Centraal-Amerika
[countryIsoCode] => cu
)
[19] => stdClass Object
(
[clubId] => 164
[reportId] => 5037364
[userId] => 407795
[continentId] => 3
[countryId] => 208
[cityId] => 3553478
[datePublication] => 2018-09-17
[title] => Bericht van een eiland
[message] => Uiteraard maakt het onderdeel uit van het Latijns-Amerika dat mij zo lief is, en toch was ik hier niet eerder geweest. Een eiland 2,5 keer zo groot als Nederland, 11 miljoen mensen en een enorme rijkd
[username] => wnfdaphne
[photoAvailable] => yes
[photoRevision] => 5
[titleSlugified] => bericht-van-een-eiland
[imageLink50x50] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_50x50.jpg?r=5
[imageLink640x480] => https://cdn.easyapps.nl/users/000/000/000/000/407/795_sidebar.jpg?r=5
[cityName] => Havana
[countryName] => Cuba
[continentName] => Centraal-Amerika
[countryIsoCode] => cu
)
)
[diaryStats] => Array
(
[userTravelsCount] => 1
[userReportsCount] => 0
[userPictureCount] => 30
)
[breadcrumb] =>
>
Curt
>
Santiago
>
Reisdetails
[styleSheet] => https://cdn.easyapps.nl/578/css/custom/design0.css
)
